Το φίδι

12:28 3/4/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής
Mιά φορά κι έναν καιρό περπατώντας σ'έναν όμορφο κήπο, κάποιος είδε ένα μικρό πολύχρωμο φίδι να κινδυνεύει από κάποια άγρια τρωκτικά που ήθελαν να το εξοντώσουν. Το λυπήθηκε οπως ήταν φανταχτερό κι ανυπεράσπιστο και χτυπώντας δυνατά κάτω το πόδι του κι αρπάζοντας ένα ξεροκλαδο έδιωξε τα μικρά απειλητικά ζώα κι έσωσε το φίδι. 'Πάρε με μαζι σου' του είπε εκείνο. 'δεν θα τα......... βγάλω πέρα μονάχο μου εδώ". Ετσι περιμάζεψε το χρωματιστό φιδακι

και το πήρε σπίτι στο δικό του τον κήπο. Γιάτρεψε τις πληγες του, το τάισε, το πότισε και του έκανε παρέα. Κι έτσι το φιδι έγινε κομμάτι της ζωής του, σχεδόν συνέχεια του κορμιού του.
Πέρασαν χρονια και το φίδι μεγάλωσε και θέριεψε. Κι όσο μεγάλωνε, τόσο πιο εντυπωσιακό γινόταν. Κι ο άνθρωπός μας, όσο έβλεπε τα λαμπερά του χρώματα τόσο μεγαλυτερη εμπιστοσύνη του έδειχνε. Κάποιοι φίλοι, προσπαθούσαν να τον προστατέψουν και. του έλεγαν:" Προσεξε καημένε μου, γιατι τα πιο επικίνδυνα και δολοφονικά φίδια είναι αυτά με τα λαμπερά χρωματα" Εκείνος όμως δεν ήθελε ν'ακούσει. Αφού δεν είχαν νεα ευχαριστα να πουν, καλύτερα να μην του πουν κανένα που λέει και το τραγουδάκι.Ωσπου μια μέρα ξαφνικά κι ενώ ειχε φορέσει το υπέροχο φιδι του στο λαιμό κι έπαιζε μαζί του αμέριμνος, εκείνο τον δάγκωσε και το δηλητήριο πλημμύρισε το αίμα του. Αργοπεθαίνοντας πεσμένος στο χώμα γύρισε στο φιδι που τον κοιτούσε αδιάφορα και του είπε:"Μα καλά, πως μπόρεσες να κάνεις τέτοιο πράγμα σε μένα; Εγώ σου έσωσα τη ζωή, σε φρόντισα και σε μεγάλωσα κι εσύ με σκοτώνεις;"Το φίδι τον κοίταξε χαμογελώντας ειρωνικά και απάντησε:"Μα είμαι φίδι, τι άλλο περίμενες να κάνω;"
Ακούω κάθε μέρα γυρω ανθρώπους να γκρινιαζουν, να διαμαρτυρονται, να λένε πως τους εξαπάτησαν. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλα αυτά είχαν και τη δική τους συμμετοχή μέσα. Κι αν δεχτούμε πως τόσον καιρό μας αποκοίμισαν και βρούμε μια δικαιολογία, τώρα πια δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ειδικα για εκεινους που ετοιμάζονται να ξανακάνουν το έγκλημα στην κάλπη.Δυο χρόνια στα σκοτάδια της κρίσης με τόσα ψέματα να ανεμίζουν τριγύρω από τ'αυτιά μας, διαβεβαιώσεις σωτηρίας που ούτε μια φορά δε βγηκαν αληθινές, θα έπρεπε να είναι αρκετά. Η θα έπρεπε να οδηγούν πολύ περισσότερους να σκεφτούν λίγο περισσότερο και λίγο πιο βαθιά για το τι έφταιξε αντι να καταπίνουν αμάσητες τις αθλιότητες περί "λαού απατεώνων" και περί κράτους τέρατος που "θα μπεί επί τέλους σε τάξη κι όλα θα διορθωθούν". Να σε κλέβουν δηλαδή, να σε βριζουν και να τους λες κι ευχαριστώ από πάνω ξαναψηφίζοντάς τους.Ακούω να λένε: Πως είναι δυνατόν να είναι τόσο ακριβά τα είδη στο σούπερ μάρκετ;Μα γιατί να μην είναι; Εσύ δεν έχεις επιλέξει το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς ως το μόνο δρόμο τόσες φορές; Εσύ δεν δέχτηκες ακόμη και στην προσωπική σου ζωή το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης ως ρύθμιση των πάντων; Κι όταν το μενού του τηλεοπτικού σώου είχε σκάνδαλα των καρτέλ μήπως έδωσεςσημασία; Νόμιζες πως είναι έργο που τελειώνει σε λίγα λεπτά και δεν σε αφορά. Κι όταν σου έλεγε κανείς οτι οι καπιταλ