Ο Τσίπρας και οι εκλογές

23:03 6/11/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος

Προχθές, ενώπιον της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε εκλογές ώστε να σταματήσει ο κατήφορος της διάλυσης. Προφανώς δεν έχει άλλη επιλογή, παρότι ο ίδιος ξέρει και έχει πει ότι δεν μπορεί να τις επιβάλει. Πώς όμως μπορεί η χώρα να φτάσει στις κάλπες;
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή

ακριβώς δεν μπορεί να επιβάλει τις εκλογές, απευθύνθηκε στους δύο μόνους παράγοντες που μπορούν: στους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ώστε να καταψηφίσουν τα μέτρα του .........
μεσοπρόθεσμου πλαισίου αίροντας τη δεδηλωμένη, και τον ελληνικό λαό, ώστε με τη δική του πίεση και τον ξεσηκωμό του να ρίξει την κυβέρνηση.
Όμως και οι δύο αυτοί παράγοντες αδυνατούν προς το παρόν να υλοποιήσουν την «παραίνεση» του Τσίπρα.
1. Οι διαφωνούντες βουλευτές των τριών συγκυβερνώντων κομμάτων δεν επαρκούν – με τα έως σήμερα δεδομένα – για να οδηγήσουν σε εκλογές. Εξ άλλου το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, για λόγους που και προσφάτως εξηγήσαμε, είναι δύο κόμματα παγιδευμένα στη συγκυβέρνηση.
Η νέα «προσαρμογή» των «δύσκολων» υπουργών της ΔΗΜΑΡ Ρουπακιώτη και Μανιτάκη και η υπογραφή του τρίτου μνημονίου εκ μέρους τους δείχνει ότι το κόμμα τους, όπως ήδη έχουμε επισημάνει, αδυνατεί να εγκαταλείψει το κυβερνητικό σκάφος.
Το ίδιο ισχύει με το ΠΑΣΟΚ, παρότι – ή, ίσως, ακριβώς διότι – το κάποτε κραταιό Κίνημα βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους και επίσημης διάλυσης.
Παράλληλα, επειδή εκκρεμεί η εκδήλωση της πρωτοβουλίας Σαμαρά για τη δημιουργία ενός νέου «ευρωπαϊκού» κόμματος ή για κάποιο μοντέλο διεύρυνσης της Ν.Δ. προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, η ρευστότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς διατηρείται και... επιδεινώνεται.
Όποιος από τους Βενιζέλο ή Κουβέλη σήμερα απαρνηθεί τη διακυβέρνηση – και τη συγκυβέρνηση – θα τεθεί εκτός των διαδικασιών ανακατάταξης του πολιτικού σκηνικού στη συστημική εκδοχή του. Συνεπώς θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν... εντός του νυμφώνος με κάθε κόστος.
2. Ο ελληνικός λαός, παρότι ηττημένος την προηγούμενη περίοδο, έχει ήδη γκρεμίσει στην κάλπη τις βεβαιότητες των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, έχει στείλει το ΠΑΣΟΚ στο... χρονοντούλαπο της ιστορίας και πιθανότατα θα μικρύνει κατά πολύ και τη Ν.Δ. στην επόμενη διατύπωση της «λαϊκής ετυμηγορίας».
Ωστόσο δεν είναι σαφής η επόμενη μέρα. Η εντυπωσιακή ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως τον Ιούνιο, έχει συνοδευτεί από το εξ ίσου εντυπωσιακό ξεπέταγμα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι συνεχίζουν να ενισχύονται.
Αν όμως ο ναζιστικός εσμός αποτελεί τον υποδοχέα της άναρχης οργής και της αδιέξοδης απελπισίας, η πολιτική στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ανολοκλήρωτη. Κι αυτό όχι μόνο επειδή η κοινωνία διστάζει να «ρισκάρει», αλλά και διότι το σχήμα της Αριστεράς δεν έχει καταστήσει ακόμη σαφές το πώς θα διαχειριστεί την εξουσία, αν του ανατεθεί η άσκησή της.
Προφανώς δεν αναφερόμαστε στην περίφημη «ετοιμότητα» του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει, αφού η συζήτηση αυτή είναι επιεικώς αστεί