Το παλιό ξεβρακώνεται και το καινούργιο χαζεύει τα πισινά του!

20:01 7/2/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Γυαλιά-καρφιά θα κάνει το πολιτικό σύστημα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, βαδίζοντας προς πρόωρες εκλογές! Και αυτό δεν θα ήταν οπωσδήποτε κακό, αν με τη συμπεριφορά της δεν συνέβαλε στην ανάδυση του εθνικισμού και στην απελευθέρωση του συμπλέγματος τυχοδιωκτών, όπως και στον εξευτελισμό του προοδευτικού χώρου και της φιλελεύθερης αριστεράς.
Η Ελλάδα εισέρχεται σε νέας μορφής κρίση (πολιτική αυτή

τη φορά), χωρίς στην πραγματικότητα να έχει αντιμετωπίσει δομικώς την οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας και με όξυνση του κοινωνικού ζητήματος που προκάλεσε και προκαλεί η στρατηγική προσαρμογής που επέλεξε η τρόικα και υιοθέτησαν όλες οι κυβερνήσεις διαχείρισης της κρίσης, με την τελευταία να εμφανίζεται ως η πλέον συμμορφούμενη (σύμφωνα τουλάχιστον με τις δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της τρόικας).
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Αυτό ήταν το ερώτημα που απασχόλησε την οικογένειά μας χθες το βράδυ. Η γυναίκα μου θυμήθηκε τις παιδαγωγικές ορίζουσες που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε και ξεχνάμε, όταν μιλάμε για αλλαγή και την ανάγκη για προοδευτική εξέλιξη. Δεν ......είμαστε παιδαγωγικώς και άρα κοινωνικώς έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε προοδευτικά την πρόκληση από την κρίση του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της χώρας μας. Η «πνευματική ηγεσία» του τόπου και οι όποιες σοβαρές δυνάμεις εντός των κομμάτων είτε δεν είχαν το σθένος, είτε είχαν «δεσμεύσεις» και παρέμειναν αδρανείς, στο βαθμό που δεν υποστήριξαν εμμέσως ή αμέσως κατεστημένες μορφές εξουσίας και τα καταστροφικά ως πολιτική κουλτούρα και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα «μνημόνια».

