Συγκλονίζει Έλληνας αθλητής: «Αν μου έλεγαν...Θα φέρεις ένα μετάλλιο, αλλά για δύο χρόνια μετά θα είσαι παράλυτος, θα το έκανα»!

12:04 20/12/2015 - Πηγή: Kafeneio-gr

«Θεωρώ ότι αν ήμουν υγιής, θα παίρναμε μετάλλιο στην Ολυμπιάδα. Αυτό, να ξέρεις, είναι το απωθημένο μου και θα πεθάνω με αυτή την πίκρα...»Ο Αντώνης Βλοντάκης στα 9 του βούτηξε για πρώτη φορά στην πισίνα –τυχαία, γιατί του άρεσε το νερό– χωρίς ούτε κι ο ίδιος να πιστεύει ότι θα γινόταν ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του πόλο και θα αγωνιζόταν για πολλά χρόνια με τα χρώματα της Εθνικής.

Επειτα από επτά ελληνικά πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα

που έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό και τον Εθνικό, το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2005 στο Μόντρεαλ και τις τρεις συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (το 2000 στο Σίντνεϊ, το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο), θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι έχει στη συλλογή του όλες τις διακρίσεις και τα μετάλλια που θα ονειρευόταν ένας πρωταθλητής. Ίσως, όμως, όχι και όλα.

Ο ίδιος εξομολογείται στη Βένια Καραγιάννη και το περιοδικό People: «Ο πρωταθλητισμός καταπιέζει, είναι επίπονος, επώδυνος, έχει πολλές θυσίες, στενοχώριες − πιστεύω ότι μέσα από τις στενοχώριες σου μπορείς να γίνεις καλύτερος, όχι μέσα από τις χαρές. Αλλά δεν θα άλλαζα ούτε μισή μέρα από αυτή τη ζωή. Ακόμα και τώρα που, με σβηστές μηχανές πια, παίζω πόλο στην ομάδα του Υδραϊκού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όταν δεκαεπτά μέρες πριν έσπασα το χέρι μου. Είχα κάνει ένα πρωτοποριακό χειρουργείο για την εποχή και κατάφερα σε δεκαπέντε μέρες να ξαναπαίξω. Στην πορεία των Αγώνων, ξαναέσπασε το κόκαλο, γιατί δεν είχε προλάβει να δέσει καλά κι έτσι δεν έπαιξα στον ημιτελικό και στο μικρό τελικό. Θεωρώ ότι αν ήμουν υγιής, θα παίρναμε μετάλλιο στην Ολυμπιάδα. Αυτό, να ξέρεις, είναι το απωθημένο μου και θα πεθάνω με αυτή την πίκρα, που δεν κατάφερα να βοηθήσω την ομάδα μου με ένα μετάλλιο και είχαμε δουλέψει τόσο πολύ για αυτό. Το ακουμπήσαμε και δεν το φτάσαμε. Μπορεί να σου φανεί ακραίο, αλλά αν γύριζα το χρόνο πίσω και μου έλεγαν «Θα φέρεις ένα μετάλλιο, αλλά για δύο χρόνια μετά θα είσαι παράλυτος», θα το έκανα. Τέτοιο μαράζι έχω».