Ο Κρίτων Αρσένης όφειλε να παραιτηθεί από ευρωβουλευτής ή να δίνει τα λεφτά στο ΠΑΣΟΚ

13:13 3/6/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

γράφει ο Τάσος Παππάς

Ένα από τα πιο διαδεδομένα αιτήματα της κοινωνίας είναι η ανανέωση. «Τόπο στα νιάτα» απαιτεί το σύνθημα. Να φύγουν τα σκουριασμένα μυαλά, να αναζωογονηθεί η πολιτική ζωή από νέους ανθρώπους με φρέσκιες ιδέες, να παραμερίσουν οι παλιοί, με τις δουλείες τους και τα στερεότυπα-βαρίδια που τους καθοδηγούν, ν’ ανασάνει η χώρα. Σωστό. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι όσοι παρουσιάζονται ως φορείς των ριζοσπαστικών και καινοτόμων αντιλήψεων, τιμούν με.......
τη στάση τους την υπόθεση της ανανέωσης.
Ο Κρίτων Αρσένης

είναι ένας νέος άνθρωπος και πολιτικός. Απ’ ό,τι λένε οι συνάδελφοι του στις Βρυξέλλες είναι δουλευταράς, έχει οικολογικές ευαισθησίες και στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα. Η απόφασή του να αποχωρήσει το ΠΑΣΟΚ είναι σεβαστή. Η απόφαση του, όμως, να μην παραδώσει την έδρα είναι ευάλωτη στις αιτιάσεις για παλαιοκομματική συμπεριφορά. Δεν εξελέγη με σταυρό. Διορίστηκε από τον αρχηγό σε εκλόγιμη θέση. Η έδρα δεν του ανήκει. Ανήκει στο κόμμα που τον τοποθέτησε. Όφειλε να την «επιστρέψει». Δεν το έκανε. Νομιμοποιούνται , λοιπόν, οι αντίπαλοί του στο ΠΑΣΟΚ να τον κατηγορήσουν ότι περισσότερο τον ενδιέφερε η παχυλή αμοιβή του ευρωβουλευτή και τα περί ιδεολογικών διαφορών με το κόμμα του ήταν απλώς ένα πρόσχημα.
Θα μπορούσε, αν ήθελε να διασκεδάσει τις υποψίες και να κλείσει τα στόματα των επικριτών του, να κρατήσει την έδρα και να δίνει την αποζημίωση στο ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτήν την περίπτωση ουδείς θα τον εγκαλούσε για οπισθόβουλες σκέψεις. Δεν το έπραξε.
Ανάμεσα στην επιλογή Αρσένη και στην επιλογή, για παράδειγμα του Γιώργου Φλωρίδη, ο οποίος όταν ήρθε σε σύγκρουση με το ΠΑΣΟΚ παραιτήθηκε και από βουλευτής, υπάρχει τεράστια απόσταση. Υποτίθεται ότι ο πρώτος είναι το νέο και υποτίθεται ότι ο δεύτερος εκπροσωπεί το παλιό. Όμως, το ποιος από τους δύο λειτούργησε με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια είναι φανερό.
Κοντολογίς: Στην πολιτική, το μείζον είναι η σχέση εμπιστοσύνης. Οικοδομείται όταν υπάρχει συνάφεια λόγων και έργων. Αν αυτή η αρχή παραβιάζεται, ακόμη κι από εκείνους που κατά δήλωσή τους έχουν ταχθεί υπέρ της ανανέωσης της πολιτικής και εμφανίζονται ως εκφραστές του καινούργιου, τότε το χάσμα διευρύνεται και η Δημοκρατία μετατρέπεται σε «χωματερή προσομοιώσεων».