Ο Αντρέας, ο γιός μας, θυμήθηκε τον Αντόνιο Γκράμσι: «Η κρίση έγκειται στο γεγονός ότι έχει πεθάνει το παλιό χωρίς να έχει γεννηθεί το καινούργιο». Είναι η ώρα των τεράτων! Η πατρίδα μας βρίσκεται ακόμη και για παραδόξως μεγάλο διάστημα σε μια μεταβατική περίοδο, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε «ικανός για όλα», αλλά ανίκανος να αντιμετωπίσει με ωριμότητα, αρετή και αποφασιστικότητα τις οικονομικές και πολιτικές παθογένειες, στις οποίες άσκησε κριτική ως αντιπολίτευση. Δεν ήταν απλώς «λίγος», αλλά κυρίως «φτηνιάρης», υιοθετώντας ένα ύφος εξουσίας που έμοιαζε να ανασύρεται από τις πλέον «μαύρες σελίδες», παρηκμασμένες μορφές, εξουσίας μετά την μεταπολίτευση του 1974.
Πρόκειται για αυτό που με «συγκλόνισε» προσωπικά, αναγνώστη μου. Να βλέπεις νέους ανθρώπους που ορίζουν μάλιστα τον εαυτό τους στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, να πολιτεύονται ως οι πλέον χυδαίοι πολιτικάντηδες, μιμούμενοι συμπεριφορές του «παλαιού» και των «παλαιών» που με τόσο πάθος καταδίκαζαν πριν αναλάβουν οι ίδιοι κυβερνητικά αξιώματα! Δεν «πρωτοτύπησαν» σε τίποτε. Απλώς πολλά τα έκαναν περισσότερο άγαρμπα από τους «παλιούς». Δεν πάει, για παράδειγμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στους δικαστές για το σκάνδαλο Novartis! Οι «παλαιοί» στέλνανε άλλους για συνεννοήσεις με τη δικαστική εξουσία! Το κάνανε με «τακτ», πως να το πω! Δεν εμφανιζόταν να εμπλέκεται άμεσα ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός, υπήρχαν στα όρια της θεσμικής λειτουργίας οι «go-between».
Τώρα πάνε αυτά! Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέτυχε να απομυθοποιήσει τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό, ο οποίος, εδώ που τα λέμε, κατά την ύστερη περίοδο της μεταπολίτευσης δεν διέφερε σημαντικά ως λειτουργία από άλλους ευρωπαϊκούς κοινοβουλευτισμούς που έτυχε να γνωρίσω από μέσα. Επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η κοινοβουλευτική λειτουργία «ξεμασκαρεύτηκε» και απέκτησε αδρά χαρακτηριστικά. Τέλος πλέον τα «φινιρίσματα» στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Στο βραχόκηπο του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν φυτρώνουν πλέον λουλούδια, όσο και να ποτίζεις!
Ξέφυγα! Σήμερα, παρατηρώ τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ να κομπλάρει από την τροπή που έδωσε ο ίδιος στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό. Και ξέρεις το γιατί; Επειδή ίσως κάποιοι μόλις τώρα συνειδητοποιούν πως ενώ το παλιό ξεβρακώνεται, το καινούργιο μοιάζει να χαζεύει τα πισινά του! Και εγώ δεν είμαι σε θέση να σου πω ποιο είναι το χειρότερο. Και τα δυο είναι μια άσχημη κατάσταση, που οδηγεί αναπόδραστα πλέον σε μείζονα κοινοβουλευτική κρίση, αν προηγουμένως δεν «προλάβει» ο κύριος Τσίπρας να διαλύσει τη βουλή, προκηρύσσοντας εκλογές.
Από την αρχή αυτού του σημειώματος φρόντισα να εξηγηθώ. Καθόλου δεν χαίρομαι για την εξέλιξη αυτή. Όχι, βέβαια επειδή φοβάμαι μήπως καταστραφεί το παρηκμασμένο και σοβαρά διεφθαρμένο σύστημα, αλλά επειδή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ώριμο, προοδευτικό κίνημα, ικανό να αναδομήσει σε μια φρέσκια και υγιή βάση την ελληνική (αστική) δημοκρατία, ούτε ασφαλώς ένα ρωμαλέο επαναστατικό κίνημα που θα αποτελούσε τον καταλύτη θετικών για τη κοινωνία εξελίξεων.
Τι υπάρχει; Σπέκουλα, σύγχυση, σκάνδαλα επί σκανδάλων, μνημόνιο με οικονομικό τέλμα, λάσπη στον ανεμιστήρα και δραματική υποβάθμιση του κοινοβουλευτισμού, Φράγκος με εθνικιστικό-στρατοκρατικό πάθος και Μίκης που διακηρύσσει πως και η Χρυσή Αυγή αγαπά την πατρίδα, αλλά με ένα τρόπο εριστικό! Εριστικοί οι πατριώτες Έλληνες νεοναζί και όχι αποβράσματα της κοινωνίας, αποκρουστικοί μισάνθρωποι και εγκληματίες! Ήθελα να ήξερα τι θα έλεγε ο Μίκης αν αντί για μπογιές στην πόρτα του από αριστεριστές, δεχόταν δολοφονική επίθεση και διωγμό από το σπίτι του ή απειλή με τη φράση «αν δεν τα μαζέψεις να πας στην πατρίδα σου αμέσως θα σε σκοτώσουμε». Και να είναι μπροστά και το παιδί του! Αυτά, αγαπημένε Μίκη, τα έχουν βιώσει άνθρωποι στην Ελλάδα, οι οποίοι θεωρούνται επίσημα «υπάνθωποι» από την ΧΑ, όπως και εγώ από τους ομοϊδεάτες τους («εριστικούς»), με το πρώτο επεισόδιο που αναφέρω στο Aachen της Γερμανίας και το δεύτερο μόλις το καλοκαίρι στη Στοκχόλμη.
Εδώ δυστυχώς βρισκόμαστε. Ο Τσίπρας της αριστεράς να παίζει άθλιο παιχνίδι με τον κοινοβουλευτισμό και τη νοημοσύνη μας, ο Μίκης της αριστεράς να αβαντάρει τους Νεοναζί και το «παλαιό» καθεστώς που θα έπρεπε να έχει ήδη σβήσει μετά την πτώχευση και τον τρόπο που αναζήτησε και έλαβε «διάσωση» από την «τρισκατάρατη Δύση», να ζητεί και τα ρέστα! Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο, δίπλα σε τόσα άλλα, μεταξύ των οποίων ασφαλώς και εκείνο με την Novartis, το οποίο όπως αντιμετωπίζεται σήμερα πολύ φοβάμαι πως θα «κουκουλωθεί» όπως και τα άλλα.