Πολιτικός ζόφος

10:21 16/5/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Καζάκη

Με τη μυστική σύσκεψη του Λουξεμβούργου στις 6 Μαΐου, ανήμερα της ψήφισης του μνημονίου σε νόμο του κράτους πριν από έναν χρόνο ακριβώς, έκλεισε ο πρώτος κύ­κλος της επίσημης χρεοκοπίας της Ελ­λάδας. Τις επόμενες ημέρες θα γίνουν γνωστές οι βασικές λεπτομέρειες της συμφωνίας που «βρίσκεται στα σκα­ριά», όπως είπε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, για ένα νέο σχέδιο «διάσωσης» της Ελ­λάδας. Κι ενώ ο κόσμος οργίαζε με τα παιχνίδια που στήνουν

φίλοι και εταί­ροι με αντικείμενο την άμεση πτώχευ­ση της χώρας, ο πρωθυπουργός βρέ­θηκε πάλι σ’ ένα ακριτικό νησί, όπως τότε που διάλεξε το Καστελόριζο, για να ανακοινώσει την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Σύμπτωση; Μάλλον όχι.Τι συμπεράσματα βγήκαν από την πρώτη αυτή φάση; Πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι ο λογαριασμός του μνημο­νίου δεν.....βγαίνει. Δεν είναι αλήθεια. Το μνημόνιο και κυρίως η δανειακή σύμβαση δεν επιβλήθηκαν για να επι­τευχθούν οι συγκεκριμένοι δημοσιο­νομικοί στόχοι.
Οποιοσδήποτε γνώριζε απλή αριθ­μητική ήξερε εξ αρχής πολύ καλά ότι οι στόχοι ήταν απλά ένα πρόσχημα, ένας αυθαίρετος σχεδιασμός επί χάρ­του, προκειμένου να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι με το μνημόνιο και προ­παντός με τη δανειακή σύμβαση το ελληνικό κράτος και ο λαός έχασε κάθε δυνατότητα άσκησης κυριαρχί­ας προκειμένου να μπει σε εκκαθάρι­ση, όπως μια οποιαδήποτε επιχείρηση που χρωστάει και βρίσκεται σε κατά­σταση χρεοκοπίας. Η Ελλάδα έπρεπε να μπει στον γύψο προκειμένου να περιοριστούν οι επιπτώσεις στο ευρώ και να διασωθούν τα συμφέροντα των δανειστών της. Επομένως η δραματική επιδείνωση όλων των δεικτών της ελληνικής οικο­νομίας ήταν κάτι απολύτως αναμενό­μενο. Αυτό που τα σούργελα της δια­τεταγμένης δημοσιογραφίας και των αναλυτών της επίσημης προπαγάνδας εμφάνιζαν ως «άλμα» της οικονομίας υπό καθεστώς μνημονίου είναι στην πραγματικότητα μια ελεύθερη πτώση χωρίς προηγούμενο. Τώρα έρχονται και μας λένε ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Λες και μπορούσε να βγει. Λες και μπορεί να υπάρξει ανάταξη μιας οικονομίας σε συνθήκες όπου βίαια σπρώχνεται σε μια πρωτοφανή ύφεση.Πότε άλλοτε η ελληνική οικονομία γνώρισε μια τέτοια υποχώρηση σε επίπεδο ΑΕΠ, το οποίο σε τριμηνιαία βάση και σε σταθερές τιμές του 2000 έπεσε το 2010 κατά 6,8%. Πότε άλ­λοτε είχε γνωρίσει η οικονομία της χώρας 73% μέσα σ’ έναν χρόνο πτώση της οικοδομής; Πότε άλλοτε είχε συστηματική συρρίκνωση του τζίρου της λιανικής για σχεδόν έναν ολόκλη­ρο χρόνο με ρυθμούς που ξεπερνούν σχεδόν δυο φορές τον επίσημο πλη­θωρισμό;Πότε άλλοτε ο εργαζόμενος πλη­θυσμός γνώρισε τέτοια μαζική ανερ­γία, υποαπασχόληση και προσωρινή απασχόληση, όπως το προηγούμενο δωδεκάμηνο; Πότε άλλοτε είχαμε σε τέτοιο βαθμό τον καταστροφικό συνδυασμό μιας τρομακτικής υποτί­μησης της εργασίας και των λαϊκών εισοδημάτων από τη μια και από την άλλη την εκτίναξη ενός τιμάριθμου, ειδικά στο επίπεδο των τιμών παρα­γωγής και εισαγωγής;Ποτέ άλλοτε, παρά μόνο σε συνθή­κες πολέμου. Ήταν τόσο δύσκολο για κάποιον να δει ότι όλα αυτά