Τα ψέματα του Πούτιν για την Κριμαία

16:47 19/3/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Μπορεί να ισχυρίζεται ότι η επέμβαση ήταν αναγκαία, για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας των κατοίκων της χερσονήσου, ωστόσο η αλήθεια είναι άλλη…

Μπορεί τα 2.000.000 των κατοίκων της Κριμαίας να πέρασαν «εν μία νυκτί» στην αγκαλιά της ρωσικής «αρκούδας» και ο πρόεδρος Πούτιν να ισχυρίζεται ότι η επέμβαση στη χερσόνησο ήταν η μόνη λύση, προκειμένου η Ρωσία να σώσει τους ρωσόφωνους, που είναι η «πλειοψηφία στην Κριμαία», από τη «φασιστική»

κυβέρνηση του Κιέβου, οι αριθμοί ωστόσο έρχονται να τον διαψεύσουν.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μόνο το 58% των κατοίκων της Κριμαίας είναι Ρώσοι, το 25% είναι Ουκρανοί και ένα περίπου 15% είναι Τάταροι. Από τον Ρώσο πρόεδρο «διαφεύγει» επίσης ένα ιστορικό στοιχείο: το 1991, η πλειοψηφία των κατοίκων της Κριμαίας, με ποσοστό 54%, είχε ψηφίσει υπερ της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.

Το κύριο επιχείρημα βέβαια, που κατά κόρον χρησιμοποιεί το Κρεμλίνο, για να αιτιολογήσει την επέμβαση στη χερσόνησο της Κριμαίας είναι ότι ο Ρώσος ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, με καταγωγή από την Ουκρανία, δώρισε το 1954 αυθαίρετα την Κριμαία στην Ουκρανία, για να τιμήσει τον εορτασμό της 300ής επετείου της συνθήκης του Περεϊασλάβ, με την οποία συμμάχησαν οι Κοζάκοι της Ουκρανίας με το Κρεμλίνο.

Η ιστορία της Κριμαίας όμως προφανώς δεν αρχίζει από το 1954, αλλά ακόμα πιο πίσω, αφού τον 12ο αιώνα η Κριμαία ήταν η γη των Τατάρων και μετά πέρασε στους Οθωμανούς, ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι το 1945 οι Τάταροι εκδιώχθηκαν από τη γη τους από τον Στάλιν και αρκετοί τότε θανατώθηκαν, με την πρόφαση ότι συνεργάστηκαν με τους Ναζί.

Οι Τάταροι άρχισαν να επιστρέφουν στη γη τους μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ πολιτικοί αναλυτές δεν αποκλείουν, πλέον, οι Τάταροι να πάρουν τα όπλα ενάντια στη ρωσική κατοχή της χερσονήσου.

Μετά το 1991, η Μόσχα δεν σταμάτησε ποτέ να απειλεί το Κίεβο για ανεξαρτητοποίηση της Κριμαίας, αλλά δεν είχε εντείνει τις πιέσεις, αφενός λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε στο εσωτερικό της με τους Τσετσένους αυτονομιστές και αφετέρου, εξαιτίας μιας σχεδόν αυτόνομης κατάστασης που επικρατούσε πάντα στην Κριμαία.

Το λιμάνι της Σεβαστούπολης είναι ένας ακόμα λόγος που η Μόσχα επιθυμεί τον «ασφυκτικό εναγκαλισμό» με την κριμαϊκή χερσόνησο, αφού από τον 18ο αιώνα που το κατασκεύασαν οι Ρώσοι αποτελούσε την κύρια διέξοδο του στόλου τους στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο.
Παρόλο που σήμερα η Μόσχα βρίσκει διέξοδο στις ανοιχτές θάλασσες και από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, η Σεβαστούπολη εξακολοθουθεί να έχει την αξία της για το ρωσικό στόλο.
Οι διεθνείς πολιτικοί αναλυτές αναρωτήθηκαν γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε την αναίμακτη επέμβαση στην Κριμαία, με τo γαλλικό ειδησεογραφικό περιοδικό Le Nouvel Observateur να τονίζει ότι ο Ρώσος πρόεδρος και βέβαια παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο -και ας επιμένει για το αντίθετο-, αφού δεν περίμενε να ψηφιστεί η προσάρτηση της Κριμαίας πρώτα από τη Δούμα, για να πανηγυρίσει.
Το περιοδικό τονίζει τη «διπλή γλώσσα» στην οποία μίλησε ο πρόεδρος Πούτιν για το ζήτημα της Κριμαίας, αφού από τη μία έστειλε Ρώσους στρατιώτες χωρίς διακριτικά στη χερσόνησο να οργανώσουν το δημοψήφισμα, ενώ παράλληλα τόνιζε ότι η χερσόνησος είναι ρωσική.
Όσο δε για το μεγάλο ψέμα του, ότι οι Τάταροι της Κριμαίας θέλουν την προσάρτηση με τη Ρωσία, αυτό θα μπορούσε να λέγεται μόνο για ανέκδοτο!