Ο όχι και τόσο ξεχωριστός κ. Τατσόπουλος

16:51 10/6/2015 - Πηγή: Kafeneio-gr

Οι κ. Τατσόπουλοι ήταν το αντίβαρο των κ. Κωστόπουλων στην ζυγαριά της ματαιοδοξίας και του εγωκεντρισμού, αλλά όπως πρόσφατα πτώχευσε ο θεσμικός τους φορέας, το ΠΑΣΟΚ, έτσι σιγά-σιγά πτωχεύουν και οι ίδιοι.

Martin Eden στο TVXS

«Το Ποτάμι οφείλει να βρεθεί στην εξουσία πολύ σύντομα.»....
Όλοι φυσικά θυμόμαστε αυτή την περιβόητη δήλωση του Μάρτιν Σούλτς, με την οποία καλούσε εμμέσως πλην σαφώς τον ΣΥΡΙΖΑ

να επανέλθει στην οδό της λογικής και της πολιτικής σύνεσης, μέσω της συνεργασίας του με το Ποτάμι. Το Ποτάμι του Γρηγόρη Ψαριανού, της Κατερίνας Μάρκου, του Νίκου Ορφανού, της Χριστίνας Ταχιάου και φυσικά του επικεφαλής αυτού του θιάσου, Σταύρου Θεοδωράκη.

Βέβαια ακόμα και σε έναν τόσο λαμπρό θίασο, είναι ένα αστέρι, που ξεχωρίζει απ’ όλα τα άλλα. Ο λόγος, φυσικά, για τον κ. Πέτρο Τατσόπουλο, γνωστό λογοτέχνη, πολιτικό στοχαστή, φιλόσοφο και δημοσιολόγο που, αν και αδικημένος από τα εκλογικά αποτελέσματα της 26ης Ιανουαρίου, ο έλληνας τηλεθεατής δεν στερήθηκε της παρουσίας ούτε των βαρυσήμαντων δηλώσεων του στην ελληνική τηλεόραση. Όμως έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πραγματικά είναι ο κ. Τατσόπουλος και για ποιον λόγο είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε καθημερινά τις ακατάσχετες κενόλογες πομφολογίες του και τα χυδαία αναθέματά του σε βάρος βουλευτών ενός κόμματος που είχε κάποτε την φαεινή ιδέα να τον εντάξει στους κόλπους του.

Ως συγγραφέας, ο κ. Τατσόπουλος δεν ήταν ο χειρότερος της γενιάς του αλλά και δίχως αμφισβήτηση, ούτε ο καλύτερος. Στα βιβλία του επαναλαμβάνεται αυτιστικά μία τάχα βαθιά υπαρξιακή αναζήτηση του ατόμου, διαδικασία πλήρως αποκλεισμένη από τις κοινωνικές ζυμώσεις ή γεγονότα ορόσημα της περιόδου. Φυσικά δεν πρέπει να του παραγνωριστεί ότι υπήρξε μέλος μίας ευρύτερης λογοτεχνικής υποκουλτούρας της εποχής εκείνης, καθώς στις δεκαετίες ’80 και ’90, τέτοια τάχα βαθυστόχαστα αλλά ευπώλητα πονήματα ήταν το πνευματικό αντιστάθμισμα της κωστοπουλικής νοοτροπίας.

Βέβαια και οι δύο παραπάνω τάσεις δεν ήταν παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος μίας ιδεολογίας, όπου το άτομο υπερείχε του συνόλου, η υλική υπερμεγέθυνση του εγώ, η προσωπική ανέλιξη και το «βόλεμα» και η macho και συνάμα κοσμοπολίτικη επικάλυψη ενός τίποτα ήταν τα κύρια συστατικά της. Και φυσικά, ο κ.Τατσόπουλος, ταγμένος σε αυτή την ιδεολογία, ήταν από τους σημαντικότερους θιασώτες της.

