Σχολιανά 143 Annuntio vobis gaoudium magnum. Habemus Papam! –Τον ίδιο!

14:22 20/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Αναμένεται οσονούπω να ανακοινωθεί η χαρμόσυνη είδηση της συγκρότησης της νέας κυβέρνησης, ώστε ακολούθως, να εμφανιστεί στη Βουλή και να εκθέσει urbi et orbi το «συνεργατικό» πρόγραμμά της –το πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας, ένα ακόμα από τα πολλά προγράμματα σωτηρίας που τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε να λαμβάνονται.
Με το δεδομένο λοιπόν, πως δεν θα έχουμε εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής, και πράγματι η Τριπλή

Συμμαχία των Προθύμων θα καταρτίσει την Εθνική Ομάδα με.......... ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στη κομματική τους και πολιτική τους «αγορά», την Εθνική Ομάδα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την Εθνική Επιλέκτων της Βόρειας (κυρίως) Ευρώπης, μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο πάνω σε τούτη τη διαδικασία της κατάρτισης αυτής της «Εθνικής Ομάδας».

Τώρα που όπου νάναι βγαίνει «άσπρος καπνός», (ίσως, από την αποστολή μέχρι τη δημοσίευση του άρθρου αυτού να έχει κιόλας βγει), ας ξαναθέσουμε το ερώτημα :
Εκλογές του Ιουνίου και Μαΐου : ήταν πράγματι αναγκαία αυτή η εκλογική αναμέτρηση, πόσο και κυρίως ΓΙΑΤΙ;
Μιας και ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ που θα μας ξανακυβερνήσουν, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (η ΔΗΜ.ΑΡ. εύχομαι να κάνει τη διαφορά, αλλά δεν το πιστεύω –θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί), νομίζω ότι περισσότερο και από την όποια αναφορά σε πρόσωπα περισσότερο πολιτικό ενδιαφέρον έχει το ερώτημα που μόλις θέσαμε.
Αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου έκαναν δυνατό να σχηματιστεί κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας, ΔΗΜ.ΑΡ, τότε, τι ήταν εκείνο που αυτά τα τρία τα κόμματα τα εμπόδισε να κάνουν την ίδια αυτή κυβερνητική σύμπραξη, στις 7 Μαΐου, χωρίς να μας πάνε στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, μιας και τότε συγκροτούσαν επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία;
Και αν στις 7 Μαΐου, ο «ένοχος», ο «αδιάλλακτος» ήταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και αφού θεωρούσαν τόσο ως sine qua non όρο τη συμμετοχή στη κυβέρνηση, τι συνέβη ώστε σήμερα, περίπου να μην επέμεναν παρά ελάχιστα -επί της ουσίας- στον όρο αυτό, και πάντως, μια χαρά θεώρησαν, και ορθώς, ότι μπορούν και χωρίς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να προχωρήσουν;
Για να μην πω, αν σήμερα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜ.ΑΡ., μπόρεσαν να τα βρουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, τι εμπόδιζε αυτά τα τρία κόμματα να συνεννοηθούν ήδη από την εποχή της κυβέρνησης Παπαδήμου, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;
Όμως, στην πολιτική, και ιδίως στο επίπεδο εκείνο της πολιτικής όπου παίζονται τα παιχνίδια εξουσίας, τίποτα δεν είναι τόσο απλοϊκό, διότι και στο παραμικρό, επικρατεί ένας σχεδιασμός, ένας αντικειμενικός σκοπός.
Εδώ, τα δύο Μνημονιακά κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, σαφώς και γνώριζαν ότι ΚΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ώστε να αποκτήσουν αυτό ακριβώς που κατηγορούνταν ότι στερούνταν, δηλαδή τη κοινωνική νομιμοποίηση, μιας και το πράγμα είχε φτάσει όντως στα όρια της κοινωνικής έκρηξης.
Τι ήταν αυτό το «κάτι»;
Ήταν, πρώτον, μια ΑΝΑΓΚΑΙΑ εκλογική αναμέτρηση, όπου, με την επιστράτευση της κατάλληλης