Οὐαί ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί...*

16:23 30/1/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Ούτε με τον κ. Χρυσοχοϊδη, αλλά ούτε και με κανένα άλλο πολιτικό της παρούσης ή των όσων προηγούμενων Βουλών κατά την διάρκεια της... παρούσης ζωής μου, είχα ή έχω οιανδήποτε σχέση (σαφές, σαφέστατο νομίζω), πιστεύω όμως ότι αυτή την στιγμή ως άνθρωπος μεν αδικείται, ως πολιτικός όμως "δικαίως" βάλεται, ο κύριος αυτός. Προσέβαλε, ηθελημένα ή όχι, τον χώρο και τις εντός αυτού συντεχνίες, πολιτικών και τους περί αυτούς ψωμιζομένους, των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων. Τόλμησε να πει μια αλήθεια κατά παράβασην των κανόνων του.......... χώρου αυτού, που θέλει

να λέγονται μόνο ψέματα (από το "για ακόμα καλύτερες ημέρες" του αξέχαστου (θέλοντας και μη) ΑΓΠ πατρός, στο "λεφτά υπάρχουν" του κ.ΓΑΠ υιού) και έπεσαν να τον κατασπαράξουν. Ρωτήθηκε λοιπόν από τον δημοσιοφράφο αν είχε διαβάσει το περίφημο Μνημόνιο πριν το ψηφίσει και απάντησε, όχι. Αυτό ήταν. Ασυγχώρητο "έγκλημα", κατά τον δημοσιογράφο, λες και αυτός το είχε διαβάσει και μελετήσει, όταν σε άλλη στιγμή εκφραζόταν δημοσίως κατά του Μνημονίου. Αλλά αυτό και άλλα πολλά είναι τα "καλά" της Δημοκρατίας, η ανοχές της οποίας μπορούν να δικαιολογούν, σε όποιον θέλει και μπορεί, μέχρι και "έγχρωμα" ψηφοδέλτια, στην Βουλή (αξέχαστε ΑΓΠ).

Ας ξεχάσουμε όμως προς στιγμή το "θύμα" και ας δούμε ευρήτερα το θέμα της ενημέρωσης των υπουργών και το μέρος της ευθύνης των, ως μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Σύμφωνα με το τυπικό, το Υπουργικό Συμβούλιο συνεδριάζει, εκτός των άλλων, για να συζητήσει και να εγκρίνει προτάσεις νόμων των υπουργών, πριν εισαχθούν προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο (επιτροπές και ολομέλεια). Επ' αυτού έχω μία απορία και μία υποψία (βεβαιότητα για να είμαι ειληκρινής, αλλά δεν θέλω να το πω ευθέως). Η απορία είναι: Είναι σε θέση, ας πούμε, ο υπουργός Πολιτισμού ή ο υπουργός Υγείας, να γνωρίζει λεπτομερώς και σε βάθος, από τεχνικής πλευράς, τα περιλαμβανόμενα σε ένα νομοσχέδιο π.χ. του υπουργείου Άμυνας, ώστε να το εγκρίνει; Γνωρίζει δηλαδή εξ ιδίων, άν το προτεινόμενο υλικό προς αγοράν είναι το κατάλληλο για τις ανάγκες της χώρας μας και αν τα χρήματα που θα δαπανηθούν μπορούμε να τα διαθέσουμε, χωρίς τον κίνδυνο μετά να μην έχουμε να αγοράσουμε ούτε π.χ. γάζες για τα κρατικά νοσοκομεία;

Για θυμιθήτε παλαιότερα, κάποιον υπουργό Εμπορικής Ναυτηλίας που η μόνη σχέση του με το υγρό στοιχείο ήταν "τα νερά" της... γένας! Ε', αυτός στο υπουργικό Συμβούλιο είχε "υπέυθυνη" γνώμη και ενέκρινε διά της υπογραφής του, τον αριθμό και τον τύπο, π.χ. των αεροσκαφών που είχε ανάγκη η Πολεμική μας Αεροπορία! Και φανταστείτε τι θα έπρεπε αυτός να απαντήσει σε πιθανή ερώτηση κάποιου (Φαρισαίου) δημοσιογράφου , αν είχε διαβάσει της τεχνικές προδιαγραφές, όταν έβαζε την υπογραφή του, για την αγορά. Εξ' ου και η απορία μου. Και το ερώτημα: τότε γιατί γίνεται αυτό;

Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό προκύπτει και η υποψία μου: Μήπως αυτό γίνεται για να διαχέονται οι ευθύνες, ώστε να μην υπάρχει ένας υπεύθυνος που θα πληρώσει για ένα λάθος π