Με αυτές τις περγαμηνές, ο κ. Τατσόπουλος άρχισε σταδιακά να καθιερώνεται στους δέκτες μας, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, ως στοχαστής και έγκριτος δημοσιολόγος, εκπροσωπώντας και εκφράζοντας τις ψευδοπροοδευτικές απόψεις της καλής κοινωνίας, χρησιμοποιώντας παράλληλα και μία προκλητικότητα που τον βοηθούσε να επιβεβαιώσει την αντισυστημική και περιθωριακή ταυτότητα του. Με αυτά και με αυτά, το 2012 εκλέγεται βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως οι μέρες του εκεί ήταν μετρημένες καθώς η φωτογένεια του δεν μπορούσε να αντισταθμίσει τα δεκάδες προβλήματα που δημιούργησαν οι ανερμάτιστες τοποθετήσεις του. Έκτοτε, αφιερώθηκε στην αγαπημένη δραστηριότητα της αυτοπροβολής, συνεχίζοντας το γνωστό του τροπάριο, το οποίο εμπλουτίστηκε με ύβρεις εναντίον των πρώην «συντρόφων» του, πράγμα που τον μετέτρεψε σε ένα από τα αγαπημένα παιδία του ΔΟΛ και του Σκάι.

Τον Μάρτιο του προηγούμενου έτους, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου καθώς ιδρύθηκε ένας φορέας ο οποίος ταίριαζε απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του κ. Τατσόπουλου. Με την ρητορική της αοριστίας και της αντιπροσώπευσης ενός αέρα καινούργιου, που στην πραγματικότητα ανανεώνει ο,τι πιο σάπιο και τοξικό κουβαλά μαζί του το παρελθόν, ο κ. Τατσόπουλος, αναπόφευκτα, ταυτίστηκε και γρήγορα έγινε μέλος αυτής της ομάδας.

Στις εκλογές το περασμένου Γενάρη, κατεβαίνει μάλιστα υποψήφιος με το Ποτάμι στην Β’ Αθήνας. Όμως, δυστυχώς, ο κυρίαρχος λαός δεν ενέδωσε αυτή τη φορά στην θελκτικότητα του κ. Τατσόπουλου και κάπως έτσι, η πολιτική του καριέρα έλαβε άδοξα τέλος. Η απόσυρση του από την πολιτική επισφραγίστηκε με ένα διαδικτυακό του διάγγελμα στο οποίο υποσχόταν, ή μάλλον απειλούσε, το ελληνικό αναγνωστικό κοινό με την συγγραφή του νέου του βιβλίου.

Απ’ ό,τι φαίνεται όμως πηγή έμπνευσης του κ. Τατσόπουλου για το νέο του βιβλίου αποτελούν τα τηλεοπτικά πλατό. Δεν υπάρχει μέρα που να μην εμφανιστεί σε κάποια εκπομπή για να εκτοξεύσει τις ύβρεις και τις κατάρες του κατά της κυβέρνησης, σε ad hominem πάντα τόνο, μιας και τα περιθώρια ανάπτυξης πολιτικής επιχειρηματολογίας είναι πολύ περιορισμέμα για αυτόν, όπως ήδη έχετε καταλάβει. Όμως το αστέρι του κ. Τατσόπουλου έχει ήδη αρχίσει να σιγοσβήνει και ούτε το μπλαζέ του ύφος, ούτε η ποιότητα που δήθεν φέρει το συγγραφικό του background μπορούν να τον τονώσουν ή να κρύψουν τη μανία του να περισώσει μία νοοτροπία που είναι υπό πτώχευση.

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ο κ. Τατσόπουλος και ο κάθε κ. Τατσόπουλος προσπαθεί να αποτρέψει το αναπότρεπτο της αποκάλυψης της πνευματικής και ιδεολογικής του γύμνιας. Οι κ. Τατσόπουλοι ήταν το αντίβαρο των κ. Κωστόπουλων στην ζυγαριά της ματαιοδοξίας και του εγωκεντρισμού, αλλά όπως πρόσφατα πτώχευσε ο θεσμικός τους φορέας, το ΠΑΣΟΚ, έτσι σιγά-σιγά πτωχεύουν και οι ίδιοι.

Και τι βλέπουμε με αυτή την εξέλιξη; Ότι οι κ. Τατσόπουλοι είναι στην πραγματικότητα κάτι εγωπαθείς, ανερμάτιστοι και αντιδραστικοί τύποι, που μοσχοπούλησαν την υπεραξία του πνευματικού τους τίποτά και τώρα που μειώθηκε η ζήτηση, προσγειώνονται απότομα στην μίζερη πραγματικότητα του κενού αέρος της φούσκας τους. Αλλά, φευ, όσα Ποτάμια και αν ιδρυθούν για να τονώσουν την ύπαρξή τους, ο τελικός προορισμός της δημόσιας πορείας τους, είναι το περιθώριο.