Τώρα που απέτυχαν όλα τα άλλα μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούμε;

20:26 6/11/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο ΕυθύλογοςΚανένας δεν αμφισβητεί ότι ο περνάμε δύσκολες ώρες.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι οι πολιτικοί που καθόρισαν τις τύχες της χώρας μεταπολεμικά, υπήρξαν κατά κανόνα κατώτεροι των περιστάσεων και έχουν τεράστια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.
Πάντα βέβαια με τη δική μας συναίνεση!
Αν εξαιρέσουμε την εφτάχρονη νύχτα της χούντας, για όλα τα υπόλοιπα χρόνια εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε την ευθύνη της ψήφου μας, την ευθύνη των μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων αλλά και την ευθύνη του ρουσφετιού. Δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ πολιτικός που να προσπάθησε να «ρουσφετέψει» κάποιον πολίτη

με το ζόρι. Αντίθετα οι πολίτες συνωστίζονταν στα πολιτικά γραφεία ζητώντας και πολλάκις απαιτώντας «εξυπηρέτηση».
Και βέβαια οι πολιτικοί, μας «εξυπηρετούσαν» με αντάλλαγμα να τους αφήνουμε να βουτάνε ανεμπόδιστα στον δημόσιο μπεζαχτά.
Ούτε η λογική του «έτσι κάνουν όλοι» μας απαλλάσσει από την προσωπική ευθύνη.
Αν κάποιος θέλει να διαφέρει από τον «όχλο» διαφοροποιείται από την μαζική συμπεριφορά. Αλλά ο δρόμος αυτός έχει προσωπικό κόστος και ελάχιστοι από μας είμαστε διατεθειμένοι να το πληρώσουμε. Οι περισσότεροι σκεφτόμαστε και συχνά το λέμε και φωναχτά:
«Άσε αδερφέ, δεν είναι καιρός για ηρωισμούς. Κοίτα να βολευτείς!».
Κι έτσι, αντί να καταγγείλουμε το ρουσφέτι, αντί να διαδηλώσουμε εναντίον του γλειψίματος, ψάχνουμε να βρούμε εκείνον τον μακρινό «μπάρμπα στην Κορώνη» ή τέλος πάντων «κάποιο βύσμα». Πόσους ξέρουμε που δεν παρακάλεσαν για να σβήσουν κλήση[1] ή δεν έψαχναν «βύσμα» για να βολευτούν στο στρατό, ή δεν έγλειψαν για να διοριστούν, ή δεν φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μετάθεση, ή δεν απευθύνθηκαν «στο βουλευτή τους» για να τακτοποιήσουν υποθέσεις τους;
Όχι! Δεν τη χάσαμε τώρα που μας ελεημονούν και μας ελεεινολογούν οι Ευρωπαίοι την αξιοπρέπειά μας! Τη χάσαμε πριν χρόνια στα πολιτικά γραφεία.
Τώρα χάσαμε λεφτά και κάποιοι ίσως πολλά λεφτά. Αλλά το ότι δεν ενοχληθήκαμε για την απώλεια της αξιοπρέπειας και ενοχλούμαστε για τα λεφτά, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ιεραρχούμε τα πράγματα.
Είχαμε βέβαια μια ευκαιρία να ξαναβρούμε τη χαμένη τιμή μας, όταν κάποιοι αναιδώς μας πρότειναν να πουλήσουμε μερικά νησιά μας ή την Ακρόπολη. (εδώ).
Αν κάναμε τα παρακάτω:
Α) Να πούμε στους επίδοξους αγοραστές της πατρίδας μας:
«Όχι ρε πούστηδες! Δεν πουλάμε τίποτε! Θα πεινάσουμε αλλά δεν πουλάμε τη γη των προγόνων μας! Θα δουλέψουμε διπλά για να σας ξοφλήσουμε αλλά δεν πουλάμε την Ιστορία μας!».
Β) Να τσακώσουμε τους δικούς μας πολιτικούς αγύρτες και να τους πούμε:
Και τώρα μεταξύ μας καραγκιόζηδες! Γρήγορα μέσα στη Βουλή!. Δεν βγαίνετε από κει μέσα αν δεν βρείτε τους κλέφτες! Αν ήξεραν ότι θα ψοφήσουν από την πείνα και τη δίψα σίγουρα θα τους έβρισκαν.
Γ) Να σταματήσουμε αμέσως να αγοράζουμε οποιοδήποτε εισαγόμενο προϊόν, εκτός από τα απολύτως αναγκαία.

Ναι, το ξέρω θα μας έλειπαν πολλά αγαθά του σύγχρονου τεχνικού πολιτισμού.
Θα γυρίζαμε πίσω πολλά χρόνια. <