Στην "πτωμαΐνη" αναπτύσσονται ευδαίμονα τα σκουλήκια

15:02 13/6/2016 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Στέλιου Συρμόγλου

Υπάρχει μια παροιμία που λέει πως όταν ο Θεός έφτιαχνε τη Γη, κοσκίνιζε το χώμα και έριχνε τις πέτρες πίσω του. Και ονομάτισε τις χώρες.Το σωρό με τις πέτρες τον βάφτισε Ελλάδα. Ετσι κανακεύουμε πάντα οι Ελληνες το κακό ριζικό μας.

Και η Ελβετία βουνό είναι. Εκεί έπεσε και πράσινο, αλλά δεν τρώγεται....
Συσσωρεύτηκε όμως το παγκόσμιο χρήμα υπό ελβετικό έλεγχο. Εμείς στην Ελλάδα ακουμπήσαμε στην "τουρκοκρατία" για

να κρύβουμε, σχεδόν δύο αιώνες, την αθλιότητα μας. Αν προσθέσουμε και τις ξένες επιρροές, σχηματίζουμε το πλαίσιο της...αποικίας των τιμωρημένων!

Δανείζομαι τον τίτλο από τον Κάφκα, γιατί ταιριάζει στην ελληνική πραγματικότητα. Μόνο που δεν είμαστε όλοι οι Ελληνες τιμωρημένοι. Κάποιοι ανέλαβαν το ρόλο του τιμωρού. "Συνέπραξαν" με τους "αποικιοκράτες", όπως μας βαυκαλίζει να λέμε.

Κι όταν ξεπέφτει και σαπίζει ένας λαός, στην πτωμαίνη αναπτύσσονται ευδαίμονα τα σκουλήκια!

Κάποια πολυτελή και μοσχαναθρεμμένα, τα πολυτελείας που λέμε, δεν καταδέχονται τη σαπίλα και την κοπριά και σκαρφαλώνουν στη μουριά. Είναι οι μεταξοσκώληκες. Τα βάζουν οι ειδικοί καλλιεργητές του μεταξιού σε κουκούλια, εξασφαλίζοντας τους πολυτελή ζωή και προφύλαξη για πολυτελείς παραγωγές.

Αλλιώς τους λέμε "επενδυτές". Και επενδύουν σε βαπόρια,σε εκκλησίες, σε τράπεζες, σε ΜΜΕ, σε ιδεολογίες, σε "ξεφτισμένα" κόμματα, σε θεούς και δαίμονες.

Ετούτη δε η ευδαίμων ελληνικής αραπιά νιώθει να τη χαιδεύει, δεκαετίες τώρα, το μετάξι που δεν φοράει, το χρήμα που δεν κρατάει και νομίζει ότι ψήλωσε κάμποσα μέτρα. Και στο μεταξύ η ελληνική μουριά μένει χωρίς φύλλα.

Δεν πρόκειται για αντίδραση κατά του Κεφαλαίου. Κάθε εχέφρονας και σκεπτόμενος πολίτης τάσσεται υπέρ της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Ωστόσο, ο κρατικός κορβανάς προσπαθεί, στα χρόνια της εξαθλίωσης της κοινωνία από απαράδεκτες πολιτικές, να γεμίζει με το "ζουμί" των αγροδίαιτων χελωνών, όταν βγάζουνε από τη μύγα ξύγκι και κουκουλώνουν με κουκούλια τους μεταξοσκώληκες, τότε το πράγμα πάει αλλού...

Και τούτα τα χρυσοφόρα ερπετά δεν έχουν το κλασικό χρώμα που ξέρουμε. Είναι πολύχρωμα. Μπλέ, πράσινα, κόκκινα, κίτρινα. Εσχάτως μάλιστα στα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ και μιας "αριστερής" κυβέρνησης, χωρίς αριστερό περίβλημα, αλλά με ακραίο φιλελεύθερο προσανατολισμό.

Και οι προαναφερόμενοι μεταξοσκώληκες είναι όπως το νερό που παίρνει το χρώμα του μπουκαλιού. Εμείς βάζουμε το νερό και οι άλλοι τα μπουκάλια. Εχουμε και κάποια χρυσωρυχεία σε τούτη την έρμη χώρα, αλλά από εκεί δεν βγάζουμε τίποτε. Ο,τι έβγαλαν οι αρχαίοι. Εμεινε μόνο το όνομα. Τώρα το χρυσάφι έρχεται ταξιδεύοντας με ξένο διαβατήριο και φεύγει πάλι με το ίδιο. Τι μένει στον τόπο μας; Τα κουκούλια που αχρηστεύονται, τα σκουλήκια που ψοφάνε και τα απόβλητα.

Κάποτε οι αρχαίοι δημιούργησαν. Βλέπετε τούτος ο τόπος γεννάει πάντα ρομαντικούς Θερμοπυλιώτες, που "προβλέπουν", όπως λέει ο Καβάφης, πως ο "Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε". Οι Παυσανίες κάποια ώρα εμήδισαν, αλλά τέλος πάντων η ψωροκώσταινα επέζησε χάρη στους τρελούς.

Κι αυτοί είναι που φυτεύουν μουριές για τους μεταξοσκώληκες όλων των χρωμάτων. Αλλοι φρονούν ότι η πίστη είναι για όλα κι άλλοι το χρήμα. Και πραγματικά η πίστη μπορεί και "όρη μεθιστάναι", δηλαδή να μετακινεί βουνά. Το χρήμα μετακινεί βουνά επίσης, αλλά όταν το εμποδίζουν, μετακινείται το ίδιο. Οταν δεις το χρήμα να έρχεται, ψάξε για μεταξοσκώληκες!

Οι μεταξοσκώληκες επιβιώνουν, γιατί είναι ασπόνδυλοι. Να το ηθικό δίδαγμα: Γίνετε ασπόνδυλοι Ελληνες και κάποιοι θα καταφέρετε να ανεβείτε από την κοπριά στη μουριά. Είναι μια στάση αποδεκτή από πολλούς κρατούντες. Αν πάλι δεν αρέσει σ' άλλους, γιατί είναι ανεπίτρεπτος συμβιβασμός, τότε ας κόψου, όπως ο Γερμολάι Λοπάχιν του Τσέχοφ,το "Βυσσινόκηπο", το...μουρόκηπο για να πεθάνουν κάμπιες και σκουλήκια με ασβέστη