Ο παραγοντισμός είναι η κοινωνική δομή της ψυχοπαθολογίας μας...

20:16 12/5/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Ο Καραμανλισμός ήταν παραγοντισμός - αν και ο ίδιος ο μεταδικτατορικός Καραμανλής έδειχνε να αντιδρά στην ψυχοπαθολογία του. Ο Παπανδρεϊσμός δεν ήταν τίποτε άλλο παρά καθεστώς ολοκλήρωσης του παραγοντισμού στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ αναπτύχθηκε και κυριάρχησε μέσα από τη δημιουργία και συντήρηση ενός δικτύου παραγόντων μεταξύ κράτους, κοινωνίας και αγοράς. Στην Ελλάδα

η κοινωνία των πολιτών δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο της κατά τις τελευταίες δεκαετίες, όπως για παράδειγμα έγινε στην Ιταλία, τη Σουηδία ή τη Γερμανία, εξαιτίας της αδυναμίας της κοινωνίας και της αγοράς να απελευθερωθούν από τους παράγοντες, οι οποίοι αντλούσαν ισχύ από τα μεγάλα κόμματα και κάποιοι από κόμματα και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παράλληλα. Αλλά και κανείς απολύτως σύγχρονος ή παραδοσιακός θεσμός δεν πέτυχε να λειτουργήσει στο πλαίσιο των δημοκρατικών του αναφορών και προδιαγραφών, επειδή από την αρχή είχε παγιδευτεί από το σύστημα του παραγοντισμού. Τη βασική πολιτικοκοινωνική δομή που ορίζει τη μορφή της ψυχοπαθολογίας του πελατειακού κράτους και της διαπλοκής στην Ελλάδα. Ακόμη και τα Όργανα του Κράτους από παράγοντες ελέγχονται, όταν δεν διοικούνται αμέσως από αυτούς. Και αυτό, αναγνώστη μου, δεν είναι "θεωρία" , αλλά οδυνηρή προσωπική εμπειρία. Μια πραγματικότητα στην οποία αρνήθηκα και αρνούμαι να συμβιβαστώ. Πρόκειται για μια πολιτική χυδαιότητα που υπονομεύει τον φιλελευθερισμό, ενώ..... μετατρέπει σε φάρσα τον σοσιαλισμό.
Μετά ήρθε η πτώχευση. Το καθεστώς πατρώνων-πελατών του ελληνικού παραγοντισμού, επέλεξε τη συντεταγμένη χρεοκοπία, με μια καινοτόμο μεθοδολογία εσωτερικής υποτίμησης, επιτροπείας και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, για να περισωθεί, ενώ έτσι σωζόταν συγκυριακά η ευρωζώνη και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μια κρυφή ελπίδα ανέτειλε τότε, μέσα από τα αποκαΐδια που άφηνε πίσω της η στρατηγική της "λαίλαπας" της τρόικας. Για στάσου, μήπως μέσα από αυτήν τη καταστροφή ανθρώπων και κεφαλαίου εξασθενίσει ο δαίμονας του ελληνικού κράτους, ο παραγοντισμός; Στην αρχή έτσι φάνηκε, αλλά στη συνέχεια ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ για να ενισχύσει τον κλυδωνιζόμενο παραγοντισμό. Ήταν μια πιθανότητα, αλλά ήλπιζα στην άλλη πιθανότητα. Σε αυτήν που διακήρυττε ένας χαρισματικός νέος, ο Αλέξης Τσίπρας και αποτελούσε τον καταστάλαγμα της ευρωπαϊκής αριστεράς και το σύγχρονο αφήγημά της. Δυστυχώς κακώς ήλπιζα, αυτοί ήρθαν για να αναστήσουν τον παραγοντισμό στην πλέον χυδαία του και ψυχανώμαλη μορφή, προσδίδοντας του εκ νέου θεσμική ισχύ και κοινωνική νομιμοποίηση. Τελικά ήταν μπλόφα του παραγοντισμού ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά στη κυβέρνηση! Το πασοκικό ύφος και η πασοκική τακτική του ελληνικού παραγοντισμού επανήλθαν "ύπουλα" διά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι παπανδρεϊκή φάρσα αυτή η κυβέρνηση, η οποία προαγάγει την ψυχοπαθητική προσωπικότητα στα κοινά, στη διοίκηση και στους κόμβους του δικτύου της αναδιαρθρούμενης διαπλοκής. Τα πάντα αυτή τη στιγμή στο πολιτικό αφήγημα και τη συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι παραστάσεις ψυχοπαθούς. Κυριολεκτώ. Και αυτό καταμαρτυρεί πως ο παραγοντισμός είναι η κοινωνική δομή της ψυχοπαθολογίας μας, η οποία ενισχύεται καθημερινά με έναν αφάνταστα συμπλεγματικό τρόπο από τους κυβερνώντες και τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα. Γίνεσαι καθημερινά μάρτυρας του αγώνα του υποσυνειδήτου του παπανδρεϊσμού να εκφραστεί μέσω ενός παιγνίου διαρκούς διαστροφής των εννοιών και μεταβολής των δηλώσεων, έτσι ώστε να κατασκευαστεί χώρος στον παράγοντα για να κάνει το δικό του ψυχοπαθολογικό παιχνίδι στη βάση της κοινωνίας και στην αγορά, σαν κάποιον αμοραλιστή συνδικαλιστή με, ωστόσο, καλά ενοποιημένες διαταραχές. Με την ενίσχυση του καθεστώτος παραγοντισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνεται η ενοποίηση των διαταραχών του Έλληνα και ταυτόχρονα δικαιώνεται ο τυχοδιωκτισμός και η αβελτηρία. Το νόημα πλέον παράγεται αποκλειστικά από το σύμπλεγμα και όχι από την πραγματικότητα των σχέσεων. Στον παραγοντισμό μιλά το σύμπλεγμα και αυτό φαίνεται σαν κάτι φυσιολογικό. Όχι, αναγνώστη μου, οι αναπαραστάσεις της πραγματικότητας στη σημερινή Ελλάδα είναι μια σκέτη ανωμαλία. Αυτό που προσδίδει στην ανωμαλία κανονικότητα και "δημοκρατικότητα" είναι ο παράγοντας και ο παραγοντίσκος.