Το βιβλίο του Κουφοντίνα και ποιοι κάνουν μεγάλο λάθος

20:10 11/3/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Όταν αντιμετωπίζεις την τρομοκρατία με όρους ψυχιατρικής, καταλήγεις σε συμπεράσματα σαν κι αυτά που είδαμε να γράφονται και να λέγονται με αφορμή το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα.
«Ψυχάκιας» ο συγγραφέας, προβληματικοί κι αυτοί που θα αγοράσουν το πόνημά του, γιατί μόνο νοσηρή περιέργεια μπορεί να σπρώξει κάποιον να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο.
Οι τύποι που έχουν βγει στις ρούγες και κατακεραυνώνουν τον Κουφοντίνα που είχε

το θράσος να το γράψει [χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο] και τον εκδοτικό οίκο που δεν ντράπηκε να το εκδώσει, διαπράττουν ένα μεγάλο λάθος. Μερικοί το κάνουν άθελά τους, μερικοί το ........
κάνουν σκόπιμα για κομματικούς λόγους-αναφέρομαι στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που έχουν βαλθεί να αποδείξουν τις αιμομικτικές σχέσεις της Αριστεράς με την τρομοκρατία.
Και κάνουν λάθος γιατί είναι άλλο πράγμα η δικαιολόγηση μιας πράξης, μιας θεωρίας και μιας αντίληψης για το πώς μπορεί να μετασχηματιστεί η κοινωνία και τελείως διαφορετικό η προσπάθεια εντοπισμού των παραγόντων που οδηγούν κάποιους στην επιλογή της ένοπλης σύγκρουσης με το κράτος και τους θεσμούς του.
Η δημόσια συζήτηση για να έχει κάποιο αποτέλεσμα πρέπει να γίνεται ψύχραιμα και νηφάλια, χωρίς κραυγές και υστερικές προσεγγίσεις. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να μας απασχολήσει το γεγονός ότι το φαινόμενο της τρομοκρατίας αναπτύχθηκε στην Ευρώπη της οικονομικής ανάπτυξης, της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου; Ποιες ήταν οι αιτίες και οι αφορμές, που ευνόησαν τη γέννηση του και σε κάποιες φάσεις τη γιγάντωσή του [η περίπτωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών στην Ιταλία];
Γιατί στην Ελλάδα το φαινόμενο αντέχει, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει ηττηθεί κατά κράτος; Γιατί έχουμε στη χώρα μας, όχι μόνο αναβίωση της κλασικής τρομοκρατίας [αυτής με αναφορές στον μαρξισμό-λενινισμό], αλλά και δημιουργία νέων ομάδων με αναρχικό και μηδενιστικό προσανατολισμό; Ποιοι είναι οι λόγοι που πολλοί νέοι άνθρωποι περνούν από τον αντισυστημικό ακτιβισμό στην ένοπλη προπαγάνδα;
Η μετακίνηση από τη μολότοφ και το σπάσιμο της βιτρίνας στο 45άρι και στη ρουκέτα είναι κάτι το αυτονόητο;
Γιατί ξεχειλίζουν από μίσος για το σύστημα και τα σύμβολα του τα κείμενα-προκηρύξεις που συντάσσονται από 20χρονους; Γιατί, όπως επισημαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μαρί Μιλέρ, «η βία ασκεί πάνω στο άτομο μια θαυμαστή σαγήνη, κυρίως όταν είναι συλλογική και θέλει να μπαίνει στην υπηρεσία της δίκαιης υπόθεσης»;
Οι κοινωνικές συνθήκες γιατί προκαλούν τόσο διαφορετικές αντιδράσεις; Γιατί, δηλαδή, άλλοι απελπίζονται, απογοητεύονται και κλείνονται στο καβούκι τους, άλλοι επιλέγουν το δρόμο της εξέγερσης και της ένοπλης ανυπακοής, άλλοι αναζητούν τη θαλπωρή στη θρησκεία και στις πάσης φύσεως μυστικιστικές σέχτες και άλλοι βρίσκουν αποκούμπι στα νεοναζιστικά μορφώματα;
Με τα ερωτήματα αυτά οφείλουν να αναμετρηθούν τα κόμματα, οι αναλυτές, οι ειδικοί επιστήμονες. Όχι οι αυτοδίδακτοι ψυχαναλυτές.