Ζήσε το μύθο με 3 πέναλτι

12:38 9/3/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Θα μπορούσαν να καταφέρουν αυτή την ανατροπή σ' αυτό το επίπεδο τρεις ομάδες τούτη την εποχή. Η Μπάγερν, η Μπάρτσα, η Ρεάλ. Για να καταφέρουν κάτι το μοναδικό (δηλαδή κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων από την έναρξή τους το 1960) θα έπρεπε να συμβεί κάτι "τρελό".
Διότι για να συμβεί κάτι ποδοσφαιρικά ιστορικό, πρέπει να συντρέξουν οι μη (φυσιο)λογικές προϋποθέσεις που θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες.Kαι αυτό το 6-1, αυτή η "remontada" για την οποία τολμηρά έγραφαν χθες το πρωί μόνο 2-3 ισπανικές εφημερίδες, δεν είναι μονάχα κάτι μοναδικό,

αλλά πιθανότατα και κάτι ανεπανάληπτο μελλοντικά σε νοκ άουτ ματς του Champions League....
Φυσιολογική, λοιπόν, ήταν η απόδοση της Μπαρτσελόνα σε πιεστικό μέχρι ενός σημείου "Καμπ Νου". Έχουν λυγίσει εκεί ομάδες κι ομάδες... Και για να λέμε τα σύκα σύκα, έχουμε δει πολύ ανώτερη Μπάρτσα εναντίον αντιπάλων με πιο βαριά φανέλα.Έχουμε δει, βεβαίως, και Μπαρτσελόνα να εξευτελίζεται ποδοσφαιρικά, από την Μπάγερν... Φυσιολογική ήταν η ροή του ματς στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και στο δεύτερο μέχρι το 80'. Από κει και πέρα ανέλαβε ο Γερμανός ρέφερι Ντενίζ Αϊτεκίν και - όπως είπε ο Λουίς Ενρίκε - το έκτο γκολ το πέτυχε ο οπαδός από την κερκίδα!ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΕΝΑΛΤΙ - ΝΟ 1 ΤΟΥ ΜΑΣΤΣΕΡΑΝΟ"Νιαούρισε" η Παρί; Εύκολο να το λες και να το γράφεις. Πολύ περισσότερο στο Facebook. Ας το δεχθούμε ότι ήταν "λίγη", ειδικά μετά το 4-1 με το φάουλ του Νεϊμάρ. Ότι έχασε τ' αυγά και τα πασχάλια, ότι στα τελευταία λεπτά δεν μπορούσε να αλλάξει δεύτερη πάσα, να κερδίσει δυο φάουλ, ένα κόρνερ, να περάσει τη σέντρα βρε αδελφέ.Ας δεχθούμε ότι και στο πρώτο ημίχρονο δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις και ότι πέτυχε το 3-1 χάρη στο ταλέντο του Καβάνι και όχι επειδή ομαδικά υποστήριξε με θέρμη ένα συγκεκριμένο πλάνο αντεπιθέσεων που θα της χάριζε δύο γκολ. Αν και στο 63' ο Τερ Στέγκεν έχει αρνηθεί το 3-2 με υπέροχη απόκρουση σε καταπληκτικό ξεδίπλωμα αντεπίθεσης από τους Γάλλους. Και τι μ' όλα αυτά;Από πότε "νομιμοποιείται" μια διαιτητική σφαγή από το όνομα, τη χάρη, το ταλέντο, τη φανέλα και τη δημοφιλία σε παγκόσμιο επίπεδο μιας ομάδας; Από πότε είναι “ομορφιά του ποδοσφαίρου” δύο πέτσινα πέναλτι από τα έξι γκολ που γράφουν ανεξίτηλα ποδοσφαιρικό έπος και ένα κλεμμένο πέναλτι, με το οποίο πιθανότατα θα γραφόταν το 3-2 στο 85' και θα πήγαιναν όλοι για νάνι; Ο ίδιος ο Μαστσεράνο με δηλώσεις του παραδέχεται ότι υπέπεσε σε πέναλτι στο 85', στην πεντακάθαρη ανατροπή του Ντι Μαρία, αν και δεν χρειαζόταν η ειλικρίνεια του Αργεντινού για την αλήθεια της φάσης. Αυτή είναι στα δικά μου μάτια η μεγαλύτερη αδικία εναντίον της Παρί. Το 3-0 με το πέναλτι του Μέσι από τη βουτιά του Νεϊμάρ μπορεί να δικαιολογηθεί στη ροή της φάσης λόγω της ταχύτητας του Βραζιλιάνου και του ότι ο Μενιέ που γλιστράει δεν ακουμπάει τη μπάλα και μπορεί να φανεί στα μάτια του διαιτητή πως κάνει.... τάκλιν με το κεφάλι στον MVP της αναμέτρησης. Πάει καλά...Όμως το 5-1 με το θέατρο του Λουίς Σουάρες - sorry - στο 92' δεν το δίνεις αν δεν είσαι απολύτως βέβαιος. Και δυστυχώς για τον Γερμανό διαιτητή, είμαστε απολύτως βέβαιοι για την παράσταση με πρωταγωνιστή τον Ουρουγουανό που... ένιωσε κάτι στο λαιμουδάκι του και σωριάστηκε φαρδύς πλατύς στη μεγάλη περιοχή. Δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία φορά που ο πλέον σεσημασμένος killer στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, προσπαθεί να εκμαιεύσει την εσχάτη των ποινών.Η "REMONTADA" ΚΑΙ ΤΟ "MES QUE EN CLUB"

