Οι τυχοδιώκτες παίζουν την κολοκυθιά

13:28 9/1/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Ο εισαγγελέας, που έστειλε στη Βουλή το έγγραφό του σχετικά με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, δεν αναφέρει κανένα όνομα. Έσπευσαν, όμως, οι κυβερνητικοί εταίροι (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και βρήκαν τον μοναδικό ύποπτο: Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ακολούθησε το σύνηθες ελληνικό σύστριγγλο.
Και μετά άρχισε το παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γιατί να βάλουμε

μόνο τον Παπακωνσταντίνου; Και ποιον να...........
βάλουμε; «Να βάλουμε και τον Βενιζέλο», πετάχτηκε πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί μόνο τον Βενιζέλο; Και ποιον άλλον να βάλουμε; «Να βάλουμε και τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο», πετάγεται τώρα ο Καμένος. «Ναι, ναι να τους βάλουμε», συμφωνεί ο άλλος πολιτικός ογκόλιθος του καιρού μας, ο Μιχαλολιάκος.
Κάπως έτσι από τον έναν περάσαμε στους δυο και μετά στους τέσσερις υποψήφιους για Ειδικό Δικαστήριο. Τέσσερις κάλπες θα στηθούν στη Βουλή. Να έχει το κοινό θέαμα, αφού έχει λιγοστέψει ο άρτος.
Όποιος χάσει λίγο από το χρόνο του και διαβάσει το «σκεπτικό» του κόμματος του Καμένου για τις παραπομπές, θα αναφωνήσει «τύφλα να έχει το 1989».
Ο Παπανδρέου παραπέμπεται όχι γιατί υπάρχει κάποιο στοιχείο σε βάρος του, αλλά επειδή σύμφωνα με το άρθρο 82 του Συντάγματος «κατευθύνει τις ενέργειες» των υπουργών του. Όπως κάθε πρωθυπουργός, άλλωστε. Κι επειδή τις κατευθύνει, οι ανεξάρτητοι Έλληνες νομικοί εγκέφαλοι οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι τους είπε κρύψτε και αλλοιώστε τη λίστα και καλύψτε τους φοροφυγάδες. Το αυτό ισχύει και για τον επι πεντάμηνο πρωθυπουργό Παπαδήμο, ο οποίος-σύμφωνα με την περισπούδαστη ανάλυση των ίδιων εγκεφάλων- «είναι βέβαιον ότι είχε ενημερωθεί και κάλυπτε τα αδικήματα των υπουργών του»!
Ο έτερος της νέας κοινοπραξίας, αρχηγός της Χρυσής Αυγής, δεν έχει καμιά σκασίλα να εφεύρει τέτοια νομικά αριστουργήματα. Λέει ορθά-κοφτά ότι θα φροντίσει να παραπέμψει σε προανακριτική «τον πρωθυπουργό που οδήγησε την Ελλάδα στο Μνημόνιο».
Σε όσους διερωτηθούν γιατί ασχολούμαστε με τέτοιες προφανείς φαιδρότητες, η απάντηση είναι απλή. Για δυο λόγους: Πρώτον, διότι ο τυχοδιωκτισμός μπορεί να φέρει αποτελέσματα που σήμερα κανείς δεν φαντάζεται. Ο Καμένος και ο Μιχαλολιάκος σήμερα συμμαχούν αναγκαστικά (λυκοσυμμαχία) για να κυνηγήσουν τις ψήφους των ακροδεξιών, των αγανακτισμένων (με ή χωρίς εισαγωγικά) και των τυχοδιωκτών. Αύριο δεν ξέρουμε τι άλλο μπορούν να κάνουν. Ο τυχοδιωκτισμός δεν γνωρίζει από όρια.
Δεύτερον, διότι σ’ αυτά τα αποτελέσματα οδήγησαν οι επιλογές των άλλων πολιτικών, αυτών που έφτιαξαν τον περιβόητο νόμο για την ευθύνη των υπουργών, για να ελέγχουν τις ευθύνες τους. Έτσι, αντί και για τους υπουργούς να ακολουθείται ο,τι και για τον κοινό πολίτη (ο δικαστής να αποφαίνεται αν υπάρχουν στοιχεία για περαιτέρω έρευνα, αλλιώς η υπόθεση να πηγαίνει στο αρχείο), επέλεξαν να αποφασίζουν οι ίδιοι αν και ποιον θα παραπέμψουν. Ε, κάποια στιγμή μέσα στους ίδιους θα βρίσκονταν οι Μιχαλολιάκοι και οι Καμένοι.
Καλά ξεμπερδέματα.