Οι λαοί δεν εκφοβίζονται ούτε εκβιάζονται…

19:13 16/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Αυτό που μισώ περισσότερο στη ζωή, είναι οι απειλές και οι εκβιασμοί εναντίον των ανθρώπων και των λαών, γενικά των αδύναμων. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων, και ένα εκ των σχετικά πρόσφατων ήταν η υπόθεση του φιλοτουρκικού και ρατσιστικού σχεδίου Ανάν, που «κατασκεύασε» η κυβέρνηση του Τζόρτζ Μπους και του Ντικ Τσέϊνι, σε συνεργασία με τους Βρετανούς, τους γραφειοκράτες των....... Βρυξελλών και Ελληνες πολιτικούς.
Τις τελευταίες ώρες πριν από το Δημοψήφισμα

της 24ης Απριλίου 2004, ηγέτες ξένων κρατών, κυβερνήσεων και αρχηγοί ελληνικών κομμάτων απαιτούσαν εκβιαστικά από τους Ελληνοκύπριους να αυτοκτονήσουν. Ανάμεσά τους, δυστυχώς, και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος εκτέλεσε την επιθυμία της Ουάσιγκτον, αλλά και ο τότε αρχηγός του Συνασπισμού, ο οποίος -βασισμένος σε μία βλακώδη παλαιοκομουνιστική «λογική»- σκέφθηκε περισσότερο τους «αδικημένους» Τουρκοκύπριους, αντί για τους Ελληνοκύπριους, που μέχρι σήμερα είναι θύματα κατοχής.Και οι δύο επέλεξαν να συνταχθούν με τον Μπους και τον Τσέϊνι εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου και των υποστηρικτών του «ΟΧΙ».Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό για όλους αυτούς που εκβίαζαν τους Ελληνοκύπριους ότι «θα πέφτουν κεραμίδια στα κεφάλια τους». Και η Κύπρος δεν καταστράφηκε, όπως απειλούσαν οι εξωτερικοί παράγοντες τον τότε Πρόεδρο του νησιού.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι και σήμερα όρθια και σε λίγες μέρες θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνει ότι οι απειλές και οι εκβιασμοί δυναμώνουν, αντί να φοβίζουν, τους ανθρώπους και τους λαούς, που αντιδρούν και ακολουθούν την αντίθετη κατεύθυνση και πορεία. Τότε, μερικοί πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου ζητούσαν από τους ξένους να τηρήσουν τη στάση εκφοβισμού, πιστεύοντας ότι οι πολίτες υπό το καθεστώς φόβου, θα ψήφιζαν υπέρ του «ΝΑΙ».Μιλώντας με τον μακαρίτη τώρα, Τόμας Γουέστον -ένα λογικό διπλωμάτη- μου ομολόγησε ότι γνώριζε πως ο εκφοβισμός θα έφερνε τα αντίθετα αποτελέσματα. Ομως, ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία, ο εξαιρετικά λίγος Μάϊκλ Κλόσσον, δεν άκουγε κανέναν και σαν μαινόμενος ταύρος στο ξενοδοχείο «Χίλτον» της Λευκωσίας κόμπαζε πως το «ΝΑΙ» θα κέρδιζε με 56%.Ούτε τα μισά δεν πήρε ο περίεργος πρεσβευτής, που μετά την ήττα στην Κύπρο χάθηκε και δεν τον ακούσαμε ξανά.Αυτό το κλίμα που περιέγραψα παραπάνω –αν και μακρυά- νοιώθω πως δημιουργήθηκε και στην Ελλάδα μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου και ενόψει της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που έχουν χάσει κάθε επαφή με τους λαούς της Ευρώπης, και οι Γερμανοί πολιτικοί, μιμήθηκαν το βρώμικο ρόλο που έπαιξαν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί το 2004. Στην περίπτωση του Μνημονίου, οι Αμερικανοί θεωρώ πως ήταν άψογοι. Ούτε εκβίασαν, ούτε πίεσαν, ούτε απείλησαν. Αντίθετα, προσπάθησαν να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούσαν και, πολλές φορές, ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα κτύπησε σε τοίχο, αλλά δεν απογοητεύθηκε. Συνέχισε να προσπαθεί. Δέχομαι ότι το έκανε λόγω τ