Οι Βερολινέζοι και οι Νεοϋρκέζοι των Αθηνών…

19:43 21/5/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Βασίλης Δημ. Χασιώτη
Και ιδού, που αίφνης, το ΔΝΤ απέκτησε μη αναμενόμενους οπαδούς στην Ελλάδα , και μάλιστα ποιους; την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Αιτία; Η κοινή ως προς τον χαρακτηρισμό, ως προς το περιεχόμενο θα δούμε -χωρίς πάντως, όπως δείχνουν τα πράγματα να περιμένουμε θεμελιακές διαφοροποιήσεις-, για τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, σ' αντίθεση με τους Βερολινέζους

που πιστεύουν το αντίθετο. Όμως, τούτη η σύμπλευση επί του θέματος του χρέους, κατά περίπτωση, είτε στο ΔΝΤ από τους «Νεοϋρκέζους» είτε στο Βερολίνο από τους «Βερολινέζους» των Αθηνών, δεν προσπορίζει κανένα όφελος στην εθνική οικονομία, διότι, για να μείνουμε στο ΔΝΤ, και αφήνοντας παράμερα το γεγονός πως οι εδώ -περίπου- ενθουσιώδεις οπαδοί του, λησμονούν πως το ΔΝΤ δεν ομιλεί ΠΟΤΕ για ένα μέτρο ξεκομμένο από ένα ΣΥΝΟΛΙΚΟ πακέτο μέτρων, μέσα στο οποίο είναι ενταγμένη και η περί χρέους άποψή του, πάντα στη λογική του take it or leave it ως έχει συνολικά, όλοι μας γνωρίζουμε, ότι το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ, είναι τόσο καταστροφικό, ώστε η à la ΔΝΤ διευθέτηση του χρέους μπορεί να αποδεχτεί ότι τελικώς να μη συμφέρει, ακόμα κι όταν το «συμφέρον» μετριέται με τα κριτήρια του ίδιου του ΔΝΤ! Αν η βοήθεια είναι, για να το πω παραστατικά, να αναστηλώσω τη μια πλευρά του σπιτιού και να καταρρεύσει όλο το....... υπόλοιπο, μάλλον είναι καλύτερη η παράγκα ως έχει!
Και ας μη ξεχνάμε, πως το ΔΝΤ, μόλις εσχάτως άλλαξε την άποψή του για τη βιωσιμότητα του χρέους, όχι ως αποτέλεσμα παραδοχής πως έκανε λάθος τα προηγούμενα χρόνια, μα διότι, άλλαξαν οι σκοπιμότητες και οι πολιτικές συγκυρίες, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου κατηγορείται πλέον ευθέως από την ίδια τη νέα αμερικανική Διοίκηση πως όχι μόνο υπήρξε αποτυχημένη η παρέμβασή του στο ελληνικό πρόγραμμα αλλά, και παράτυπη αν όχι και παράνομη. Την ίδια στιγμή, η εκδοχή της προσυνεννοημένης διάστασης απόψεων επί του θέματος μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα ή μη του χρέους, ήταν κάτι περισσότερο από βέβαιη, ίσως δε να υφίσταται και σήμερα, αν τελικώς το ΔΝΤ, εξακολουθήσει την παραμονή του στο ελληνικό πρόγραμμα -ασφαλώς με την σιωπηρή έγκριση της Ουάσινγκτον, ανεξάρτητα από την δημόσια ρητορεία της.Τέλος, πολύ σημαντικότερο απ' όλα τα παραπάνω, εξακολουθεί να είναι : Η ελληνική κυβέρνηση ποια πρόταση έχει, τι όρους και προϋποθέσεις θέτει, ή απλά, περιμένει να ανοίξουν οι δανειστές (δηλαδή το Βερολίνο και το ΔΝΤ) τα χαρτιά τους, αν και όταν συνεννοηθούν μεταξύ τους, και ακολούθως, απλά να τρέχουμε να αντικρούομε ό,τι δεν θα μας αρέσει, με μηδαμινές πιθανότητες να πετύχουνε το παραμικρό, ιδίως όταν πλέον οι απέναντι θα είναι συσπειρωμένοι;‘Ολη τούτη η κουβέντα, με ποια συνιστώσα της Κατοχικής Δύναμης