Πρώτη φορά Αριστερά

19:15 13/3/2019 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης

«Command, control, commu-nication». Eίναι τα λεγόμενα τρία «c» στη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία, χωρίς την άψογη λειτουργία των οποίων τίποτε δεν γίνεται σωστά στην πράξη. «Command» είναι η δυνατότητα άσκησης εξουσίας, επί τη βάσει συγκεκριμένης γνώσης και με συγκεκριμένο σκοπό.

«Control» είναι η δυνατότητα επαλήθευσης ή επιβεβαίωσης των δραστηριοτήτων που οδηγούν στην επίτευξη του σκοπού....
Τέλος, «communication» είναι η δυνατότητα να διατηρείς την

αναγκαία σύνδεση μεταξύ τακτικών και στρατηγικών δυνάμεων, ώστε η διοίκηση να φέρνει αποτελέσματα.

Οπως είδαμε από το πόρισμα της εισαγγελικής έρευνας για την εκατόμβη στο Μάτι, όχι δεν υπήρχαν τα τρία «c», δεν υπήρχε καν συνείδηση του προβλήματος. Ακόμη και οι πρόσκοποι (και μάλιστα οι ναυτοπρόσκοποι) νομίζω ότι θα τα είχαν καταφέρει καλύτερα από την Πυροσβεστική, τον Τόσκα και την κυβέρνηση.

Το γνωρίζαμε, θα μου πείτε. Ολοι το είχαμε καταλάβει και δεν χρειαζόταν το πόρισμα της εισαγγελίας. Είναι όμως άλλο να βλέπεις γραμμένα και να διαβάζεις τα όσα φρικτά και αδιανόητα υπέθετες, αλλά δεν τολμούσες να πιστέψεις. Και μάλιστα να τα διαβάζεις ως πόρισμα επίσημης έρευνας της Δικαιοσύνης, δηλαδή του μόνου θεσμού που μπορεί εγκύρως να βάλει σε τάξη τα φοβερά εκείνα γεγονότα και να μας εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη.

Και αυτό που συνέβη είναι αληθινά τρομακτικό: το κράτος κατέρρευσε πλήρως και προκάλεσε, μαζί με τη φωτιά, τον θάνατο εκατό ανθρώπων. Μόνο αν το συλλογιστείς ψυχρά, αφήνοντας την οργή κατά μέρος, αρχίζεις να καταλαβαίνεις το μέγεθος της κατάρρευσης του κράτους και τότε την οργή διαδέχονται πρώτα η φρίκη και μετά ο φόβος.

Πληρώνουμε διπλά την υγεία και την παιδεία σε αυτή τη χώρα. Πρώτα τα πληρώνουμε με τους φόρους μας και έπειτα μέσω ιδιωτικών δαπανών, εφόσον έχουμε τη δυνατότητα, εξαιτίας του συνήθως ελλιπούς και συχνά απαράδεκτου επιπέδου αυτών των υπηρεσιών. Θα πρέπει μήπως να κάνουμε το ίδιο για να αποκτήσουμε και αξιόπιστη Πυροσβεστική Υπηρεσία;

Γιατί, αν βασιζόμαστε σε αυτή που έχουμε, δεν βλέπω να βγάζουμε το καλοκαίρι. Πώς είναι δυνατόν να συντηρούμε και μάλιστα να επεκτείνουμε ένα τόσο ακριβό κράτος, που γίνεται ολοένα πιο ανίκανο; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και θα απαντηθεί παρακάτω.

Υστερα είναι το ηθικό ζήτημα που αποκαλύπτει η εισαγγελική έρευνα. Η κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, όταν έλεγε ψέματα για την κατάσταση και σκηνοθετούσε επικοινωνιακές παραστάσεις για να καθησυχάζει τον κόσμο. Δεν επρόκειτο για ένα ψέμα που το ξεφουρνίζει κάποιος απλώς και μόνο για να κερδίσει χρόνο, αφού το τελικό αποτέλεσμα της καταστροφής στο Μάτι δεν θα μπορούσε να αποκρυβεί.

Ηταν μια σκόπιμη επιχείρηση παραποίησης της πραγματικότητας με απώτερο σκοπό να αποσείσουν τις ευθύνες από την κυβέρνησή τους. Δεν ήταν, δηλαδή, ανωριμότητα, επιπολαιότητα, πανικός της στιγμής ή κάτι παρεμφερές. Ηταν μια δόλια πρακτική, που είχε σκοπό να προστατεύσει την ανεκδιήγητη κυβέρνηση από την εγκληματική ανικανότητά της. Συμπεριφορά, δηλαδή, ταιριαστή με το είδος τους.

Προσέξτε, λ.χ., τη Ρένα Δούρου των 124 νεκρών, η οποία όταν πανηγύριζε τη νίκη της στις εκλογές ήθελε τους συνεργάτες της να στέκονται ένα βήμα πίσω της, λες και ήταν ο Ντε Γκωλ στο απελευθερωμένο Παρίσι. Τώρα τη βλέπουμε να κρύβεται πίσω από γελοίες δικαιολογίες: ότι είναι γυναίκα, ότι είναι κόρη αστυνομικού και νοικοκυράς και άλλα παρόμοια, για να τη λυπηθούμε.

Ολα αυτό που περιγράφεται στο εισαγγελικό πόρισμα για την τραγωδία στο Μάτι είναι η περιβόητη «πρώτη φορά Αριστερά». Ολα τα υπόλοιπα τα έχουμε ξαναζήσει από άλλους – και τα ρουσφέτια και τις σπατάλες, τη διαφθορά, τα ταξίδια και τα σχετικά. Αυτή την ασύλληπτη ανικανότητα, όμως, σε συνδυασμό με την απύθμενη γαϊδουριά (δεν έχει νόημα πια να μιλούμε για κοινό θράσος, με τους Συριζαίους έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο παιχνιδιού…) είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί σε παρόμοιο βαθμό και ένταση. Είναι η πρώτη φορά Αριστερά και να τη χαιρόμαστε.

Το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε με την οργή που κατακλύζει τους περισσότερους. Να κάνουμε υπομονή μέχρι την ώρα της κάλπης, λέω. Προσωπικά, δεν με νοιάζει πόσες ώρες θα πρέπει να περιμένω στην ουρά για να ψηφίσω, αν τελικά όλες οι εκλογές, αυτοδιοικητικές, ευρωπαϊκές και βουλευτικές, γίνουν συγχρόνως. Αυτοί είναι επικίνδυνοι, πρέπει να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν.

Πηγή:Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