Σχολιανά 58

13:18 1/2/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Όταν η ανηθικότητα θέτει ηθικά διλήμματα«…σ΄ αυτό ακριβώς έγκειται η φρίκη, πως κάτι τέτοιες ζοφερές υποθέσεις έπαψαν να μας φαίνονται φριχτές. Να γιατί πρέπει να φρίττουμε : γιατί τα συνηθίσαμε όλα, κι όχι για τη μεμονωμένη κακουργία του ενός ή του άλλου ατόμου. Πού βρίσκονται λοιπόν οι αιτίες της αδιαφορίας μας, της χλιαρής μας στάσης σε τέτοιες υποθέσεις, σε τέτοια σημεία των καιρών που μας προλέγουν ένα μέλλον όχι ζηλευτό; Στον κυνισμό μας...... τάχα, στην πρόωρη εξάντληση του πνεύματος, και της φαντασίας μας της τόσο νεαρής μας ακόμα κοινωνίας μα τόσο πρόωρα όμως

γερασμένης; Ή, στις κλονισμένες εκ βάθρων ηθικές μας αρχές; Δεν απαντώ σ’ αυτά τα ερωτήματα, όμως παρ’ όλα αυτά, τα ερωτήματα αυτά είναι βασανιστικά. Κι ο πολίτης όχι μονάχα πρέπει, μα και οφείλει να βασανίζεται απ’ αυτά…»
Φιοντόρ Ντοστογιέβσκη : Αδελφοί Καραμάζοβ, εκδ. Γκοβόστη
[1] Από την «έντιμη» στην ανέντιμη τοκογλυφία …...Ο ανταγωνισμός δημιουργεί πίεση στα άτομα για να εκτελούν και να αποδίδουν... Οι πιέσεις μπορεί να καταστούν αφόρητες και δεν υπάρχει τίποτα που προκαλεί περισσότερο από την πιθανότητα να εξαρτάσαι από μία υψηλά αμειβόμενη θέση μέσω της καλής επίδοσης ακόμη κι αν η τελευταία επιτεύχθηκε με ύποπτη ηθική συμπεριφορά. Οι πιέσεις του ανταγωνισμός θα εξωθήσουν το ατομικό δικαίωμα στα όρια της αποδεκτής ηθικής συμπεριφοράς...Lord Remnant : Is There Still a Need for Morals? The World of Banking, vol. 14., no 2., April-May 1995
Το «νέο» δίλημμα είναι : την αξιοπρέπειά σου ή βοήθεια. (Το παλαιότερο ήταν : βοήθεια ή εθνική ανεξαρτησία, κι ένα άλλο επίσης παλιό, ήταν το ευρώ (που «σώζει») ή την εθνική σου ανεξαρτησία (που «δεν σώζει»). Πρόκειται για το κλασικό δίλημμα του τοκογλύφου. Μόνο που ο «κανονικός» (ιδιώτης) τοκογλύφος ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ Σ’ ΕΝΑ ΑΛΛΑ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΗΜΕΙΟ : ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΟΝΤΩΣ ΑΝΕΝΤΙΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ… ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ «ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ». ΑΝΤΙΘΕΤΑ, το δίλημμα των εχόντων κρατικές στηρίξεις ΔΙΕΘΝΩΝ τοκογλύφων, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΚΕΤΟ, ΓΥΜΝΟ ΑΝΗΘΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ. Διότι, πρώτα σε έβαλαν στο παιχνίδι της διάσωσης, και ΌΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ, ΤΑ ΘΕΤΟΥΝ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΣΟΥ ΘΕΣΗ… Η κρίση αναδεικνύει το φαινόμενο της διαπλεκόμενης διεθνούς τοκογλυφίας στο χώρο της «ευρωπαϊκής ένωσης», που τείνει να μεταβληθεί σε ένα χωρίς προσχήματα εσμό ΑΝΗΘΙΚΩΝ (κατά την ανωτέρω έννοια) ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ… Η Ευρώπη των λαών, δίνει στη θέση της στην Ευρώπη των Κρατών – Τοκογλύφων… Αυτή την Ευρώπη, προσωπικά, θα την εγκατέλειπα, αν δεν μπορούσα να την αλλάξω, χωρίς πολλές κουβέντες…[2] Το αναπόδραστο ηθικό δίλημμα«Όταν αι κυβερνήσεις είναι νόμιμοι, αι μειοψηφίαι είναι αντιπολίτευσις. Όταν αι κυβερνήσεις είναι παράνομοι, υπάρχει Εθνική Αντίστασις κατά της εσωτερικής Κατοχής.» (Γεώργιος Παπανδρέου, 1962)Σπύρος Λιναρδάτος : Από τον εμφύλιο στη χούντα
Λοιπόν όσοι είναι υπέρ του Μνημονίου επειδή το πιστεύουν ως την πλέον αποτελεσματική και τη μ