Θρησκευτικός Φανατισμός, «Μάζες» και Ηγέτες

18:25 23/9/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η πίστη στο Θεό στην Ευρώπη.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«μη βλάπτειν αλλήλους μηδέ βλάπτεσθαι». Επίκουρος(341-270 π.Χ)
«Στην περίπτωση της μετεμψύχωσής μου θα ήθελα να επιστρέψω ως ένας θανατηφόρος ιός για να δώσω μια λύση στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού» Πρίγκιπας Φίλιππος Δούκας του Εδιμβούργου

Ξεκίνησε ως μια ανθρώπινη ανάγκη λύτρωσης από τον αρχέγονο φόβο του θανάτου και σταδιακά αλλά σταθερά, εξελίσσεται πλέον στον πιο επικίνδυνο παράγοντα παγκόσμιας εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης με ολέθριες συνέπειες.

Ο λόγος για τις θρησκείες και μάλιστα τις τρεις, τις λεγόμενες και αδελφές αποκαλυπτικές θρησκείες (Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλάμ) σύμφωνα με τις οποίες αποκαλύφθηκε ο ίδιο Θεός στους.........ανθρώπους, όχι βέβαια σε όλους, αλλά μόνο σε ενδιάμεσους-μεσάζοντες κηρύττοντας τον πόλεμο εναντίον όλων εκείνων που δεν επιθυμούσαν να γίνουν δούλοι του κατ’ αποκλειστικότητα!

Πολλοί υποστηρικτές των θρησκειών χρησιμοποιούν συχνά τη φράση του Ντοστογιέφσκι στους Αδερφούς Καραμαζώφ, «δίχως θρησκεία επιτρέπονται όλα», για να δείξουν πως δίχως το φόβο του Θεού οι άνθρωποι μετατρέπονται σε κτήνη. Αν όμως ρίξουμε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη της θρησκευτικότητας και τον συγκρίνουμε με την εγκληματικότητα και γενικώς με την περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, ο Ντοστογιέφσκι θα διαψευστεί και μάλιστα εντυπωσιακά. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι βαθιά θρησκόληπτοι Μεξικανοί, Κολομβιανοί, Σικελοί, Αφγανοί, κ.λ.π., συγκριτικά με τους άπιστους Τσέχους, Σουηδούς, Εσθονούς και Νορβηγούς, θα έπρεπε να είναι αληθινοί αμνοί και πρότυπα ηθικών ανθρώπων! Ηδη πριν 24 αιώνες, ο μέγας φιλόσοφος Πλάτων (βλέπε: «Ευθύφρων-Διάλογοι) αμφισβητούσε την αντίληψη ότι η ηθική μπορεί να επιβληθεί με το φόβο του Θεού ή των θεών, υποστηρίζοντας ότι η ηθική στηρίζεται στη λογική, ότι η ευημερία των ανθρώπων εξαρτάται από την τήρηση των ηθικών κανόνων από όλους και δεν φαίνεται να είχε άδικο. Η ζωή μας αποδεικνύει καθημερινά ότι ο φόβος της θεϊκής τιμωρίας συνετέλεσε στη διάδοση και επιβολή της ηθικής, όσο συνετέλεσε και η θανατική ποινή στην εξάλειψη τoυ εγκλήματος. Αν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε πως οι πόλεμοι στο όνομα των θεών, οι λεγόμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν άγνωστοι μέχρι την εποχή των λεγόμενων αποκαλυπτικών θρησκειών Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλαμισμού, διότι πλην αυτών των τριών, καμία άλλη θρησκεία δεν είχε τέτοια επιθετική προσηλυτιστική στρατηγική και πνεύμα αποκλειστικότητας της μιας και μοναδικής αλήθειας, της δικής της αλήθειας, δίχως μεν ούτε αλλά.Το ότι οι Δωδεκαθεϊστές Ελληνες ήταν ανεκτικοί προς άλλες θρησκείες το ομολόγησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, όταν αναφέρθηκε στο βωμό των Αθηναίων που ήταν αφιερωμένος «τω αγνώστω Θεώ» και τον οποίο εκμεταλλεύτηκε δεόντως για να οικοδομήσει μια θρησκεία με μηδενική ανοχή σε αλλόθρησκους. Η πρώτη θρησκευτική σύγκρουση στην ιστορία κατά την οποία εμπλέκονται Ελληνες Δωδεκαθεϊστές είναι γνωστή ως Act