Σχολιανά 61

13:32 4/2/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει ως ανίκανο και ως διαφθαρμένο : υπάρχει λόγος να καταρρεύσει και ως εθνοπροδοτικό;
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει ως ανίκανο και ως διαφθαρμένο.Όμως, οι φωνές που τη Μνημονιακή Περίοδο την κατηγορούσαν ως περίοδο προδοσίας και δωσιλογισμού, λίγες αρχικά, τείνουν να διεκδικούν τον τίτλο της «κυρίαρχης» άποψης. Τείνουν να καταστούν ο πλειοψηφών λόγος, όχι τόσο ως πολιτικός λόγος αλλά ως ......ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ…
Στις παρέες, στα καφενεία, στα σπίτια, αυτό είναι που εγώ εισπράττω ως προσωπική εμπειρία και αντίληψη των πραγμάτων.Μάλιστα,

τούτη την «στρατηγική» της «προαγωγής» της μνημονιακής πολιτικής σε ζήτημα ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΣΗ ΣΤΑΣΗΣ, αν η μνήμη μου δεν με απατά, ΠΡΩΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΤΗΝ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΕ. Μοιραία λοιπόν, το «πατριωτικό» στοιχείο έθεσε στο κάδρο των επιχειρημάτων και αντιεπιχειρημάτων, το ζήτημα του ποιος υπηρετεί τη Πατρίδα και το εθνικό συμφέρον : αυτές οι έννοιες, είναι εξαιρετικά φορτισμένες, και λογικά, το παιχνίδι παίχτηκε σε όρους του αν είσαι ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ της πατρίδας σου… Όμως, αυτή τη λογική, την εισήγαγε με το άνω δίλημμα, η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…Βεβαίως, αυτός ο δωσιλογισμός, είναι αλήθεια, πως για τον πολύ κόσμο, ακόμα, καταλογίζεται μάλλον, ως μια στάση, προϊόν έλλειψης μαχητικού πνεύματος και ενδοτικότητας, παρά ως συνειδητή στάση. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι εξίσου αληθές, ότι ο κόσμος, ακούγοντας και διαβάζοντας τα όσα έρχονται στο φώς, όπως π.χ. τις καταγγελίες σε βάρος συγκεκριμένων πολιτικών για εμπλοκή τους σε κερδοσκοπικά παιχνίδια, παραποιήσεις στοιχείων προκειμένου να προκληθεί η έλευση του ΔΝΤ στη χώρα, κ.λπ., τούτην την αίσθηση του δωσιλογισμού, ως συνειδητής πλέον στάσης, είναι αλήθεια ότι αν δεν την έχει προσωποποιημένη στο μυαλό του, την έχει όμως ως μια εξαιρετικά πιθανή κατάσταση των πραγμάτων τουλάχιστον για κάποια μικρή μειοψηφία. Και το χειρότερο : παρατηρώ, στις κοινωνικές και φιλικές συζητήσεις που ατομικού μου περιγύρου, πως απλοί άνθρωποι που για λόγους κομματικής ορθοδοξίας υποστήριζαν ΑΡΧΙΚΑ το Μνημόνιο, σήμερα, δεν αισθάνονται καθόλου την ανάγκη να αντιταχθούν στο επιχείρημα του δωσιλογισμού, όταν αυτό έρχεται στη κουβέντα (κι εδώ και κάποιους μήνες, έρχεται με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα, αφού και με μεγαλύτερη συχνότητα «εισπράττεται» από τα ΜΜΕ και άλλες καταγγελίες πολιτικών προσώπων).Προσωπικά, πιστεύω και πίστευα, ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, κατά τη συντριπτική του πλειοψηφία, ΙΣΤΟΡΙΚΑ, αλλά και σήμερα, δεν υπήρξε ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ δωσιλογικό. Όπου ιστορικά μπορούμε να αποδώσουμε πολιτικό δωσιλογισμό, αυτό, δεν αποτελεί το χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού. Μπορεί να είναι ΩΣ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ με όλες τις υπάρχουσες ατομικές εξαιρέσεις –και ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι- ανίκανο, διαφθαρμένο, ενδοτικό, αλλά ίσαμε εκεί… Άλλωστε, αυτά είναι αρκετά για να οδεύσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας… Όμως, είναι εξίσου αληθές, ότι αυτό που παραπάνω χαρακτήρισα ως ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ, τη