«Σκοτώνοντας» την ελληνική πολεμική βιομηχανία και άμυνα

20:20 26/3/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

 Του Μανώλη Κυπραίου

Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία. Η ιστορία της μοιάζει με μια κομεντί που εξελίχθηκε σε τραγωδία. Τραγωδία για την οποία την ευθύνη για τον επίλογό της την έχει ο παραγωγός με τον σκηνοθέτη, δηλαδή το ελληνικό κράτος.
Εσχάτως πολλοί υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη και μεταξύ αυτών η πρώην αντιπρόεδρος του ΔΝΤ κ. Μιράντα Ξαφά,

μας διεμήνυσαν πως οι κρατικές εταιρίες που σχετίζονται με την αμυντική βιομηχανία (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, ΕΑΒ) πρέπει είτε να πουληθούν σε ξένες εταιρίες, είτε να κλείσουν.
Δυστυχώς αν αυτό συμβεί θα μιλάμε για πλήρη εξάρτηση της Ελλάδας από τους ξένους πωλητές όπλων και πυρομαχικών με ότι αυτό συνεπάγεται για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας μας. Και βέβαια το γεγονός πως τα ΕΑΣ και η ΕΑΒ έχουν πέσει σε «μαρασμό» δεν οφείλεται ούτε στους...... εργαζόμενους, ούτε στο δήθεν χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο που κάποιοι έντεχνα προσπαθούν να περάσουν.
Και σε αυτό το «έγκλημα» θύτες είναι οι κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαπενταετίας οι οποίες κυριολεκτικά αδιαφόρησαν. Μιλούν στην κυβέρνηση για υψηλό κόστος παραγωγής και διάθεσης των πυρομαχικών από ελληνικά χέρια προς τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να πει το γιατί, ίσως γιατί δεν πρέπει να γίνει γνωστό, το γιατί.
Πάντα οι αμυντικές βιομηχανίες μιας χώρας, όταν ξεκινούν την παραγωγή οποιοδήποτε πυρομαχικού, μέσου ή οπλικού συστήματος, έχουν μεγάλο αρχικό κόστος. Όμως αυτό το κόστος μειώνεται δραστικά μετά το πέρας κάποιου χρονικού διαστήματος, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 8 και 12 ετών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις λοιπόν αντί να επενδύσουν σε βάθος χρόνου απλά αδιαφόρησαν, μετατρέποντας τις αμυντικές βιομηχανίες σε «πολιτικά παραμάγαζα» στελεχών τους. Και φυσικά ενώ υπήρχαν συμφωνίες με τις μεγάλες ξένες εταιρίες ώστε να δοθούν αντισταθμιστικά ωφελήματα υπό το καθεστώς μεταφοράς τεχνογνωσίας στις ελληνικές αμυντικές βιομηχανίας, αυτές κωλυσιέργησαν, δεν ενοχλήθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα ωφελήματα μετατέθηκαν στις ελληνικές καλένδες.
Και βέβαια, αυτό αποτελεί το «κερασάκι στην τούρτα». Οι κρατικές αλλά και οι ιδιωτικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, βρίσκονταν και βρίσκονται σε συνεργασία με ελληνικά πανεπιστήμια παράγοντας σχέδια για την κατασκευή πυρομαχικών, οπλικών συστημάτων και οχημάτων τα οποία θα πρόσφεραν τα μέγιστα στην άμυνα της χώρας, θα αποτελούσαν παγκόσμια πρωτότυπα και βέβαια θα μπορούσαν να εξαχθούν με μεγάλα οφέλη για τη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία.

Το τουρκικό παράδειγμα

Η γειτονική μας Τουρκία για παράδειγμα, επένδυσε τα μέγιστα στην αμυντική της βιομηχανία. Η προσπάθειά της ξεκίνησε το 1992 με το τουρκικό κράτος να χρηματοδοτεί τις κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες, παρά το γεγονός πως ήταν ζημιογόνες, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όμως η στρατηγική της Τουρκίας δεν ήταν κοντόφθαλμη, αλλά μακροπρόθεσμη. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Εν έτει 2011, οι τουρκικές εταιρίες κατασκευάζουν «τα πάντα