Ποιος θα πει στην Ελλάδα που ξέραμε ότι ξοδεύτηκε;

14:23 13/7/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Μάλλον συγκλονισμένοι όσοι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα της Ελλάδας και όχι αποκλειστικά το πρόβλημα-Ελλάς, παρατηρούν να ανακυκλώνεται το αδιέξοδο ενός λαού, που έχασε τον μπούσουλά του, την στιγμή κατά την οποία ολοκληρωνόταν ο μύθος της ταυτότητάς του ως οργανικό τμήμα του πυρήνα της Νέας (μεταμοντέρνας) Τάξης στην Ευρώπη.
Με κόπο προσπαθήσαμε λίγοι άνθρωποι – κυρίως μέσω του διαδικτύου – να εξηγήσουμε ότι η Ελλάδα

της μεταπολίτευσης του 1974 ναυάγησε συμβολικά στο......... Καστελόριζο και ουσιαστικά χρόνια πριν, καθώς δεν μπόρεσε η αστική τάξη της να την εντάξει στην ΕΕ ως εξειδικευμένο, ανταγωνιστικό παράγοντα. Εκεί κρίθηκε το μέλλον της χώρας με όρους ΕΕ, αλλά δυστυχώς ουδείς τολμά να εξηγήσει στον λαό το πρόβλημα. Βλέπετε, κάποιοι εμπορεύονται την παραμονή τους στα πράγματα, μοιράζοντας ανεδαφικές υποσχέσεις και μιλώντας διαρκώς για νέα «τελευταία ευκαιρία» για να αποκρύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα που ξέραμε ξοδεύτηκε. Ο μύθος του ευρώ όχι μόνον είναι αντιπαραγωγικός, όπως ήταν πάντα, αλλά απολύτως διασκευαστικός της πραγματικότητας. Πάνω σε αυτή την γενικευμένη παρεξήγηση στήθηκαν εκλογές και αναδείχθηκαν κυβερνήτες από την ίδια διαπλεκόμενη γέννα (πάστα) μεταπρατών που εμπορεύονται διαρκώς την ελπίδα για να μην χάσουν το προνόμιο ελέγχου του κράτους, που τους διασφαλίζει πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά.

Όλα (και όλοι) στην Ελλάδα γύρω από τον έλεγχο του κράτους περιστρέφονται και ας ομιλούν οι δυστυχείς κυβερνώντες το ιδίωμα της αγοράς. Και ας κατηγορούν τους αριστερούς ότι δήθεν θέλουν να καταλάβουν το κράτος επί του οποίου βυσσοδομούν οι ίδιοι. Πράγματι, μια μικρή μάλλον, αλλά σκοπίμως προβεβλημένη, μερίδα της αριστεράς, την κατάληψη του κράτους ονειροφαντάζεται, ώστε κατόπιν να εφαρμόσει την σοσιαλιστική πολιτική της, αλλά τούτο, εκτός από ιστορική φάρσα, αποτελεί και καλαμπούρι που εκμεταλλεύεται η ανεκδοτολογούσα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά, όπως και οι επιτήδειοι εθνικόφρονες που εμπορεύονται τον ρατσισμό κάθε φορά που ο καπιταλιστικός μηχανισμός βρίσκεται σε κρίση και η οικονομία σε μετασχηματισμό με την κοινωνία σε απορρύθμιση. Και αυτοί την δουλειά τους κάνουν: τυφλώνουν τον κόσμο για να μην καταλάβει το πρόβλημα της Ελλάδας και αρχίσει να προσεγγίζει γνήσια πολιτικά λύσεις (δημοκρατικές).
Το Πρόβλημα της χώρας είναι η παραγωγική της διάρθρωση κυρίως και δευτερευόντως οι παραγωγικές σχέσεις. Δεν είναι ζήτημα ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αλλά παραγωγικής συγκρότησης της χώρας σε σχέση πάντα με την λειτουργία της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Η ιδιωτικοποίηση ή κρατικοποίηση της οικονομίας ποτέ δεν έλυσαν αυτομάτως δομικά προβλήματα παραγωγικής οργάνωσης, την οποία σήμερα πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει στο επίπεδο της παγκοσμιοποίησης. Το ζήτημα είναι ότι το παιχνίδι στην ΕΕ χάθηκε εξαιτίας δύο αλληλένδετων λόγων: (1) διότι η μοιραία αστική τάξη της χώρας μας δεν φρόντισε να διαπραγματευτεί από την αρχή την παραγωγική εξειδίκευση της χώρας με ανταγωνιστικούς όρ