Παιχνίδι υψηλού ρίσκου oi διαπραγματεύσεις για το PSI

19:11 18/1/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Με τίτλο «το μεγάλο ελληνικό πόκερ» στο πρωτοσέλιδο, οι γερμανικοί Financial Times επισημαίνουν ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και ιδιωτών, η Ελλάδα θα μπορούσε να οδηγηθεί σε χρεοκοπία τον Μάρτιο. «Από σήμερα οι διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες-Κίνδυνος κρατικής χρεοκοπίας-Απομένουν μόνο 5 μέρες» αναφέρει επιγραμματικά το δημοσίευμα.

«Η Ελλάδα παίζει το τελευταίο της χαρτί», υποστηρίζει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, που υπογραμμίζει ότι η ......χώρα μας θέλει να επιβάλει δια νόμου τη συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όσοι ζημιωθούν, θα έχουν περιορισμένες δυνατότητες αντίδρασης.
Για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, θα πρέπει κυβέρνηση και ιδιώτες να αναζητήσουν επιτακτικά συμφωνία, ώστε οι διαπραγματεύσεις να έχουν αίσια έκβαση. Τα μέσα πίεσης της Ελλάδας Επίσης, η εφημερίδα αναφέρεται στα μέσα πίεσης της Ελλάδας και τα νομικά εργαλεία των πιστωτών έναντι της χώρας μας. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το «ατού» της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι τα ομόλογά της, σε ποσοστό 90% έχουν εκδοθεί σε ελληνικό δίκαιο, με αποτέλεσμα οι όροι πληρωμής να μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή. Κάτι τέτοιο θα γίνει εφόσον ενεργοποιηθεί η ρήτρα συλλογικής δράσης (CAC) που θα υποχρεώσει τους απρόθυμους πιστωτές να αποδεχθούν μια αναδιάρθρωση, στην οποία θα μετέχει και η πλειοψηφία. «Περιορισμένες δυνατότητες για τους πιστωτές» Ο ειδικός για θέματα χρεοκοπίας του Πανεπιστημίου Humboldt, Κρίστοφ Πάουλους εκτίμησε ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Ένας τρόπος θα ήταν η προσφυγή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία θα κατηγορούν την Ελλάδα για απαλλοτρίωση. Η συγκεκριμένη όμως διαδικασία θα διαρκούσε χρόνια. Μια άλλη δυνατότητα ήταν η προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια. Εφόσον δικαιωθούν, οι πιστωτές θα μπορέσουν να κατασχέσουν περιουσιακά στοιχεία της χώρας. Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση, η Ελλάδα θα πρόβαλλε το επιχείρημα ότι τα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του κράτους.