Θα πίεζαν το κουμπί (για την ηλ. καρέκλα)

21:53 28/12/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΠ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στην «Άγρια Δύση», πέρασαν στάδια «προσαρμογής» με το δίκαιο του μακρύκαννου κι ύστερα έκαναν Κράτος. Με την ηλεκτρική καρέκλα στην πρίζα και με τον δολοφόνο να την κοιτάει κατάματα. Σπαρτάρησαν πολλοί εγκληματίες πάνω της πριν παραδώσουν το πνεύμα, λιγόστεψαν οι Πολιτείες με τη θανατική ποινή ακατάργητη, αλλά η ηλεκτρική καρέκλα δεν πέθανε. Συγκρατεί και αποθαρρύνει τον «επίδοξο». Κι αν το έγκλημα και ο εγκληματίας τρομάζουν την αμερικάνικη κοινωνία, φαντάσου την χωρίς την…ηλεκτρική καρέκλα.
ΚΙ ερχόμαστε στα ημεδαπά και

τρομερά. Κάποτε μας συντάραξε η φωτογραφία με τον «Δράκο» (Παγκρατίδη) να προηγείται, χειροδέσμιος, για εκτέλεση. Δυο τρεις παπάδες δίπλα του, εκπρόσωπος της δικαστικής εξουσίας και πίσω του η…νεκροφόρα! Αδημονούσε να βρει ένοχο η Πολιτεία και τον βρήκε, ωστόσο, η αμφιβολία που ακόμα αιωρείται περιγράφει τα δικαστικά και κοινωνικά μας ήθη της εποχής. Δεν μιλάμε για θανατικές καταδίκες τυλιγμένες με τη δυσοσμία των σκοπιμοτήτων, με ερωτήματα και διλήμματα περί θανατικής (και εκτέλεσης) μιας θανατικής καταδίκης, στην Ελλάδα της ατιμωρησίας και της ανοχής. Μιλάμε για δολοφονίες καραμπινάτες και ειδεχθείς εγκληματίες.ΚΙ ύστερα; Μας…προέκυψε ο Λυμπέρης, ακολούθησε η εκτέλεση κι ήταν η τελευταία στην Ελλάδα της ευρωπαϊκής κουλτούρας και πρακτικής. Μας θέλουν «πολιτισμένους» οι εταίροι μας, αλλά μόνο στην Ελλάδα της πανσπερμίας των κακοποιών και εν δυνάμει δολοφόνων (που μας τους φόρτωσαν) κοιμόμαστε κλειδαμπαρωμένοι. Κι αν εκεί δεν αρπάζουν πορτοφόλια περαστικών και μόνο ένας τρελός σκοτώνει (ενίοτε) μαζικά, εδώ είναι στρωμένο το έδαφος για κάθε βαθμίδας κακοποιό.ΚΑΙ τι (δι)έπραξε ο βιαστής και δολοφόνος της Ξάνθης; Ό,τι σχεδιάζει και εκτελεί ο δολοφόνος, χωρίς τον φόβο της ηλεκτρικής καρέκλας (είτε της κρεμάλας), και χωρίς να τον σημαδεύουν κάννες λίγο πριν το «πυρ!» του επικεφαλής. Το νέο μαθεύτηκε, η είδηση μας συντάραξε, ο δολοφόνος ομολόγησε κι εμείς χαθήκαμε στις θεωρίες. Με τους…πονόψυχους να κερδίζουν πόντους «ανθρωπιάς» φτιαχτής και ψευδεπίγραφης, ωστόσο, και «ξένος πόνος ξέγδαρμα». Τους ακούει ο σημερινός είτε αυριανός δολοφόνος κι ανεβαίνει το ηθικό του. Σχεδιάζει κι όλο πλησιάζει στο τέλειο έγκλημα, χωρίς τις παραλήψεις και τους κινδύνους του προηγούμενου.ΚΑΙ, βέβαια, οι θιασώτες και υπέρμαχοι της κατάργησης δεν θα «κελαηδούσαν» με ξένο αίμα. Αν είχαν σκοτώσει το δικό τους παιδί, με τον φονιά στο κελί (για μερικά χρόνια) και ψύχραιμο, τον άνθρωπό τους στο χώμα και την κοινωνία αδιάφορη, τότε θα πίεζαν (από μέσα τους) το κουμπί για την ηλεκτρική καρέκλα, θα όπλιζαν με σφαίρες το εκτελεστικό απόσπασμα.