Ο κόσμος μετά τον Οσάμα Μπιν Λάντεν

21:21 3/5/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου  

Μια εποχή στη διεθνή πολιτική ολοκληρώθηκε με την ανακοίνωση από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, της δολοφονίας από Αμερικανούς κομάντος, του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Οι ΗΠΑ σκότωσαν το σύμβολο της ισλαμικής τρομοκρατίας όπως είχαν κάθε δικαίωμα, καθώς αυτοί ήταν οι κατασκευαστές του. Δεν λέω ότι είχαν δικαίωμα να σκοτώσουν οποιονδήποτε, αλλά

να δολοφονήσουν το σύμβολο που αυτοί κατασκεύασαν: το σημαίνον της τρομοκρατικής απειλής την εποχή της Νέας Τάξης, του μονοπολικού διεθνούς συστήματος.

Ήταν μια μεγάλη νίκη της αμερικανικής πολιτικής, στο βαθμό που πέτυχαν οι ίδιοι και όχι άλλοι να «καθαρίσουν» με τον άξεστο της παγκόσμιας ηγεμονίας, τον οποίο οι ίδιοι όρισαν έτσι. Στην πολιτική νικητές είναι εκείνοι που καταστρέφουν οι ίδιοι τα σύμβολα  εναντίον των...... οποίων στρέφεται ο αγώνας τους, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στρατηγικής ηγεμονισμού και όχι εκείνοι που βλέπουν τα «σύμβολα-εχθρός» να κατακρημνίζονται από κάποιον άλλον – συνήθως συγκυριακά εχθρό τους. Αυτό εκφράζει τον αναθεωρητικό χαρακτήρα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ με τον καλύτερο τρόπο. Μπορεί το παιχνίδι κατασκευής συμβόλων στον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας να ήταν πόνημα για μάλλον απονήρευτα παιδιά, η συμβολική του όμως διάσταση δρούσε και δρα υποσυνειδήτως, προκαλώντας νομιμοποιήσεις στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, αδιαφορώντας για την ατομική «ωριμότητα» του αποδέκτη. Μπορεί ο σημειολογικός μύθος της τρομοκρατίας μετά την πτώση του Τοίχους του Βερολίνου να είναι παιδαριώδης, οι εξουσιαστικές του αναπαραστάσεις όμως είναι πολύ, μα πολύ σοβαρές και καθόλου επιπόλαιες.  

Οι  διάδοχοι των δημιουργών της «σύγκρουσης των πολιτισμών» εξαφάνισαν το σύμβολο αμφισβήτησης του πολιτισμού της αμερικανικής ηγεμονίας στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο σύστημα εξουσίας και αυτό συμβολίζει την ανατολή μιας νέας εποχής στις διεθνείς σχέσεις. Από σήμερα οι «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις» της Δύσης αλλάζουν χαρακτήρα. Τώρα, φίλοι, οι «preemptive wars» (πόλεμοι που βασίζονται στο ιδεολόγημα της πρόληψης εκδήλωσης μιας εικαζόμενης απειλής) θα περιοριστούν στις  «preemptive assassinations» (δολοφονίες που επιχειρείται να δικαιολογηθούν ως αναγκαίες πράξεις πρόληψης μιας, σύμφωνα με πληροφορίες, τρομοκρατικής απειλής), έτσι όπως καλλιεργήθηκαν ως κρατική συμπεριφορά από το Ισραήλ και νομιμοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και τους πιστούς συμμάχους τους σε Δύση και Ανατολή. Όποιος εμφανίζεται ότι θα μπορούσε να απειλήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τη ζωή Αμερικανών θα εξοντώνεται οπουδήποτε και αν βρίσκεται, εγκαίρως.  Ασφάλεια θα έχει μόνον στον τάφο, αυτός και οι γύρω του. Δεν χρειάζεται η απειλή να έχει απτή μορφή, δεν μιλάμε για «preventive assassinations» (όπου η δολοφονική πράξη επιχειρείται να δικαιολογηθεί ως αυτοάμυνα ενώπιον ενός τρομοκράτη που βρίσκεται καθοδόν προς τον στόχο του), αλλά για «preemptive» (προτού ενεργήσει αναμφισβήτητα απειλητικά για τη ζωή ή προτού ξανα-ενεργήσει, εάν υπάρχει βάσιμη υποψία