Ολοι εναντίον όλων

14:07 4/6/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Ο καταδότης είναι ένας από τους αρχαιότερους ήρωες της ελληνικής παράδοσης. Είτε για να εκδικηθεί, είτε για λόγους αντιζηλίας και απλής ιδιοτέλειας εμφανίζεται πρόθυμος να συκοφαντήσει ανενδοίαστα. Θυμάστε τον σοφό Παλαμήδη, κατά μία παράδοση εφευρέτη του ελληνικού αλφαβήτου, ο οποίος αποκάλυψε ότι ο Οδυσσέας παρίστανε τον τρελό για να μην εκστρατεύσει στην Τροία και πέθανε λιθοβολημένος από τους συμπολεμιστές του. Ο Οδυσσέας για να τον ........
εκδικηθεί είχε καταγγείλει, ψευδώς, ότι συνεννοείται μυστικά με τον Πρίαμο.

Είναι μια παράδοση που άντεξε

στο πέρασμα τόσων αιώνων Ιστορίας. Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι ορισμένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Εμφυλίου έγιναν για λόγους προσωπικής αντιζηλίας ή αντεκδίκησης. Φίλος μου αφηγείται πως όταν μια Ελληνίδα συγγραφέας γνωρίστηκε με τον Τούρκο Ναζίμ Χικμέτ, και παρά την αλληλοεκτίμηση, εκείνος επέμενε να κρατάει τις αποστάσεις του. Οταν γνωρίστηκαν καλύτερα και ρώτησε γιατί την απέφευγε τόσον καιρό, ο Χικμέτ της απάντησε πως τη φοβόταν. Ηταν γνωστό, της είπε, πως οι Ελληνες κομμουνιστές θεωρούνταν από τους ομοϊδεάτες τους καρφιά των Σοβιετικών.

Ο καθείς και οι εμπειρίες του. Αναρωτιέμαι δε ποια εμπειρία ζωής μοιράζονται οι δύο υπουργοί, ο κ. Στουρνάρας και ο κ. Μανιτάκης, για να προωθήσουν το νομοσχέδιο που δίνει κίνητρα σε όσους καταγγέλλουν συναδέλφους τους για διαφθορά, αναποτελεσματικότητα, αδιαφάνεια και λοιπά. Τι να την κάνεις την εμπειρία, θα μου πείτε, όταν έχεις με το μέρος σου τη θεωρία. Και τη θεωρία τούς την προσφέρει η αμερικανική διοίκηση η οποία έχει εφαρμόσει το μέτρο με επιτυχία.

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό οι διορισμοί στην αμερικανική διοίκηση έχουν γίνει βάσει δημοκρατικών ποσοστώσεων, τόσοι «πασοκαρίες», τόσα «γαλάζια δικά μας παιδιά», και τόσα «αριστερά» για να τα έχουμε καλά με τις πριμαντόνες του συνδικαλισμού, και τόσοι που έχουν διορισθεί αφού αξιολογήθηκαν. Ξέρω όμως ότι η ευγενής συνύπαρξη αποφοίτων δημοτικού με αποφοίτους ανωτάτων σχολών υπόκειται και αυτή στην απολύτως «δημοκρατική» νοοτροπία της ισοπέδωσης. Οπως και η συνύπαρξη ανθρώπων που έχουν αντίληψη του σύγχρονου κόσμου με άλλους που νομίζουν ότι η ελληνική διοίκηση είναι η κανονικότητα γιατί δεν έχουν ζήσει τίποτε άλλο. Μια ισοπέδωση που τόσα χρόνια επέβαλλε τυραννικά την παντελή έλλειψη αξιολόγησης. Η πολιτική δειλία, και η ανικανότητα, σε συνδυασμό με τα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά, τρία χρόνια μετά την πτώχευσή της δεν έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τον τυραννόσαυρο της δημόσιας διοίκησης σε βιώσιμο είδος του ζωικού βασιλείου. Επαίρονται τώρα πως έχουν αρχίσει ελέγχους για τα ωράρια, τις κάρτες και λοιπές χάντρες που θαμπώνουν τους ιθαγενείς. Κοινώς κάτι ανάμεσα σε σοβιετία και δημοτικό σχολείο. Διότι αυτό έχουν μάθει να θεωρούν ως αξιολόγηση, αυτό το περίφημο «ό,τι γράψει το ρολόι». Αν αυτό συνδυασθεί με την ψυχολογία ενός πανικόβλητου πληθυσμού που εποφθαλμιά τη θέση του διπλανού του, φοβάται την απόλυση, επιθυμεί δε διακαώς να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα τώρα που έχασε τη δική του, τότε η μόνη ρεαλιστική προοπτική είναι ένας γενικευμένος πόλεμος όλων εναντίον όλων.

Υποθέτω ότι οι Αμερικανοί, που δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο εμείς, επιβραβεύουν την καταγγελία ως επικουρία των ελεγκτικών μηχανισμών. Επειδή δε η δημοκρατία τους είναι οπισθοδρομική έχουν και τρόπους να αξιολογούν την αποτελεσματικότητα της διοίκησής τους. Οι δικοί μας υπουργοί όμως, εν τη σοφία τους, προκειμένου να χάσουν χρόνο επέλεξαν τη ριζοσπαστικότερη λύση. «Αχρηστοι» είναι, «σαδιστές» είναι, άστους να φαγωθούν μεταξύ τους να τελειώνουμε.