Ο Βενιζέλος όμηρος Σαμαρά και Τσίπρα

18:14 8/10/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος
Η εικόνα του Ευάγγελου Βενιζέλου την περασμένη Τετάρτη στο βραδινό δελτίο του Mega «χρωμάτισε» ανεξίτηλα το δραματικό τέλος μιας εποχής: αποτέλεσε τον ενταφιασμό του ΠΑΣΟΚ ως κεντρικής – πολιτικά και ιδεολογικά – δύναμης της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, αν μετρήσουμε από το ιστορικό 1981. Όμως το τέλος θα είναι επώδυνο. Τουλάχιστον όσο επώδυνη είναι η εποχή

των μνημονίων για τον ελληνικό λαό. Και όσο.......
βασανιστική θα είναι η διαδικασία μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος.
«Γκρεμίστηκε από το θρονί του ιθαγενούς αγά αφρίζοντας στο παράθυρό του σαν δικολάβος των καφενείων της Ευελπίδων» έγραψε με απαξιωτικό τόνο στην «Καθημερινή» ο σταθερά οξυδερκής και διεισδυτικός Νίκος Ξυδάκης.
Όμως η τηλεοπτική εικόνα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όπως και αν περιγραφεί, δεν μπορεί να αποτυπώσει το είδος του προδιαγεγραμμένο τέλος. Ούτε η αποτυχία του να υπερασπιστεί πολιτικά τον εαυτό του στο ζήτημα της περίφημης «λίστας Λαγκάρντ» είναι το μείζον. Η διαχείριση της λίστας απλώς περιγράφει την αντίληψη περί εξουσίας που κυριάρχησε επί δεκαετίες και σήμερα γκρεμίζεται με πάταγο.
Ο ίδιος ο Βενιζέλος βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση. Σχεδόν τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου δείχνει να έχει αποτύχει εντελώς και να έχει εξαντλήσει κάθε πολιτική πίστωση που είχε κερδίσει με το επιχείρημα ότι παρέλαβε «καμένη» κομματική γη από τον Γ.Α. Παπανδρέου και την επιλογή της προσφυγής στην τρόικα.
Η υπόθεση της «λίστας» είναι άγνωστο αν θα βγάλει κάτι στο πεδίο της «ανακάλυψης» φοροφυγάδων, εφ’ όσον τελικά ερευνηθεί. Αλλά η διαχείρισή της από όσους την κατείχαν, η οποία έτσι ή αλλιώς απαιτεί εξονυχιστική διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη, καθιστά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ έρμαιο στα χέρια των πολιτικών του αντιπάλων.
Όπως άλλωστε σημείωσε, επίσης στην «Καθημερινή», ο πολύπειρος Σταύρος Λυγερός, «ο τρόπος με τον οποίο οι διαδοχικά εμπλεκόμενοι χειρίσθηκαν την υπόθεση είναι διά παραλείψεως παράβαση καθήκοντος».
1. Ο Σαμαράς έχει κάθε λόγο, σε αυτή τη φάση, να στηρίξει τον Βενιζέλο. Αλλιώς διακυβεύει – αν δεν καταργεί – τη σταθερότητα και τη βιωσιμότητα της κυβέρνησής του. Ταυτόχρονα όμως αποκτά τον έλεγχο έναντι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και του κόμματός του σε περίπτωση αντιπαράθεσης. Το ολίσθημα Βενιζέλου είναι βαρύ και τον καθιστά ευάλωτο σε κάθε πεδίο όπου η επίκληση της πολιτικής αξιοπιστίας συνιστά αξιόμαχο επιχείρημα. Κυρίως στις εκλογές.
2. Το ίδιο όπλο έναντι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κέρδισε όμως και ο Τσίπρας, ο οποίος αποτελεί επιπλέον κίνδυνο για τον Βενιζέλο, διότι στις δίδυμες εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου έλαβε και επικύρωσε την πρωτεύουσα εντολή επανασύστασης και «αναδόμησης» του ευρύτατου πολιτικού χώρου της Κεντροαριστεράς – τέως «σοσιαλιστικού χώρου».
Η μετεκλογική διατήρηση της δυναμικής και της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ κατ’ ουσίαν επικυρώνει και ενισχύει αυτήν την εντολή.
3. Ο ίδιος ο Βενιζέλος χάνει οριστικά τον ρόλο του εγγυητή της επι