Θα θέλαμε περισσότερους πολιτικούς σαν τον Ηλία Ψινάκη

15:17 27/5/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η πολιτική, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει πάψει ν’ απασχολεί τους νέους. Αν δεν έχεις ένα οικογενειακό υπόβαθρο, που να σε ωθήσει ν’ ασχοληθείς ενεργά μ’ αυτήν, δε νομίζω να σε απασχολήσει και ιδιαίτερα. Και δεν είναι ότι η νεολαία δε θέλει ν’ ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά, είναι ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον της λόγω της συστημικής προσέγγισης...
όλων των προηγούμενων ετών, της χρόνιας οικογενειοκρατίας που είσαι δεν είσαι ικανός θα μπεις στον πολιτικό στίβο λόγω ονόματος και της άσκοπης φανφαρολογίας των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής του τόπου.

Δε λείπει το ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων,

λείπουν οι προσωπικότητες εκείνες που θα εμπνεύσουν τη νεολαία να ασχοληθεί περαιτέρω.

Και να σας πω και κάτι; Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι πολιτικοί σαν τον Ηλία Ψινάκη. Αποτελεί μεγάλο παράδειγμα για πολλούς που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική και έχει ταπώσει κι ακόμη περισσότερους που με τις ταμπέλες της σοβαροφάνειας και της προπαγανδιστικής ρητορείας των επερχόμενων έργων νόμιζαν πως ο λαός τρώει κουτόχορτο.

Ξέρετε, όταν πήγαινες πριν από λίγα χρόνια στα χωριά, όλοι οι παππούδες ήταν συγκεντρωμένοι στα παγκάκια της πλατείας και συζητούσαν για την πολιτική ζωή της χώρας. Ο καθένας με το δικό του προσανατολισμό και τα δικά του πιστεύω, αλλά συζητούσαν, αγόρευε ο καθένας σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή, υπήρχε ανταλλαγή απόψεων, κόντρες, βρισίδι, καλαμπούρι, γέλια και στο τέλος ένα χτύπημα στον ώμο για να τα πουν στον επόμενο καφέ.

Πλέον υπάρχει απογοήτευση. Όχι μόνο απ’ την εν γένει πολιτική που ασκείται, αλλά και απ’ τα πρόσωπα. Χάθηκε το ενδιαφέρον, όχι μόνο των νέων, αλλά και των παλιών ψηφοφόρων για τα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας.

Ο κος Ψινάκης χλευάστηκε όσο κανένας όταν αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο. «Από πού κι ως πού ο πρώην μάνατζερ του Ρουβά και άνθρωπος της σόου μπιζ θα γίνει δήμαρχος στο Μαραθώνα;», «Έχει βλέψεις και για το δήμο Αθηναίων;», «Ο κόσμος είναι χαζός μπορεί να τον ψηφίσει». Και κάπως έτσι υπήρξε ανησυχία στα πολιτικά σαλόνια.

Ο Ηλίας Ψινάκης ήταν, είναι και θα είναι αγαπητός στον κόσμο γιατί είναι αυθεντικός, ακομπλεξάριστος, είναι άνθρωπος με παιδεία, χιούμορ, αυτοσαρκασμό και κυρίως είναι άνθρωπος που δουλεύει και το αποδεικνύει με τα έργα του κι όχι με τα λόγια του. Δε στήνω διαδικτυακό ανδριάντα στον κο Ψινάκη, αλλά προσπαθώ ν’ αναδείξω την προσωπικότητά του και τη διαφορετικότητά του μέσα στον όχλο.

Άνθρωπος χωρίς ταμπέλες και χωρίς φραγμούς και τύπους στο λόγο του, με αυθορμητισμό στις κινήσεις του και ατάκες κόλαφο που προκαλούν γέλιο σε κάθε συνέντευξή του ξέρει να προκαλεί και να τραβάει την προσοχή. Όσο και να γελάς με τον κο Ψινάκη, ξέρεις ότι είναι ο αυτοσαρκασμός του που σου προκαλεί γέλιο και ότι όταν πρέπει να μιλήσει σοβαρά το κάνει.

Ξέρει να φερθεί, να ντυθεί, να μιλήσει, να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του δήμου και των συμπολιτών του, να είναι άμεσος και απλός με τον κόσμο, να επικοινωνεί τα προβλήματα της περιοχής του, να συνάπτει συμβάσεις, να αγαπά τους πολίτες που τον στηρίζουν και να το δείχνει μέσα απ’ τους προσωπικούς λογαριασμούς του.

Ο κος Ψινάκης αγαπά την Ελλάδα και τον πολιτισμό της και σε κάθε ευκαιρία τον προβάλλει. Δεν κρύβεται πίσω από δήθεν συμπεριφορές και πρωτόκολλα και είναι ο εαυτός του σε κάθε περίσταση. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει διάθεση προσφοράς και εκμεταλλεύεται τις γνωριμίες του με σκοπό να κάνει πραγματική δουλειά στο δήμο του.

Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι πολιτικοί σαν τον Ηλία Ψινάκη. Άνθρωποι που δε φορούν τη μάσκα της σοβαροφάνειας και των τύπων, ακομπλεξάριστοι, με άφθονο χιούμορ, παιδεία και διάθεση για προσφορά. Άνθρωποι που δε μιλούν γι’ αυτά που θα κάνουν, αλλά γι’ αυτά που ήδη έχουν πράξει και σε κάθε ευκαιρία βρίσκουν ένα λόγο να βοηθούν. Ίσως τότε να υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πολιτική, αφτιασίδωτο, αληθινό και κυρίως ουσιαστικό.

Ο κος Ψινάκης έχει προσωπικότητα και είναι αληθινός. Μπορεί να γελάμε με τα αστεία και την παραδοχή των αισθητικών του επεμβάσεων, αλλά ξέρουμε ότι είναι ό,τι δείχνει και κυρίως δεν μπερδεύουμε την ιδιωτική του ζωή με την πολιτική του εικόνα. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι που να τσαλάκωναν την εικόνα τους και να έδιναν βάση στις πράξεις.

[pillowfights]