Θέατρο (σκιών)-προέκταση της «κρατικής σκηνής»

20:32 4/4/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ μας εντυπωσίασαν οιαποκαλύψεις για τους «μερακλήδες» της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Λίγο ο Τριανταφυλλόπουλος,περισσότερο η επισήμανση του κράτους εν κράτει των συνδικαλιστών (με τακαμώματα και την ατιμωρησία τους) και να σου ο συνδικαλισμός τύπου Ελλάδας.Περιμέναμε, λοιπόν, τις αποκαλύψεις, δεν περιμένουμε τίποτα από «έγκλημα καιτιμωρία», γι αυτό και η απορία μας βρίσκεται αλλού.

Στην κυβερνητική αφέλεια(;)να παραπέμπει την....... ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ στη…ΔΕΗ.
«ΘΑ βγάλει το πόρισμά της ηΔΕΗ…». Κι εμείς θα περιμένουμε αφελώς και «ανιστόρητα» να μας παρουσιάσουν τηναλήθεια, ψηλαφίζοντας ενόχους και…παλικάρια που «θα αυτοκτονήσουν αν…». Ναγίνουν, λοιπόν, οι ΕΔΕ με ανθρώπους της ΔΕΗ, να παρελάσει η ατιμώρητη ψευτιάαπό καταθέσεις «συναδέλφων», να ολοκληρωθεί η κοροϊδία αφού επαληθευτεί το«κόρακας κόρακος κ.λπ.», κι όταν θα’ χουν όλα ξεχαστεί, να παρέμβει η τακτικήΔικαιοσύνη. ΜΕΧΡΙ τότε, να θυμηθούμε πωςκάποιος «Γενικός» της ΔΕΗ, επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, διπλασίασε τονμισθό 5-6 διευθυντών της ΔΕΗ, τσεπώνοντας ο ίδιος 35 χιλιάρικα το μήνα και οοδηγός του 150 το χρόνο; Και, βέβαια, με στρωμένο και φιλικό περιβάλλον, δενκινδυνεύεις, δεν αμύνεσαι, δεν απολογείσαι. Κι ύστερα; Τι λόγους έχεις ναβλέπεις εχθρικά τους συνδικαλιστές που κι αυτοί κάνουν τη «δουλειά» τους;Ειρηνική συνύπαρξη, λοιπόν, ανατιμήσεις, και το μονοπώλιο με την εξασφαλισμένηπελατεία γεμίζει ταμεία που δεν αδειάζουν, όσο κι αν τα αρμέγουν (νόμιμα)διευθυντάδες με ηγεμονικούς μισθούς και «δραστήριοι» συνδικαλιστές.ΜΑΣ παραπέμπουν σε «δικαστές»της ΔΕΗ που παραπέμπουν σε αθωώσεις απαλλαγές. Έτσι στήθηκαν οι νόμοι, τέτοιοτο παιχνίδι. Προέκταση της «κρατικής σκηνής» το θέατρο (σκιών) (και) της ΔΕΗ,με της ΓΕΝΟΠ τα παλικάρια «δραστήρια», αθέατα, ατιμώρητα. Κατά τα πρότυπααστέρων της πολιτικής, που έφτιαξαν από πριν τους νόμους για την αθώωσή τους.Έτσι στήθηκε το κράτος και πορέψου. Σε νάρκωσαν (με δημοκρατία), σε απονεύρωσανκαι, χωρίς αντανακλαστικά και δόντια, σε παρέδωσαν στα…δόντια αρπαχτικών που σεπεριζώνουν.ΚΑΙ, βέβαια, τζάμπα συζητάμε,επισημαίνουμε και αναλύουμε. Χωρίς τον όρο ΤΙΜΩΡΙΑ και τον φόβο της ποινής, δενσιάζεται τίποτα στην Ελλάδα της ρεμούλας και της αρπαχτής. Είναι στο χέρι τωνπολιτικών-μέρες που’ ναι-και μη χανόμαστε σε λόγια. Ωστόσο, με «ανανήψαντες» μηχάσουν τον παράδεισο, δουλειά δεν γίνεται και μέλλον δεν υπάρχει. Γι αυτό ναπάνε σπίτια τους οι πολλοί, παλιοί, δοκιμασμένοι, ανεπαρκείς και αποτυχημένοι.