Το Μνημείο της Μάχης των Εθνών: Το μεγαλύτερο μνημείο της Ευρώπης

12:41 2/6/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η σκιά ενός νέου πολέμου είχε ήδη απλωθεί το 1913. Όμως, εκείνη την χρονιά οι κάτοικοι της Λειψίας στο γερμανικό κρατίδιο της Σαξονίας είδε να ολοκληρώνεται το μνημείο μιας μάχης η οποία έλαβε χώρα ακριβώς έναν αιώνα πριν...

Το Μνημείο της Μάχης των Εθνών εξυμνούσε την ήττα του Ναπολέοντα στη μάχη της Λειψίας. Ωστόσο, για σχεδόν έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, αυτή η ανάμνηση μιας μάχης του παρελθόντος χρησιμοποιήθηκε από διάφορους για τους δικούς τους ιδεολογικούς σκοπούς.

Το

1813, οι συνασπισμένοι στρατοί της Ρωσίας, της Πρωσίας, της Αυστρίας και της Σουηδίας πολέμησαν εναντίον του γαλλικού στρατού που διέθετε επίσης πολωνικά και ιταλικά στρατεύματα καθώς και Γερμανούς από τη Συνομοσπονδία του Ρήνου. Ονομάστηκε Μάχη των Εθνών γιατί συμμετείχαν πάνω από 600.000 στρατιώτες και ήταν η μεγαλύτερη μάχη στην Ευρώπη πριν τον Μεγάλο Πόλεμο.Ο συμβολισμός αυτού του ναού του θανάτου και της ελευθερίας καταχράστηκε από πολλούς. Οι μονάρχες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, οι Ναζί του Γ' Ράιχ και οι σταλινικοί στην Ανατολική Γερμανία προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. Τις τελευταίες δεκαετίες επέστρεψε στον πραγματικό του ρόλο.Στα γερμανικά είναι γνωστό ως Völkerschlachtdenkmal (για συντομία μερικές φορές αποκαλείται Völki) το μνημείο βρίσκεται εκεί που έγινε η πιο αιματηρή μάχη ανάμεσα στους στρατούς που προαναφέρθηκαν. Έχει ύψος 91,44 μέτρα (τα 500 σκαλοπάτια προς την κορυφή διευκολύνουν την εξαιρετική θέα σε όλη την πόλη). Εκεί ο Ναπολέων διέταξε τον στρατό του να υποχωρήσει, αναγκάζοντας τον να υποχωρήσει στη Γαλλία. Τα συμμαχικά στρατεύματα ένα χρόνο αργότερα εισέβαλαν στην Γαλλία και ο Ναπολέων εξορίστηκε στην Έλβα.Στη μάχη, που διήρκεσε τέσσερις ημέρες, πάνω από 100.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν, τόσοι πολλοί δεν είχε σκοτωθεί ποτέ πριν στην Ευρώπη -και μάλιστα για έναν αιώνα μετά. Το 1814, έγιναν προτάσεις να στηθεί ένα μνημείο για τη μάχη. Ωστόσο, ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε στην 50ή επέτειο της εκδήλωσης, το 1863.Δεκαετίες αργότερα, Clemens Thieme, μέλος του Συνδέσμου για την Ιστορία της Λειψίας, έμαθε για τα ματαιωμένα σχέδια και αποφάσισε να δράσει. Το 1894 ίδρυσε την Ένωση Γερμανικών πατριωτών και μάζεψε αρκετά χρήματα, μέσω λαχειοφόρων και των δωρεών για την κατασκευή του μνημείου. Συνολικά συγκέντρωσε 6 εκατομμύρια Χρυσά (περίπου 75.000.000 δολάρια σήμερα).Δύο χρόνια αργότερα, ο δήμος της Λειψίας δώρισε τη γη για να κατασκευαστεί το μνημείο και ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Bruno Schmitz να το σχεδιάσει και να το κατασκευάσει. Ήταν το πιο διάσημο έργο του. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1898 και χρειάστηκαν 15 χρόνια για να ολοκληρωθεί.Το μνημείο διαθέτει μόνο δύο ορόφους. Ο πρώτος είναι μια κρύπτη η οποία κυριαρχείται από τα γιγάντια αγάλματα οκτώ νεκρών πολεμιστών. Γύρω από αυτά είναι τοποθετημένα μια σειρά από μικρότερα αγάλματα γνωστά ως Totenwächter -αυτοί που φυλάνε τους νεκρούς.Στον επόμενο όροφο, τον Ruhmeshalle, υπάρχουν άλλα τέσσερις αγάλματα που αντιπροσωπεύουν τις ιδιότητες που αποδίδονται στον γερμανικό λαό: γενναιότητα, πίστη, θυσία και γονιμότητα. Το καθένα έχει πάνω από 9 μέτρα ύψος. Όλα τα αγάλματα είναι έργα του Christian Behrens ο οποίος πέθανε στο μέσον του έργου. Το έργο του ολοκλήρωσε ο μαθητευόμενος του, Franz Metzner, μεγάλο μέρος των οποίων χάθηκε στα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.Η ηρωική αρχιτεκτονική του μνημείου δεν πέρασε απαρατήρητη από τα στελέχη του γερμανικού εθνικισμού κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Όταν ο Χίτλερ επισκέφτηκε την πόλη απαίτησε τη χρήση του μνημείου για τις συνεδριάσεις του.Όταν ο στρατός των ΗΠΑ κατέλαβε την Λειψία το 1945 τα SS κατέφυγαν στο μνημείο, που δυστυχώς βομβαρδίστηκε επί τρεις μήνες.Όταν η πόλη έγινε μέρος της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας μετά τον πόλεμο, το μέλλον του μνημείου αμφισβητήθηκε. Η ιστορία του όμως το έσωσε. Ο πραγματικός σκοπός του μνημείου ήταν να τιμηθεί η στιγμή που Ρώσσοι και Γερμανοί στρατιώτες στάθηκαν δίπλα-δίπλα για να νικήσουν τον κοινό εχθρό τους, τον Ναπολέοντα. Ως εκ τούτου, επιβίωσε μέχρι το τέλος του κομμουνισμού στην Ανατολική Γερμανία το 1989.3otiko