Το «συριακό ντόμινο» στη Μέση Ανατολή και το καθεστώς των Ασάντ

21:11 27/4/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Μανώλη Κυπραίου

Η Συρία καταρρέει; Αυτό το ερώτημα λέγεται αδιάκοπα από τα χείλη αναλυτών, πολιτικών και διπλωματών, εχθρών και φίλων του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Ασάντ.
Η απάντηση είναι τόσο απλή, όσο και σύνθετη. Προς το παρόν δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος άμεσης κατάρρευσης του καθεστώτος. Η εσωτερική κατάσταση εντός της Συρίας, ελέγχεται απόλυτα από την πολιτική και στρατιωτική ελίτ του καθεστώτος και οι εξεγέρσεις θα πνιγούν στο αίμα, όπως έγινε και στο παρελθόν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σφαγή στην πόλη Χάμα της Συρίας το 1982. Τότε, ο σουνιτικός

πληθυσμός της πόλης εξεγέρθηκε κατά του καθεστώτος του πατέρα του σημερινού προέδρου, του Χαφέζ Αλ Ασάντ. Στην πόλη στάλθηκαν χιλιάδες στρατιώτες και εκατοντάδες άρματα μάχης. Το αποτέλεσμα ήταν να χυθούν ποτάμια αίματος, χωρίς.......... καμία υπερβολή. Τον πραγματικό αριθμό νεκρών δεν κατάφερε ποτέ κανένας να τον μάθει. Σύμφωνα πάντως με την επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Συρίας οι νεκροί ξεπέρασαν τις 40.000!
Είναι πασιφανές πως ο τρόπος που λειτουργεί το καθεστώς των Ασάντ και της συριακής ελίτ των Αλεβιτών δεν έχει αλλάξει. Γι΄ αυτό μπορεί να δούμε χρήση βίας άνευ προηγουμένου από το καθεστώς προς τους πολίτες του.
Πέρα από το εσωτερικό μέτωπο, αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι  να εξετάσουμε την γεωπολιτική και γεωστρατηγική ισορροπία στην περιοχή. Η Συρία θεωρείται ως βασικός σύμμαχος πλέον, τόσο της Τουρκίας, όσο και του Ιράν.

Τουρκία

Για την Τουρκία, η Συρία ελέγχει ένα σημαντικό κομμάτι των Κούρδων στο βόρειο τμήμα της χώρας, πληθυσμός ο οποίος αν ξεσηκωθεί και αυτονομηθεί θα αποτελέσει πραγματικό εφιάλτη για την Αγκυρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μέχρι το 1999 στη Δαμασκό φιλοξενούταν το αρχηγείο του ΡΚΚ αλλά και ο ίδιος ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Η Τουρκία κατάφερε να εκδιωχθεί ο «ΑΠΟ» από την Συρία, κλείνοντας τις στρόφιγγες παροχής νερού προς την γειτονική της χώρα για πέντε ημέρες και μετακινώντας στρατιωτικές της δυνάμεις στα σύνορα με την Συρία. Παράλληλα, η τότε πολιτική ηγεσία της Αγκυρας, βρισκόταν στο «μήνα του μέλιτος» με το Ισραήλ και μαζί είχαν ασκήσει μια ασφυκτική λαβίδα προς τη Δαμασκό, λόγω της υποστήριξής της σε οργανώσεις που στρέφονταν κατά της εσωτερικής τους ασφάλειας.
Όμως, η κρίση που ξέσπασε στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας και οι προσπάθειες του τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν να ηγηθεί μιας μεγάλης ισλαμικής ένωσης, έφερε κοντά τους μέχρι τότε αντιπάλους.
Ετσι, η Συρία από εχθρός έγινε φίλος. Εκατοντάδες τουρκικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Δαμασκό, τούρκοι στρατιωτικοί σύμβουλοι εκπαιδεύουν σύριους αξιωματικούς, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και φυσικά, μαζικές επιχειρήσεις κατά των κούρδων ανταρτών για τους οποίους η Συρία δεν αποτελεί πλέον «ασφαλή ουρανό».
Αν λοιπόν ο Μπασάρ Αλ Ασάντ χάσει την εξουσία, η Τουρκία θα έχει πρόβλημα, όχι μόνο γιατί θα χάσει ένα νέο σύμμαχο αλλά κυρίως γιατί η εφαρμοζόμενη από αυτή εξωτερική πολιτική θα δεχθεί πλήγμα και θα επι