Το μυστικό του κ. Σημίτη

 Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης

Πολλές οι αντιδράσεις και ακόμη περισσότερες οι συζητήσεις που προκάλεσε η πρόταση του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία εμπεριέχει τόσο την επιμήκυνση όσο και το «κούρεμα» των ομολόγων.

Οι περισσότεροι διερωτώνται γιατί βγήκε τώρα ο κ. Σημίτης να διατυπώσει την πρότασή του, άλλοι ερωτούν αν επιδιώκει την κρίση,
ορισμένοι αποφαίνονται ότι θέλει να πάρει τη ρεβάνς και να πλήξει τον κ. Παπανδρέου και κάποιοι άλλοι τον κατηγορούν ότι ομιλεί χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν τις συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος.

Αυθεντικοί ερμηνευτές του κ. Σημίτη δεν υπάρχουν. Ο ίδιος προφανώς μέτρησε, ζύγισε τα δεδομένα, έχει ιδία γνώση και πληροφόρηση που δεν έχουν άλλοι και έκρινε ότι πρέπει να παρέμβει. Το έχει άλλωστε ξανακάνει. Παλαιότερα, σε ανύποπτο χρόνο, όταν ακόμη μεσουρανούσε ο κ. Καραμανλής, μίλησε για προσφυγή στο ΔΝΤ και πολλοί τότε τον λοιδώρησαν, αλλά η ιστορία τον δικαίωσε. Και τώρα η ιστορία θα τον κρίνει.

Ωστόσο, οφείλουμε να διερευνήσουμε την κατάσταση των.........πραγμάτων και να την προσεγγίσουμε κατά το δυνατόν ακριβοδίκαια.

Κατ' αρχήν, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους γίνεται εδώ και καιρό στον ξένο Τύπο, είναι πρωτοσέλιδο σε μεγάλα και επιφανή διεθνή έντυπα, αναφέρεται συχνά - πυκνά στις εκθέσεις μεγάλων τραπεζών, διεθνών οίκων και πάμπολλων οργανισμών που ασχολούνται με τις επενδύσεις και την παγκόσμια οικονομία και άρα δεν περίμενε τον κ. Σημίτη η διεθνής χρηματοπιστωτική κοινότητα για να ασχοληθεί με το όλο θέμα των ελληνικών χρεών.

Και στην Ελλάδα ακόμη έχει τεθεί ευθέως το ζήτημα της αναδιάρθρωσης, η Αριστερά σύσσωμη τη διεκδικεί και μάλιστα έχει συγκροτηθεί σχετική Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου προκειμένου να προσδιορίσει το «απεχθές» κομμάτι του.

Πέραν αυτών όμως, υπάρχουν και πραγματικά δεδομένα και στοιχεία.

Ολοι γνωρίζουν ότι οι δόσεις του μεγάλου δανείου της τρόικας των 110 δισ. ευρώ εξαντλούνται τον Μάρτιο του 2012. Και ο νέος πάγιος μηχανισμός, ο οποίος υποτίθεται ότι δημιουργείται προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών, θα ενεργοποιηθεί μετά το 2013.

Εμείς παρά ταύτα θα χρειαζόμαστε νέα δανεικά από τον Μάρτιο του 2012 και σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς και υπό τον όρο ότι τα ελληνικά δημόσια οικονομικά θα εξελίσσονται σύμφωνα με το μνημόνιο και τις προβλέψεις του, θα πρέπει να βρούμε για το 2012 και το 2013 άλλα περίπου 70 δισ. ευρώ. Ετσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα αποκλείεται να τα βρούμε από τις αγορές, χωρίς προηγουμένως να έχει ξεκαθαρισθεί τι θα γίνει με τα παλαιότερα χρέη μας. Η βιωσιμότητα των οποίων, παρεμπιπτόντως, αξιολογείται στην παρούσα φάση από ευρωπαϊκούς και γερμανικούς οργανισμούς και ινστιτούτα.

Βάσει αυτών των παραδοχών λοιπόν το αργότερο μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο θα πρέπει να έχουμε βρει τη μέθοδο κάλυψης των πρόσθετων
Keywords
Τυχαία Θέματα