Υπάρχει λύση στο πρόβλημα της ελληνικής παράλυσης!

21:24 27/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Αν ρίξεις μια ματιά στον ελληνικό Τύπο και θελήσεις να παρακολουθήσεις τις μετεκλογικές εξελίξεις στη χώρα, πάντα αναφορικά με την κρίση στην ΕΕ, τότε θα βεβαιωθείς ότι το καθεστώς δεν μπορεί να προσφέρει πολιτική λύση, καθώς η δομή του δεν το επιτρέπει. Το κλειστό σύστημα ηγεμονίας της Ελλάδας, το οποίο έλαβε την τελική του μορφή μετά το 1990, με κεντρικό μηχανισμό την διαπλοκή, εξάντλησε τους πόρους του, τις ιδέες του, την προπαγάνδα

του, τον............ ίδιο του τον εαυτό.

Αυτό δεν είναι ζήτημα καπιταλισμού, αλλά συγκεκριμένης αντίληψης των καπιταλιστικών σχέσεων. Ζήτημα μεταπρατικής ενσωμάτωσης σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον υψηλής εξειδίκευσης, βιομηχανικής παραγωγής υψηλής τεχνογνωσίας και εντελώς διαφορετικής κοινωνικής οργάνωσης, στο πλαίσιο της μετανεωτερικότητας. Η μεταπρατική, επαρχιώτικη, πλουτοκρατική αστική τάξη της Ελλάδας επεχείρησε να προσκολληθεί στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, για να διασφαλισθεί, ακολουθώντας έναν παραδοσιακό τρόπο: παραδίδουμε την χώρα στα κυρίαρχα συμφέροντα στην ήπειρό μας και αυτά θα φροντίσουν για το μέλλον μας! Εμείς απλώς διαμεσολαβούμε μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και της ηγεμονεύουσας αρχής. Και μια και «όλα είναι οικονομία» δεν έχουμε παρά να νομιμοποιήσουμε πολιτικά την παρουσία μας ως ηγέτες του έθνους μέσω του «Ευρω-κοινωνικοποιητικού» μηχανισμού «Learning by Numbers» (:the use of indicators in the coordinationof social inclusion policies in Europe, το λέμε πολιτικώς ορθά και ας πρόκειται για μορφή ταξικής διαστρωμάτωσης και αποκλεισμού)!
«Διαθέτουμε γωνιακό οικόπεδο χρήσιμο σε όλους τους αρχιτέκτονες του κόσμου, δεν μπορεί να μην μας αξιοποιήσουν, με μια καλή αντιπαροχή», σκέφτεται η σημερινή πτωχευμένη ολιγαρχία της χώρας, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Τραγική προσέγγιση, χρόνια παρεξήγηση, πρόστυχη κεφαλαιοποίηση του εθνικού συμφέροντος, ενός εσμού αρχοντοχωριατών της Ευρώπης, οι οποίοι από τα Πυρέξ, Σπορτέξ, Μουλινέξ, περάσανε στα Αφρολέξ, για να καταλήξουν στα «Μνημονέξ» της «Ελλαδέξ»!
Ντροπή θα έπρεπε να αισθανόταν η ελληνική κοινωνία, εκπροσωπούμενη ή αντιπροσωπευόμενη πολιτικά από αυτή την ελίτ, αν είχε συναίσθηση της ζοφερής πραγματικότητας που αφορά στην ταυτότητα της σημερινής Ελλάδας. Είμαι βέβαιος όμως ότι δεν έχει, δυστυχώς! Γίναμε όλοι μας μέρος του «Καραγκιόζη» που ανεβάζει το έργο του στα ΜΜΕ, στην αγορά, στην κοινωνία των πολτών και δυστυχέστατα στην οργάνωση της πολιτείας. Μια ολόκληρη κοινωνία υποπροϊόν «σκουπιδιών», απατεώνων, σοβαροφανών υποκριτών, πονηρούληδων, λαθρόβιων, πολιτικάντηδων, με τεχνοκρατικό μάλιστα προσωπείο πλαστών συνήθως προσόντων! Μια κοινωνία που δεν σέβεται τον εαυτό της, υποστηρίζοντας πολιτικά/κομματικά εκείνους που την διέφθειραν και την απαξιώνουν καθημερινά, διαλαλώντας μάλιστα ότι «μαζί τα φάγαμε» και υποσχόμενοι ότι στο μέλλον θα συμμορφωθούμε στο Σύμφωνο Σταθερότητας και στις παραδόσεις του Δυτικού Πολιτισμού, οι οποίες σήμερα το μόνο που διασφαλίζουν εί