Σχολιανά 161 Προς ένα νέο γενναίο κόσμο : Γενετικά Τροποποιημένες Πολιτικές Εξουσίες

20:03 4/10/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Στον πλανήτη μας, πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία εξήντα χρόνια. Βιώνουμε νέες πραγματικότητες, απόρροια νέων επιστημονικών και κοινωνικών εξελίξεων, νέων προόδων ή πρωτόγνωρων (τουλάχιστον για όσους είναι ας πούμε μικρότεροι των 80 ετών) οπισθοδρομήσεων.Η τελευταία Μεγάλη Παγκόσμια Κρίση, σάρωσε προηγούμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες και η ΤΡΕΧΟΝΤΩΣ αδιαφιλονίκητη μοναδική ιδεολογική υπερδύναμη, ο νεοφιλελευθερισμός, επιδιώκει να μπολιάσει τον Νέο Κόσμο, όπως αυτός τον......... φαντάζεται και τον επιδιώκει.
Η προσπάθεια πάει λίγο

πιο πίσω απ’ την εκδήλωση της Μεγάλης Κρίσης.Ξεκινάει από κάτι «αθώες» διακηρύξεις, περί «παγκοσμιοποίησης», περί «πολυπολιτισμού», περί του «τέλους του εθνικού Κράτους», διακηρύξεις ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΣΧΕΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, που σε μια μεγάλη μερίδα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, είναι αλήθεια, βρήκαν ανταπόκριση, χωρίς εν τούτοις να πολυσκεφτούν αν πίσω απ’ το τυρί βρίσκονταν και καμιά φάκα. Θα μου πείτε : είναι απαραίτητο να είμαστε διαρκώς «υποψιασμένοι», σε κάθε τυρί που μας προσφέρεται;Η απάντηση είναι –δυστυχώς- «ναι»! Διότι είναι εξίσου αληθές, πως ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ δεν πρόσφερε κανένα τυρί χωρίς την άμεση απαίτηση μιας εκδούλευσης ή χωρίς την προοπτική μιας μελλοντικής «απόσβεσης» του κόστους του τυριού, με κάποιο τρόπο.Το συγκεκριμένο «τυρί», παρήχθη μέσα σε πολύ συγκεκριμένους διεθνείς οργανισμούς, όπως π.χ. η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όχι μόνο. Δεν είναι διακηρύξεις κάποιων ιδεολόγων : οι περισσότεροι απ’ αυτούς, απλά κατάπιαν το τυρί αμάσητο.Όλα αυτά, ήταν τα αναγκαία γονιδιώματα, τα οποία αφού εισαχθούν κατάλληλα στα πολιτικά και κοινωνικά σώματα, μπορείς από εκεί και πέρα, να τα «εξειδικεύσεις λειτουργικά», με τρόπο που να κατευθύνουν τα σώματα αυτά πιο αποτελεσματικά ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, που φυσικά, μικρή σχέση έχουν με ό,τι οι πολλοί ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ ως το νέο «μήνυμα» που αυτές οι ωραίες διακηρύξεις ενσάρκωναν. Περίπου είχαμε φτάσει σε σημεία φαντασιώσεων : ένας «παγκόσμιο χωριό», όπου μια ολάκερη ανθρωπότητα, όλοι μαζί αντάμα, πλούσιοι και φτωχοί, εργαζόμενοι και άνεργοι, απλοί ταξιδιώτες, επιχειρήσεις, κεφάλαιο, ευτυχισμένοι, θα μπορούν να πηγαίνουν, να εγκαθίστανται και να εργάζονται σε όποιο σημείο θέλουν αυτού του παγκόσμιου χωριού, όντας δημότες του. Τώρα το ποιος θα ήταν ο παγκόσμιος Δήμαρχος αυτού του παγκόσμιου χωριού, ο παγκόσμιος σερίφης και ο παγκόσμιος δικαστής, ποιος θα ήταν ο παγκόσμιος υπουργός οικονομικών, ο παγκόσμιος υπουργός κοινωνικών υπηρεσιών, και τι σόϊ παγκόσμια ΚΟΙΝΗ πολιτική ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥ, θα εφάρμοζε αυτό το «παγκόσμιο χωριό», αυτά ήταν «λεπτομέρειες» που θα τις αντιμετωπίζαμε στο μέλλον, με κάποιο τρόπο. Το ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια κυριαρχία μιας ολιγάριθμης κλίκας ΜΕΓΑΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ σε πλανητική κλίμακα έναντι μιας ανθρωπότητας χωρίς δυνατότητα αποτελεσματικής παγκόσμιας συνεννόησης, οργάνωσης και ε