Πετρέλαιο-αέριο και της ημιμάθειας το …κακό συναπάντημα

21:42 23/4/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Δεν έχει τέλος το θέατρο του παραλόγου στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Σε μια χώρα καθυστερημένη… γενικώς, που ακολουθεί τις εξελίξεις με μια-δυο δεκαετίες καθυστέρηση στην καλυτέρα των περιπτώσεων, όπως άλλωστε και στην αξιοποίηση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της και δε χρειάζεται να επαναλάβουμε σε ποιο στάδιο βρίσκονται Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος, σε σχέση με μας.
Το νέο

παραμυθάκι που διακινείται πλέον και σε επίπεδο αξιωματούχων, τοπικών και μη, είναι ότι θα σημειωθεί έξαρση των σεισμικών δονήσεων ως αποτέλεσμα της αξιοποίησης των αποθεμάτων, το οποίο με τη σειρά του θα πλήξει τον τουρισμό, είτε διότι οι τουρίστες...
θα δουν μπροστά τους πλατφόρμες εξόρυξης και θα λακίσουν, είτε διότι υπάρχει περίπτωση να γίνει ατύχημα και να μολυνθεί κάποια περιοχή.
Το αστείο είναι ότι είναι ο ίδιος λαός που έχει περιγράψει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τέτοιες καταστάσεις. «Όποιος βαριέται να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει», ή «πότε ο Γιάννης δεν μπορεί πότε ο κώλος του πονεί», είναι δύο μόνο από τις παροιμίες που μας έρχονται στο μυαλό, για τη χώρα που ανακαλύπτει για μια ακόμη φορά στην Ιστορία της τον… τροχό και ενώ καταστρέφεται κάθε μέρα που περνά, θα έχουμε για μια ακόμη φορά τους «γνωστούς-αγνώστους» να μας ταράξουν στη μπουρδολογία.
Το κακό είναι ότι με βάση την εμπειρία, όποτε βλέπεις πολλές περιβαλλοντικές ευαισθησίες καλό είναι να παίρνεις δρόμο, διότι η εκμετάλλευση και χειραγώγηση των καλών προθέσεων αγαθών και αγνών ανθρώπων από συμφέροντα που θέλουν κάτι να «σκοτώσουν» αφού θίγει τα συμφέροντά τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχει εδώ και πολλές δεκαετίες αναχθεί σε επιστήμη και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα.
Ευτυχώς η ιστορική έρευνα έχει φέρε στο φως μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου πλήθος στοιχείων που δείχνουν το πώς λειτουργώντας υπόγεια οι όποιοι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ξεσηκώσουν μια τοπική κοινωνία η οποία μέσα στην αφέλειά της ενώ νομίζει ότι προασπίζει το καλό, γίνεται όργανο στα χέρια «μαέστρων».
Να αρχίσουμε τώρα να αραδιάζουμε στοιχεία για το αν υπήρχε μη διαβρωμένη περιβαλλοντική οργάνωση πριν τη δεκαετία του 1990; Και αν αυτό ισχύει, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι εφόσον η «τεχνογνωσία» υφίσταται και αποδεδειγμένα δουλεύει, θα είχε κανείς τη διάθεση να την εγκαταλείψει;
Καλό είναι βέβαια κανείς να βάζει το μυαλό του να σκέφτεται και πότε-πότε. Καταρχάς, να υπογραμμίσουμε ότι το σχόλιο δεν αφορά το σχιστολιθικό αέριο με τη μέθοδο του «fracking», διότι απλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι επηρεάζει, τις οποίες οι επιστήμονες έχουν υπό διερεύνηση και ορθώς. Στην Ιαπωνία που έχουμε μαζικότητα στο σεισμικό φαινόμενο, για ποιον λόγο αυτό συμβαίνει δίχως εκμετάλλευση υδρογονανθράκων; Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Πάμε όμως και σε άλλες χώρες που ισχύει κάτι άλλο…
Στη Ρωσία, τη Νορβηγία, τη Βρετανία, τη Δανία, τον Καναδά, την Αυστραλία, δεν απασχόλησε κανέναν από τους ευαίσθητους και τρομαγμένους για ποιον λόγο υπάρχει μαζική εκμετάλλευση χωρίς κανένα σεισμικό φαινόμενο; Και για όσους είναι έτοιμοι να μας αντιτείνουν τα παραδείγματα της Ινδονησίας, της Μιανμάρ, της Ταϊλάνδης, να τους συστήσουμε λίγη έρευνα στο τι συμβαίνει όταν υπάρχει σύγκλισης λιθοσφαιρικών πλακών, που δίνουν σεισμούς ακόμα και 8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ!
Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, δεν θα έπρεπε να μας προβληματίσει ότι είναι εφικτή και ασφαλής η εξόρυξη – εκμετάλλευση αποθεμάτων, ακόμα και όταν είναι παρόν ένα τέτοιο εμπόδιο; Ή μήπως τελικά δεν είναι εμπόδιο;
Αν θέλουν μάλιστα συνδυασμό σεισμικού φαινομένου, τουριστικού θερέτρου και εξορύξεων, μήπως να μας απασχολήσει λίγο η περιοχή της Νότιας Καλιφόρνια με το περίφημο «San Andreas Fault» που δίνει τις γνωστές τρομακτικές σεισμικές δονήσεις, έχουμε εξορύξεις υδρογονανθράκων και ταυτόχρονα κορυφαίες παραλίες – τουριστικοί προορισμοί όπως στη Σάντα Μπάρμπαρα;
Δεν αφήνουμε επιτέλους τις αηδίες μπας και ξεφύγουμε από τα Μνημόνια που μας πνίγουν τόσα χρόνια, σκεπτόμενοι παράλληλα σαν… επιθεωρητές της αστυνομίας, δηλαδή ποιος θα είχε κίνητρο να μας «φυτέψει» ένα σωρό ηλιθιότητες στο κεφάλι, καταλήγοντας πάλι να πυροβολούμε τα πόδια μας;
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο πεθαίνουν από αυτοκινητικά 1.500 και τραυματίζονται 12.000 άτομα, δηλαδή στα 10 χρόνια πεθαίνουν 15.000 άτομα και τραυματίζονται 120.000 άτομα… είπε κανείς να απαγορευθεί η χρήση αυτοκινήτων; Διότι αυτή είναι η λογική που διέπει πολλούς. Τίποτα στη ζωή δεν υπάρχει άνευ ρίσκου. Αυτό που υπάρχει είναι άνθρωποι υπεύθυνοι και άνθρωποι ανεύθυνοι που φροντίζουν να ελαχιστοποιήσουν τα αρνητικά και να μεγιστοποιήσουν τα θετικά.