Συμφωνία τύπου Πρεσπών και στο Ελληνοτουρκίκο; – Ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν

12:10 17/3/2019 - Πηγή: Kafeneio-gr

Πρόκειται για ένα ακόμα προδοτικό ατόπημα της κυβέρνησης προς τον Ελληνικό Λαό. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μία νέα Συμφωνία των Πρεσπών;

Δεν αποκλείεται η περίπτωση ο Νίκος Κοτζιάς να προετοιμάζει το έδαφος εν γνώσει ή και εν αγνοία της κυβέρνησης, για σύναψη συμφωνίας με την Τουρκία..

Δεν είναι γνωστό πόσο και εάν επηρεάζει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, τον πρωθυπουργό, ώστε να εισακούονται οι απόψεις

του. Ούτε καν γνωρίζω εάν οι απόψεις που εκφράζει ο Ν. Κοτζιάς είναι δικές του, ή προέρχονται από συζητήσεις με ισχυρούς που επιθυμούν να λυθούν με κάθε τρόπο τα όποια ζητήματα-αγκάθια υπάρχουν στην περιοχή.

Δεν αποκλείω όμως, την περίπτωση όπου ο Ν. Κοτζιάς προετοιμάζει το έδαφος εν γνώσει ή και εν αγνοία της κυβέρνησης, για σύναψη συμφωνίας με την Τουρκία της μορφής που υποστήριζε ο ανεκδιήγητος πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ας έχουμε λίγα στρέμματα λιγότερα, για να έχουμε ειρήνη με την Τουρκία.

Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος, ότι δώσαμε όλα τα «στρέμματα» στους Σλάβους των Σκοπίων, γιατί να μη επιδιωχθεί και επανάληψη, με την προϋπόθεση φυσικά να βρίσκεται η Αριστερά στην εξουσία, με τον δικό της «πατριωτισμό», όπως μας είπε ο πρωθυπουργός, αφήνοντάς μας να κατανοήσουμε μόνοι μας τι είδους είναι αυτός ο «πατριωτισμός»;

Ο Ν. Κοτζιάς, μίλησε για «μοναχοφάηδες» στους Δελφούς: «Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας «όλα δικά μου», τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος. Αυτό που πρέπει να κάνεις, και που προσπάθησα να κάνω, είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη.

«Πρέπει να βρεις τρόπους οργάνωσης επιχειρηματικούς, τις μπίζνες, της δουλειάς, όχι της γεωπολιτικής, που να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει».

Πρώτη απορία. Προσπάθησε, λέγει ο Ν. Κοτζιάς να αποκλείσει την μονοφαγία. Στην Συμφωνία των Πρεσπών, δεν το κατόρθωσε όμως και ας υποστηρίζει το αντίθετο. Κατέστησε καθ’ ολοκληρίαν μοναχοφάηδες τους Σλάβους, παραδίδοντάς τους τα πάντα, ακόμη και περισσότερα από όσα ήλπιζαν. Άφησε αδιευκρίνιστα πάμπολλα σημεία, που εκμεταλλεύονται οι Σλάβοι των Σκοπίων, και που συν τω χρόνω διαπιστώνεται ότι τα εκκρεμή είναι πολύ περισσότερα από όσα αρχικώς είχαν φανεί;

Βιαζόταν αναιτίως να κλείσει την συμφωνία, ενώ ο χρόνος δούλευε υπέρ ημών. Θα μπορούσε βεβαίως να εξηγήσει ότι δεχόταν πιέσεις, όπως όλοι μας σχεδόν πιστεύουμε ότι έτσι συνέβη. Αλλά αφενός ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν υπήρξε καμιά πίεση από τη Δύση, και αφετέρου και οι Σλάβοι των Σκοπίων δέχονταν πιέσεις, αλλά κατόρθωσαν, χωρίς να τους διακρίνει πομπώδες ύφος, να επιτύχουν περισσότερα από όσα υπολόγιζαν.

Δεύτερον, όταν λέγει «να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη», συνάγεται πως η Τουρκία θα συμμετάσχει σε διαδικασίες των ΑΟΖ άλλων χωρών, εξαιρουμένης της Κύπρου. Ποιων άλλων χωρών; Του Ισραήλ και της Αιγύπτου, ή της Ελλάδας την ΑΟΖ.

Επειδή είναι προφανές, πως ούτε το Ισραήλ ούτε η Αίγυπτος κυβερνώνται από εθνομηδενιστές, ούτε υπάρχουν πολιτικοί έμφοβοι εμπρός στους άνευ αντικρύσματος λεονταρισμούς του Ερντογάν και των ομοειδών άλλων πολιτικών της Τουρκίας, άρα δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν το «κάτι τις» στην Τουρκία. Απεναντίας, αν την εξασθενίσουν θα απαλλαχτούν από μεγάλο άχθος.

Συνάγεται επομένως, ότι η Τουρκία μπορεί να συμμεθέξει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη, που προτείνει ο Ν. Κοτζιάς, μόνον στις οικονομικές δραστηριότητες στην ελληνική ΑΟΖ. Αν αυτό εννοεί, δεν είναι καινούργια πρόταση. Έχει βάθος 40ετίας, όταν η Ελένη Βλάχου στην «Καθημερινή», είχε γράψει πως για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων των Αιγαίου, θα υπάρξει κοινή εταιρία της Ελλάδας, Τουρκίας και της Οσεάνικ, της εταιρίας που τότε είχε επιδείξει ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, ώστε δεν γνωρίζει κανείς τι συζητείται στα σκοτεινά δωμάτια του παρασκηνίου. Ομολογώ όμως, πως αυτή η αναφορά του πρώην υπουργού με εμβάλλει σε σκέψεις, τις οποίες πρέπει να καταθέσω εκτενώς σε επόμενο σημείωμα.