είναι προτιμότερο να πάω, αφήνοντας στην άκρη την πραγματικότητα που ήδη σημειώσαμε, πως καμία από τις δυο Κατοχικές συνιστώσες δεν προσφέρει κάτι περισσότερο από μια υπόσχεση μερικού μερεμετίσματος ενός τοίχους σε μια οικοδομή την οποία την έχουν προηγούμενα βομβαρδίσει ανελέητα, αυτή καθαυτή η κουβέντα, είναι εθνικά απαράδεκτη, για να μη πω τίποτα χειρότερο, διότι δεν νομιμοποιεί μονάχα την Κατοχή ως τέτοια, μα της προσδίδει και εθνικά ωφέλημα χαρακτηριστικά στην καθόλου δράση της, ή έστω ως προς μια ιδιαίτερα σημαντική παρέμβασή της -στο ζήτημα του χρέους. Λοιπόν ας το επαναλάβω : Πλην ορισμένων άκρως ιδεοληπτικών ή πλήρων σκοπιμότητας προσεγγίσεων, ουδείς εχέφρων αναλυτής αλλά και ο ίδιος ο λαός, κατάπιε το παραμύθι πως το χρέος μας έβαλε στα Μνημόνια. Το χρέος, ε΄γινε πρόβλημα τέτοιου μεγέθους και με τέτοιες ολέθριες συνέπειες, ακριβώς διότι μπήκαμε στα Μνημόνια. Ούτε είναι η διευθέτηση του χρέους που θα μας βγάλει από το χρέος, πολύ δε περισσότερο η διευθέτηση κατά πως την εννοεί το ΔΝΤ, αφού το Βερολίνο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν την εννοεί με κανένα τρόπο.Μονάχα η ανάπτυξη αποτελεί τον πραγματικό Μονόδρομο για την έξοδο από τη Κρίση, αυτή δηλαδή, την οποία ουσιαστικά απαγορεύουν να συμβεί τα Μνημόνια, τα οποία στη θέση τους επέβαλε τον Μονόδρομο της Υπανάπτυξης.Νεοφιλελεύθερα Μνημόνια και Ανάπτυξη όπως τη γνωρίζουμε, είναι δύο πράγματα, που όχι μόνο δεν τέμνονται πουθενά, μα ούτε καν εφάπτονται.Το χρέος ασφαλώς και αποτελεί, πολύ δε περισσότερο μετά το 2010 που διαμορφώθηκε σε επίπεδα εξωσφαιρικά επίπεδα, ένα καρκίνωμα που ως μη βιώσιμο, οφείλει να αποκοπεί από το σώμα της οικονομίας και της κοινωνίας, είτε ΟΛΙΚΑ είτε ως προς το μεγαλύτερο μέρος του -και όχι απλά να διευθετηθεί ΩΣ ΕΧΕΙ από άποψη μεγέθους του, περιμένοντας απλά την επόμενη και ίσως μοιραία καθολική μετάστασή του-, και σε καμία περίπτωση με μέτρα, που ότι θα κερδίσω από αυτή την ευεργετική θεραπεία, θα μου προκαλέσουν άλλου είδους εξίσου επικίνδυνα κακοήθη καρκινώματα στην κοινωνία και την οικονομία.Τέλος, δεν θα πάψω να το επισημαίνω : Ο ΜΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ, ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ :Δεν θα είναι απλώς κάτι το αδιανόητο, Δεν θα είναι απλώς κάτι το αντεπιστημονικό,Δεν θα είναι απλώς κάτι το παράδοξο ως τεχνική διαπραγμάτευσης να μη γνωρίζεις το μέγεθος και τη νομιμότητα του χρέους διαπραγματεύεσαι,Δεν θα είναι καν απλή αμέλεια,Θα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ και μάλιστα συνειδητό!Γιατί ο λογιστικός έλεγχος και ο έλεγχος μονιμότητας του ελληνικού χρέους ΔΕΝ πρέπει να γίνει και ποιοι ΔΕΝ τον θέλουν;Αυτό το ερώτημα δεν έχει απαντηθεί αν και η πλειοψηφία του λαού γνωρίζει την απάντηση!Αυτό το ερώτημα όμως πρέπει να απαντηθεί και από το πολιτικό σύστημα ιδίως δε από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση!Και θα απαντηθεί κάποια στιγμή!