Βάλτε κάμερες στις συνεδριάσεις στο Μαξίμου...

17:16 14/5/2020 - Πηγή: Kafeneio-gr

Οι φιλελεύθεροι (έτσι αποκαλούν οι ντροπαλοί νεοφιλελεύθεροι τον εαυτό τους) διακηρύσσουν τον σεβασμό τους απέναντι στις ατομικές ελευθερίες, στα ατομικά δικαιώματα και άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια, αρκεί βέβαια να μην γίνεται λόγος για...

κοινωνικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα γιατί τότε χαλάει το θατσερικό μοντέλο «δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα».

Οι (νεο)φιλελεύθεροι φίλοι μας, με αφορμή την υπόθεση με τις κάμερες στα σχολεία, σπρώχνονται ποιος θα βγει πρώτος στην υπεράσπιση της κυβερνητικής

επιδίωξης, συναγωνιζόμενοι στην πασαρέλα της υποκρισίας και του δικολαβισμού ποιος θα πετάξει την μεγαλύτερη… σοφιστεία.

Φυσικά στο θέμα «κάμερες στις σχολικές αίθουσες» δεν έχουν δει καμία καταστρατήγηση καμιάς ατομικής ελευθερίας. Δεν έχουν εντοπίσει καμία φαλκίδευση ατομικού δικαιώματος. Εδώ το μόνο δικαίωμα που περιφρουρούν είναι αυτό το μείγμα αυθάδειας και εξυπνακισμού της «αριστείας» τους να υπερχειλίζει ενάντια σε καθηγητές, μαθητές και γονείς που ομόθυμα αρνούνται να δεχτούν τον «Μεγάλο Αδελφό».

Αρχικά, λοιπόν, είπαν ότι θέλουν τις κάμερες σαν εργαλείο για να μην στερούνται τα παιδιά, που για λόγους πανδημίας δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, το μάθημα. Πράγμα αδιανόητο, πράγματι, να στερούνται τα παιδιά το μάθημα. Μόνο που οι εκπαιδευτικοί έχουν απαντήσει – και εφόσον φυσικά δεήσει η κυβέρνηση να παράσχει τα αναγκαία σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής – ότι είναι έτοιμοι να εργαστούν διπλά και να προσφέρουν σε αυτά τα παιδιά τηλε-εκπαίδευση για όλο το διάστημα της πανδημίας, χωρίς κάμερες, χωρίς κοριούς και χωρίς λοιπά «οργουελιανά».

Χαιρόμαστε, πάντως, με την ευαισθησία των (νεο)φιλελεύθερων για την απρόσκοπτη συμμετοχή των παιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς είχαμε να τη δούμε από τότε που μετέτρεψαν το «δημόσια και δωρεάν Παιδεία» σε κρύο ανέκδοτο.

Περιμένουμε, δε, η ίδια ευαισθησία τους να εκφραστεί (ας βρουν αυτοί τα εργαλεία) και στους άνεργους και μακροχρόνια άνεργους που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς τα προς το ζην (με ή χωρίς πανδημία), και στους φτωχούς που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς ρεύμα, νερό, φαγητό (με ή χωρίς πανδημία), στους άστεγους που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς στέγη (με ή χωρίς πανδημία) κοκ.

Δεδομένου ότι η παραπάνω έκρηξη ενδιαφέροντος για την πρόσβαση των παιδιών στο μάθημα δεν υπήρξε και πολύ πειστική, οι καμερο-δοκησίσοφοι πέρασαν σε αναζήτηση νέου «ποιήματος». Και ποια είναι, πλέον, η μεγαλύτερη… σοφιστεία τους απέναντι στο ομόθυμο «όχι»; «Αν οι καλοί μας δάσκαλοι, λένε, κάνουν καλά τη δουλειά τους, τότε τι έχουν να φοβούνται από την κάμερα στην σχολική αίθουσα;»…

Αφού παρακάμψουμε την (ανύπαρκτη) αντίληψή τους περί «παιδαγωγικής διαδικασίας», ελάτε αφενός να τους χειροκροτήσουμε για την ομολογία τους ότι, τελικά, η παρακολούθηση (αυτοί το λένε «αξιολόγηση») είναι που τους ενδιαφέρει, αφετέρου να τους δοξάσουμε για το «επιχείρημά τους».

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