Οι τεθλιμμένοι συγγενείς του κοινοβουλίου και η ανοιχτή χείρα

21:56 8/11/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου Μπορεί η χήρα μετά την εφαρμογή των εξοντωτικών προς αυτήν μέτρων, τα οποία «με το πιστόλι στον κρόταφό» τους, έλαβαν οι τεθλιμμένοι συγγενείς (πολιτικώς), χθες το βράδυ στη Βουλή, να έχει μείνει με την χείρα ακόμη ανοιχτή, φασκελώνοντάς τους, τούτοι όμως εμφανίζονται σίγουροι: εάν δεν «εξοντώναμε» την..... χήρα, αποκλείεται να έπεφτε το ευρώ στην ανοιχτή χείρα του πολιτικού συστήματος και του τραπεζίτη, που ικετεύει με ανοιχτή την παλάμη την ελεημοσύνη των Ευρωπαίων Εταίρων μας!
Μήπως

μοιάζει λαϊκιστική η παραπάνω εικόνα; Ναι, λαϊκιστική φαίνεται και είναι και αποτελεί ένδειξη ότι η πολιτική στην Ελλάδα από σήμερα εισέρχεται σε μια σχιζοφρενική φάση. Σε μια διαλυτική για την κοινωνία φάση. Όταν βλέπετε ακόμη και πολέμιους, μέχρις πολιτικής παρεξηγήσεως, του λαϊκισμού - όπως είμαι εγώ - να ομιλούν την γλώσσα που σιχαίνονται, μπορείτε να συμπεράνετε πως η Ελληνική Πολιτεία έχει μετατραπεί πλέον σε «λημέρια των ακαθάρτων» και «ταμπούρια των κιοτήδων» από την μια μεριά, και χλεύη της μάντρας και των μαντρόσκυλων που αποτελούν τον «αφίλιωτο οχτρό» της ζωής, της δημοκρατίας και της προόδου, από την άλλη. [Μέσα στα εισαγωγικά της παραπάνω πρότασης «προστατεύονται», «γύφτε λαέ» και τραγική χήρα, τα λόγια του Κωστή Παλαμά, τον οποίο είχα «ξεχάσει» για πολλά –πολλά χρόνια, αλλά ξαφνικά ήρθε στην μνήμη μου χθες το βράδυ, παρακολουθώντας άφωνος αυτά που διαδραματίζονταν μέσα και έξω από το κοινοβούλιο]. Σύντροφοί μου από εδώ και πέρα θα πάψουν να είναι οι Wittgenstein, Lacan, Derrida, Zizek, Freud, Passet, Foucault, Mouffe, Καστοριάδης, Aulagnier, ή οι Eco, Chomsky κ.α. , αλλά ο Παλαμάς παρέα με τον Καζαντζάκη. Χθες το βράδυ αντίκρισα να αντιστρέφεται η Ηθική της Δημοκρατίας και η συνταγματική λογική του Ελληνικού Πολιτεύματος. Ένοιωσα να διαστρέφεται τόσο πολύ η αφήγηση της δημοκρατίας που ανατρίχιασα! Χθες το βράδυ παρατήρησα να αντιστρέφεται το δημοκρατικό σύμπαν στην Ελλάδα και ο βρωμερότερος, φασιστικού χαρακτήρα, λαϊκισμός να προφασίζεται τον αντι-λαϊκισμό. Μα, είναι δυνατόν δημοκράτες άνθρωποι να υπερασπίζονται τους προνομιούχους υπαλλήλους της Βουλής με το κομματικό δόντι - για παράδειγμα; Θεέ μου, τι φριχτός λαϊκισμός, αποφαίνονται οι αγανακτισμένοι σούπερ-λαϊκιστές, γύφτε λαέ! Και εγώ τι να κάνω; Να υπερασπιστώ τα ρουσφέτια που αντιπαλεύω ως πολιτική ηθική και πρακτική τόσα χρόνια, παράλληλα με το κράτος πατρωνίας και την διαπλοκή ή την συνταγματική τάξη και τον πολιτικό και νομικό πολιτισμό, που μου υπαγορεύουν να διαβάσω το άρθρο 65 του Σ. και να εναντιωθώ στις μαφιόζικες στρατηγικές των τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, εν αγνοία φυσικά όλως των «ενδιαφερομένων» ; Αν υπερασπιστώ το δεύτερο δεν θα είναι σαν να υπερασπίζομαι τα πρώτα (τα προνομιούχα ρουσφέτια); Όχι, όχι μην ανοίγεις το «Κουτί της Πανδώρας», στις δημοκρατίες ο κανόνας διαμορφώνει τις αξίες. «Τεχνική» είναι η άτιμη η δημοκρατία, όπως και ο φασισμός και οποιαδήποτε άλλη μορφή πολιτικής οργάνωσης των κοινωνι