Το Δράμα του Ευάγγελου.

23:21 18/10/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Τυχαίος

Είχε ξεκινήσει με πολύ καλές προοπτικές και φιλοδοξίες. Διέθετε όλα εκείνα τα τυπικά για ένα κορυφαίο πολιτικό στέλεχος προσόντα και ποιότητες, που υπόσχονται πολλά και βεβαίως ακουμπούν μέχρι και το ύπατο αξίωμα. Βρέθηκε όμως προ δύο αστάθμητων παραγόντων: την κρίση και το Γιώργο. Η πολιτική ελίτ της χώρας, τα τζάκια, τα "ονόματα", η αθηνοκεντρική ελαφρώς ψευδίζουσα - για πιο σικ! - σεβαστή παρέα του Κολωνακίου και των περιχώρων όμως είχε άλλη ..............
άποψη. Δεν χωρούσε έναν ακόμη επαρχιώτη στους κόλπους της. Κι ας ήταν κι από τη Θεσσαλονίκη.

Αλλά κι ίδιος, απέκτησε στη διαδρομή την αλαζονική νοοτροπία που ως μολυσματική ασθένεια προσβάλλει και μεταλλάσσει την πλειονότητα των πολιτικών που μετέχουν της εξουσίας. Μερικές φορές προσβάλλει βεβαίως ακόμη και κάποιους που δεν έχουν δει εξουσία ούτε με το μακαρόνι! Εξάλλου, είχε και την προδιάθεση να ασθενήσει. Είχε τα τρία "Κ":Κυβερνητικός-Καθηγητής-και είχε και Κάβες. Πιο απλά, ήταν στέλεχος σε ένα κόμμα εξουσίας και άρα οι πόρτες άνοιγαν πολύ πιο εύκολα και οι ευκαιρίες ήταν πολύ μεγαλύτερες, ήταν Καθηγητής, ευφυής, ρήτορας, με την απαραίτητη κατάρτιση - το νομική και τη Συνταγματική - για κάθε πολιτικό και βεβαίως είχε και τις κάβες του. Κάβες σε στελέχη που πίστευαν σ' αυτόν, κάβες σε ψήφους, κάβες σε συναδέλφους του. Γενικώς είχε τον τρόπο του. Κι επιπλέον αναλάμβανε και επικίνδυνες "αποστολές". Πότε να συντάξει συνταγματικές αναθεωρήσεις και πότε να διαχειριστεί τα πολιτικά καπρίτσια του εκάστοτε αρχηγού μέσα από τις συνταγματικές δικλίδες. Ήθελε ο Γιώργος να κατεβάσει τη Φώφη για Βουλευτή κι έπρεπε ο Βαγγέλης να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Όλο αυτό το - θεωρητικό - δυναμικό όμως, έπεσε κατ' αρχάς πάνω στο Γιώργο. Το πλεονέκτημα του Γιώργου είναι αυτό που φαίνεται: κανείς δεν τον θεωρεί σοβαρό αντίπαλο. Κι έτσι ο Βαγγέλης έπεσε στην πρώτη παγίδα. Θεώρησε το Γιώργο εύκολο στόχο. Και την πάτησε. Ο Γιώργος τον "εξανάγκασε" να εκνευριστεί. Γιατί; Μα γιατί δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό του Βαγγέλη πως είναι δυνατόν αυτός με τόσες ικανότητες και τόσο δυναμικό, να χάσει στις εσωκομματικές εκλογές από το Γιώργο, κι έτσι να χάσει και την ευκαιρία να γίνει Πρωθυπουργός Ο Γιώργος όμως ήταν Παπανδρέου. Δεν του χρειάζεται κόμμα ή πολιτικός φορέας για να επικοινωνήσει με το εκλογικό σώμα. Ο άλλος ήταν απλώς ο Βαγγέλης. Κι αν δεν υπάρχει κόμμα να τον αναδείξει, κανείς δεν τον θυμάται ως πολιτικό. Βεβαίως, ως ευφυής άνθρωπος, και σοβαρός επιστήμονας, και έμπειρος πολιτικός διέθετε τη σοφία να περιμένει. Όταν καταλάγιασε η πρώτη απογοήτευση, ο Βαγγέλης περίμενε και πάλι την ευκαιρία του. Έκανε τη "θητεία" του στο Άμυνας, μακρυά από τα κεντρικά Υπουργεία διαχείρισης της κρίσης, στον εξώστη της δημοσιότητας. Και ξαφνικά η ευκαιρία παρουσιάστηκε. Ή έτσι νόμιζε τουλάχιστον. Όταν ο Γιώργος προσπάθησε τη συγκυβέρνηση, ο ευφυής Βαγγέλης βγήκε μπροστά με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που έχει ένα επιτυχημένο παρελθόν και θέλει να το κεφαλαιοποιήσει στ