ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΟΥΝ

16:03 28/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Η δεκαετία του ΄60 ήταν η δεκαετία του καλού σατυρικού ελληνικού κινηματογράφου. Αυτή, λοιπόν, η δεκαετία «σημαδεύτηκε» από την ύπαρξη στο κινηματογραφικό στερέωμα, μεγάλων συγγραφέων και σεναριογράφων, με ποιότητα, ευρηματικότητα και άπλετο χιούμορ, οι οποίοι σατίριζαν με επιτυχία τα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Μιας εποχής που χαρακτηριζόταν από πολιτική αστάθεια, σαν τη σημερινή. Τους ήρωες των κινηματογραφικών τους αριστουργημάτων, που γαλούχησαν και ευθύμησαν γενεές Ελλήνων, ενσάρκωσαν πολλοί........... σπουδαίοι ηθοποιοί, «ιερά τέρατα» του είδους τους. Αλήθεια,

ποιος δεν έχει δει την κωμωδία του 1961 «ζητείται ψεύτης» ή αλλιώς «ο ψευτοθόδωρος», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη και σενάριο του ίδιου και του Δημήτρη Ψαθά; Αυτό το κινηματογραφικό έργο πραγματευόταν ένα βουλευτή, ονόματι Φερέκη (Παντελής Ζερβός) που χρειαζόταν ως υπάλληλο, κάποιον «άσσο» του ψέματος, προκειμένου να διαχειρίζεται τους ψηφοφόρους του, ούτως ώστε να μην τηρεί τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αλλά ταυτόχρονα να μη χάνει την ψήφο τους στις επόμενες εκλογές. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Ψευτοθόδωρου», ενσάρκωσε ο χαρισματικός ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος ο οποίος προσέδωσε μια μαγική αύρα στο πλαίσιο αυτού του κινηματογραφικού αριστουργήματος. Επίσης, ποιος δεν έχει δει ένα άλλο κινηματογραφικό αριστούργημα του 1965, με τίτλο «υπάρχει και φιλότιμο»; Μια ακόμη διαχρονική κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, όπου πρωταγωνίστησε ο λαμπρός ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου, Λάμπρος Κωνσταντάρας. Θέμα της ταινίας, «ο Μαυρογιαλούρος», που ήταν ένας Υπουργός που ζούσε σε έναν κόσμο που είχαν δημιουργήσει οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοί του και τελικά ανακάλυψε ότι όσα είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του και πολίτες δεν πραγματοποιούντο, γιατί κάποιοι οικειοποιούντο τα χρήματα που προορίζονταν για τα δημόσια έργα.
Παρ΄ότι, λοιπόν, αυτοί οι κινηματογραφικοί θησαυροί, αναφέρονταν σε εκείνη τη σαθρή πολιτικά εποχή, όπου ο Γεώργιος Παπανδρέου (πατέρας του Ανδρέα και παππούς του Γιώργου), καταγράφηκε στην Ιστορία, και δικαίως, λόγω των προεκλογικών του ψεμάτων, ως ο Πρωθυπουργός των «θα», είναι και σήμερα τόσο επίκαιροι για τα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή η πολιτική παθογένεια που έφερε τη δικτατορία το 1967 με την κατάργηση της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας, συνεχίστηκε και έπειτα από την μεταπολίτευση το 1974. Έτσι, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και μέχρι σήμερα, όλοι όσοι διεκδίκησαν και τελικά ανέλαβαν την Πρωθυπουργία της πατρίδας μας, βασίσθηκαν σε προεκλογικά ασύστολα ψεύδη, μέσω των οποίων υφάρπαζαν επί της ουσίας την ψήφο των Ελλήνων πολιτών. Ποιος θα ξεχάσει το προεκλογικό σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου για «περήφανα γηρατειά», τα οποία κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του, «τσάκιζε» επανειλημμένως στο ξύλο, όταν τολμούσαν να διεκδικήσουν καλύτερους όρους διαβίωσης; Ποιος θα λησμονήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του Κώστα Καραμανλή για «επανίδρυση του κράτους» και για «πάταξη των νταβατζήδων» που επί