Σαν επικήδειο στον Μεγάλο νεκρό Παν. Σπύρου

21:34 15/10/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Θανάση Νικολαΐδη
«Φεύγω σιγά-σιγά προς τη δύση μου ατενίζοντας με ελπίδα την ανατολή Π.Σ.

Ποτέ δεν γράφω σε Α’ ενικό, αλλά επιτρέψ’ τε μου, σήμερα, την εξαίρεση.

Για να τιμήσω τον μεγάλο πρωτοπόρο καρδιοχειρουργό και ήρωα του βιβλίου μου:

ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ την ΑΝΑΤΟΛΗ

(Παναγιώτης Σπύρου, η ζωή και το.........
έργο του)

Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ»,

με μικρά αποσπάσματα

Παιδικά…

«Στο σπίτι του, με φόντο

τον Θερμαϊκό. Καρφώνει το βλέμμα του στο κενό και θυμάται…

Εκεί, στο περίφημο Γιάζι της Φλώρινας, το παιδομάνι με τις φωνές που φτάναν’ ως το βουνό, εκεί και το «αρχηγείο» των μεγάλων, που θέλανε κάτι να πάρουμε απ’ τη μεγαλοσύνη τους. Μια κουρελένια μπάλα τραβούσε το βλέμμα και τα όνειρά τους. Κι αν βρίσκονταν καμιά λαστιχένια, γινόταν χαμός ποιος να την πρωτοκλωτσήσει. Δεν καταλάβαινε η παιδική ψυχή από Κατοχή και Εμφύλιο. Την ίδια ώρα που κάποιοι παίζανε με μπάλα το κεφάλι ενός αντάρτη».

Βιοπάλη…φοιτητική

“Το πανεπιστήμιο κύλησε δύσκολα. Εφημερίδες για το κρύο, χωρίς παλτό και σακάκι το χειμώνα, παπούτσια μια φορά το χρόνο…”.

Με δυο βαλίτσες βιβλία...

Σεπτέμβρης 1969. Πλησιάζει η ώρα για Αμερική. Κι από προετοιμασία; Μόνο σκέφτεται. Σκέφτεται και ονειρεύεται. Σαν για ταξίδι στο άγνωστο, φυγή και διέξοδο. Κι ήταν μεράκι του ν’ ανοίγει τομές βλέποντας αίματα; “Είναι θηρίο ο άνθρωπος” θα μου πει χρόνια αργότερα. “Βγάζει τον κακό εαυτό του, τον βασανιστή, τον κανίβαλο, όταν ανοίγει με το μαχαίρι το στήθος του ασθενή, αλλά τον απαλλάσσει η πρόθεση και ο σκοπός, τον αποζημιώνει το αποτέλεσμα”.

“Είσαι…βασιλιάς” (σελ. 78)

Έξοδος σήμερα. Στη Φιλαδέλφεια (των ΗΠΑ), με τα πάρκα και τις ομορφιές της. Βγαίνει, με τον πρωτο μισθό να του βαραίνει τη τσέπη. Περήφανος, μιας κι έστειλε στο σπίτι του τα πρώτα λεφτά. Ταχυδρόμησε λίγα και ξαλάφρωσε. Θα τα λάβει η Μάνα, δείγμα προκοπής του γιου. Θα το μάθουν τ’ αδέρφια (ο Γιάννης, η Βούλα), θα μιλήσουν για τον Παναγιώτη στα ξένα, θα του στείλουν γραφή ανάλογη. Να το φαρμακο στην ξενιτιά. Δουλειά, αμοιβή και ανταμοιβή.

Το ταξίδι του Οδυσσέα

“Είμαι ο πρώτος καρδιοχειρουργός στον κόσμο, που διέσχισε με δικό του μικρό σκάφος τον Ατλαντικό”.

Θεσσαλονίκη, «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ»

Είχε εγχειρήσει έναν νεαρό κι όλα πήγαιναν καλά. Την άλλη μέρα, πάει ο πατέρας του εγχειρημένου στο γραφείο του Σπύρου.

-Τι θέλεις να σου δώσω;

-Γιατί να μου δώσεις;

Ο άλλος επιμένει. Ο Σπύρου αρνείται. Ξαναπάει την άλλη μέρα.

-Πρέπει να σου δώσω (χρήματα)

-Σου είπα όχι

-Πρέπει

-Τότε, δος μου 200 χιλιάρικα (δραχμές), αφού επιμένεις

Τα παίρνει ο Σπύρου και, την άλλη μέρα, τα καταθέτει σε ένα βιβλιάριο Ταμιευτηρίου, στο όνομα του ν