Πεθάναμε ως χώρα;

13:58 9/9/2015 - Πηγή: Kafeneio-gr

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ένα κλίμα συνενοχής,συνδιαχείρισης και αποϊδεολογικοποίησης, επιχειρείται με ένταση στις μέρες μας.

Μια αντίληψη, που στο όνομα του Μνημονίου μας θέλει όλους ίδιους, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται μια αποσυλλογικότητα, που οδηγεί στον εξατομικισμό....

Ένα αξίωμα πλανάται μέσα από την κοινωνικοπολιτική απομόνωση του κάθε πολίτη: Καθένας να κοιτάξει πλέον τη πάρτη του και τα του οίκου του.

Ο καθείς και το πρόβλημά

του, και κύριο μέλημα όλων να είναι μόνο ένα: Πως θάμαστε τα φρόνιμα παιδιά των Βρυξελλών, τηρούντες τυφλά τις εντολές τους. Διότι οι Βρυξέλλες μας κανοναρχούν, οι Βρυξέλλες μας διαφεντεύουν, οι Βρυξέλλες μας κυβερνούν.

Κι από κοντά, η ντόπια ολιγαρχία, η οποία πάντα εξασφαλίζει την ασυλία από τις ανομίες και τις αθλιότητες της σε βάρος αυτού του τόπου. Οι σύγχρονοι εφιάλτες και οι μεταμοντέρνοι γερμανοτσολιάδες.

Και τώρα, με προεξάρχουσες τις Βρυξέλλες, των νεκροθαφτών Γιούνγκερ- Ντάισελμπλουμ,εκπαιδευόμενων γερμανικών λυκόσκυλων, μας στέλνουν το μήνυμα: «Μόνο με οικουμενική Κυβέρνηση μπορούμε να συζητήσουμε το θέμα του χρέους».

Μία απάντηση θα μπορούσε να δοθεί σ αυτούς, αλλά και στους εκπροσώπους τους, ντόπιους ολιγάρχες:

«Χεστήκαμε»!

Δεν υπάρχει προηγούμενο στην Ευρώπη παρόμοιας ιταμής επέμβασης στα εσωτερικά μιας χώρας. Αυτός ο πρόστυχος κι απάνθρωπος συντηρητικός Καλβινισμός, Πατριάρχης ενός άτεγκτου Σύγχρονου ευρωπαϊκού Καπιταλισμού, έχει πια ξεπεράσει τα όρια ακόμα και της υποκριτικής διπλωματίας. Ούτε οι μαφιόζοι του Κορλεόνε, στον προηγούμενο αιώνα, δεν έδειχναν τέτοια συμπεριφορά.

Και όμως… Σ ένα τέτοιο μήνυμα, που μας προσβάλλει κατάφωρα σαν χώρα, και που εν τοις πράγμασι καταργεί κάθε έννοια ανεξαρτησίας, υπάρχουν οι Έλληνες ολιγάρχες, με τους ντόπιους πολιτικούς τους εκπροσώπους, που ασμένως ενδίδουν. Χρησιμοποιώντας το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο: Τώρα που η χώρα κινδυνεύει, πρέπει νάμαστε όλοι μαζί. Ποιοι όμως νάναι όλοι μαζί; Δεξιοί,Αριστεροί,Κεντρώοι,Πασόκοι, Λεβέντες,Θεοδωράκηδες και Σία!

Μα επιτέλους: Δεν υπάρχουν πια διαχωριστικές γραμμές βάσει των οποίων το ένα Κόμμα ξεχωρίζει από ένα άλλο; Δεν υπάρχουν πολίτες που διαφωνούν, ή συμφωνούν, με το ένα η με το άλλο Κόμμα; Δεν υπάρχουν κόμματα που επιθυμούν να συνεχιστούν οι εργασίες στις Σκουριές κι άλλα που ζητούν την αναστολή τους, μέχρι να συμμορφωθούν με τους κανόνες της Πολιτείας οι ολιγάρχες; Δεν υπάρχουν κόμματα που ευνόησαν και ευνοούν την αυθαιρεσία των ολίγων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και άλλα που την καταδικάζουν; Δεν υπάρχουν αριστεροί, τέλος πάντων, έστω και εκτός ΚΚΕ, πού δεν έχουν καμιά σχέση με τούς συντηρητικούς ψηφοφόρους;

Οι μεν, υπηρέτησαν την μισή τους ζωή σε μια σκληρή θητεία ανάμεσα σε ξερονήσια και φυλακές, οι δε στήριξαν ανέξοδα πολιτικές και νοοτροπίες συντηρητικών κυβερνήσεων.

Δεν υπάρχουν ακόμα κι από το πολιτικό προσωπικό, πρόσωπα που μέσα σ΄ ελάχιστα χρόνια πλούτισαν κι άλλοι που παρέμειναν φτωχοί και παρίες, υπηρετώντας ένα όραμα ζωής;

Ίδιος είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος με τον Κώστα Κάπο, ή με τον Μανώλη Γλέζο; Ίδιος είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης με τον Τσίπρα και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη; Την ίδια πολιτική φιλοσοφία υπηρετούν η ΝΔ, ή το Ποτάμι, είτε το ΠΑΣΟΚ, με το ΣΥΡΙΖΑ, ή την ΛΑΕ; Αφήνω έξω το ΚΚΕ γιατί έτσι κι αλλιώς δεν το αφορούν τέτοιου είδους συμμαχίες και μεταλλάξεις.

Υπάρχει βέβαια ένα θλιβερό προηγούμενο. Η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, προκειμένου να περάσει το τρίτο μνημόνιο. Ήταν κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ το πλήρωσε ακριβά. Τέτοιες συμμαχίες προκαλούν πολιτικές τερατογεννέσεις.

Αυτό φαίνεται πως καλάρεσε στις Βρυξέλλες και στους ντόπιους ολιγάρχες. Τους βόλεψε. Μια τέτοια βολή επιδιώκουν και τώρα. Να τα ομογενοποιήσουν, έτσι ώστε η πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου να αποτελέσει άθυρμα στα σχέδια τους. Να γίνουμε τα πειραματόζωα της πολιτικής μετάλλαξης στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Να γίνουμε τα ρεντίκολα κι οι καταγέλαστοι της Ιστορίας. Να καταστούμε η πρώτη Οργουελική χώρα, υπόδειγμα και παράδειγμα για κάθε λαό που αντιστέκεται γιατι πιστεύει σε κάποιες αξίες, πέραν μιας κακομοιριασμένης επιβίωσης που οδηγεί, έτσι κι αλλιώς, σ΄ έναν αργό θάνατο.

Να καταστούμε η πρώτη χώρα που τα χαλκεία του Καπιταλισμού θα της επιβάλλουν Κυβερνήσεις και θα της υπαγορεύουν νόμους. Αλήθεια, τόχουμε καταλάβει ότι μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, πάει κατά διαόλου η οποία εθνική μας κυριαρχία; Ο τι ΠΕΘΑΝΑΜΕ ως χώρα;

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