Όλα αυτά θα ξεχαστούν στη λήθη του χρόνου. Θα θυμόμαστε όλοι την ιστορική "remontada" (ανατροπή). Κι αν δεν το πάρει αυτό το Τσάμπιονς Λιγκ η Μπαρτσελόνα (που μάλλον δεν θα το πάρει διότι είναι πάρα πολύ ευάλωτη πια στη μεσαία και στην αμυντική γραμμή της), τη φήμη της την γιγάντωσε χθες. Με τρία γκολ από το 88' έως το 95', γιγάντωσε και τη φήμη του Τσάμπιονς Λιγκ, έστρωσε τόνους χρυσόσκονης στο σεντόνι και την κούπα του.
Εδώ τα... ξεχάσαμε ήδη τα τρία σφυρίγματα, εκ των οποίων – επαναλαμβάνω – το "εγκληματικό" και απόλυτα οφθαλμοφανές είναι το πέναλτι του Μαστσεράνο στον Ντι Μαρία. Κι αυτό, διότι βαθιά μέσα μας δεν θέλουμε τίποτα να μας “μουτζουρώνει” κάτι μια τόσο γοητευτική ποδοσφαιρική ιστορία.Τόσο γοητευτική ώστε να πανηγυρίζει σαν πιτσιρικάς το έκτο γκολ ο πρώην παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης (!!!) Μάικλ Όουεν και να αγκαλιάζονται σαν έφηβοι οπαδοί ο Φέρντιναντ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Τζέραρντ της Λίβερπουλ. Τόσο τρελή, ώστε να twittάρει όλη η γη. Τόσο ξεχωριστή για την ιστορικότητά της, ώστε να μνημονεύεται εις τους αιώνες των αιώνων. Διότι ακόμη κι αν επαναληφθεί μελλοντικά το ίδιο επίτευγμα σε νοκ άουτ αναμετρήσεις, η πρωτιά θα ανήκει στην Μπαρτσελόνα. Σε έναν σύλλογο που ακόμη κι όσοι δεν είναι οπαδοί της και δεν την υποστηρίζουν, οφείλουν να ομολογήσουν ότι είναι η πιο "αγαπησιάρικη" από τις κορυφαίες. Η' τουλάχιστον στα δικά μου μάτια έτσι έχει απουτυπωθεί.Όμως "mes que un club" δεν είναι η Μπάρτσα λόγω αυτής της ανατροπής με την πολύτιμη διαιτητική χείρα βοηθείας. Δεν είναι αυτό που πρεσβεύει το club η αδικία του αντιπάλου και η εύνοια των μπλαουγκράνα. Είναι για άλλους χίλιους λόγους "mes que un club", εκ των οποίων κάποιοι πλέον είναι... συζητήσιμοι και πλήρως αμφισβητούμενοι για την ποδοσφαιρική ομάδα της στην εποχή που σχεδόν τα πάντα στο άθλημα είναι απόλυτα συνδεδεμένα με το χρήμα. Όμως επειδή το ποδόσφαιρο και συνολικά ο αθλητισμός δεν είναι για τον θεατή "χρήμα", αλλά συναίσθημα, το "τρίποντο" σε οκτώ λεπτά λες και έπαιζε η Εθνική Ελλάδας του Διαμαντίδη, του Ζήση και του Παπαλουκά, συνεπήρε τους πάντες. Είναι η εξέλιξη, ο τρόπος, η αγωνία, η αδημονία, το θρίλερ, είναι ότι ένιωθες σαν να βρισκόσουν σε μια γωνιά του "Καμπ Νου" κρατώντας την ανάσα σου. Είναι η πραγματοποίηση του απραγματοποίητου, το άγγιγμα του άπιαστου και του φανταστικού αυτό που σαγηνεύει και σε κάνει να ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα.Η "REMONTADA" TΟΥ ΤΖΕΡΑΡΝΤ ΚΑΙ ΤΟ BUZZER ΤΟΥ ΣΕΡΙΓΧΑΜΣτη σκληρή πραγματικότητα και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η Παρί πήγε από... χέσιμο και από πέσιμο, όπως απολύτως εύστοχα σχολίασε ο συνάδελφος Κώστας Πετρωτός στο Facebook. Αλλά μερικές φορές, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού, έχεις μπουχτίσει τόσο πολύ από την κουβέντα για τη διαιτησία, την ανομία, τη βία και το παρασκήνιο, που προτιμάς να μην σου χαλάσουν την ιστορία μικρές... λεπτομέρειες τριών πέναλτι. Λογικό και αποδεκτό. Eπιτρέψτε, ωστόσο, και στους "γκρινιάρηδες" να θυμούνται πιο ευχάριστα το buzzer beater του Τέντι Σέριγχαμ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999 και την "remontada" του Τζέραρντ και του Τσάμπι το 2005...* Follow me on Twitter: Seretiniosport24.gr