Ζητείται γραφιάς…

12:54 4/3/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣΜᾶς σκότωσαν τοὺς ἀρχηγούς
κ’ ἐπιστρέφουμε ἀκέφαλοι
μ’ ὁδηγό – τί νὰ κάναμε; – ἕνα γραφιά!
(Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς αὐτοί οἱ γραφιάδες
ξέρουν νὰ βρίσκουν τὴ θάλασσα…)ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ – Κάθοδος των ΜυρίωνΉμασταν λέει «εθνικά κυρίαρχοι». «Επικρατούντες» δηλαδή σε συγκεκριμένο «εθνικό χώρο» έναντι των «άλλων». «Εξουσιαστές» σε περιοχή και πρόσωπα . Ψάχνω να βρω τον «τόπο», ψάχνω να βρω το «χρόνο»,

ψάχνω να βρω τα «πρόσωπα». Ψάχνω να βρω «εμάς» ψάχνω να.........
βρω τους «άλλους»Να τα. ΟΛΑ μπροστά μου. «Εξουσιαστές» οι ψηφίσαντες «αντεξουσιαστές της εξουσίας». «Επικρατούντες» οι διαχρονικοί χειροκροτητές του κάθε χρώματος υπολειπόμενου πολιτικού τίποτα. «Χώρος» τάχα μου «εθνικός» το απόλυτο ξέφραγο αμπέλι που κατ επίφαση αντί για τσίρκο αυτοαποκαλείται κρατική οντότητα! «Χρόνος» η ίδια μας η ζωή. Είναι «εθνική κυριαρχία» την μέρα που γεννιέσαι να σφάζουν τον πατέρα σου σαν αρνί για μια κάμερα που θα κατέγραφε το πρώτο σου κλάμα. Είναι «εθνική κυριαρχία» αυτό το πρώτο σου κλάμα να στοιχίζει Χ χωρίς απόδειξη και 2Χ με απόδειξη Είναι «εθνική κυριαρχία» η «δημόσια παιδεία» των Δραγωνορεπούσιδων και των κάθε είδους «συνωστισμένων» αγραμμάτων τενεκέδων να στέλνει την ιστορία σου στο απόσπασμα και τα παιδιά σου στα φροντιστήρια. Είναι «εθνική κυριαρχία» σε κάθε εθνική γιορτή να ρωτούν τα κανάλια την «ελπιδοφόρα» νεολαία σου «τι γιορτάζουμε σήμερα» και αυτή να απαντά στις 28 Οκτωβρίου «τη νίκη του Κολοκοτρώνη κατά των Γερμανών» και στις 25 Μαρτίου «το έπος του 40 κατά των Τούρκων» Είναι «εθνική κυριαρχία» υπηρετείς την Πατρίδα και να την βλέπεις να γίνεται χώρος κρουαζιέρας του ναυτικού των πασάδων. Είναι «εθνική κυριαρχία» την ίδια αυτή πατρίδα να τη βλέπεις να μετατρέπεται συστηματικά και μεθοδικά σε έθνος εποίκων με κελεμπίες τους οποίους στους λανσάρουν ως «πατριωτάκια». Είναι «εθνική κυριαρχία» ένα φιλί σε κατουρημένη ποδιά να μετράει περισσότερο από αξιοπρέπεια γνώσεις και αξιοκρατία!Ήμασταν λέει «εθνικά κυρίαρχοι». Προνόμιο βαρύ κι ασήκωτο. Τόσο βαρύ όσο το φακελάκι για το αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία. Τόσο βαρύ όσο το ράντζο που νοσηλεύτηκες εσύ η μάνα σου ή το παιδί σου σε ένα σύστημα που όλοι μαζί το έχετε πληρώσει έναν σκασμό λεφτά. Τόσο βαρύ όσο το «μπλάνκο» πάνω απ το όνομά σου στη λίστα εξοδούχων στο στρατό στη λίστα αναμονής για μια απλή συναλλαγή με το κράτος-μπανανία, στη λίστα αναμονής για μια αποζημίωση στη λίστα αναμονής για μια δίκη προκειμένου να βρεις το δίκιο σου, σε κάθε λίστα στην οποία είδες τον εαυτό σου να μετατρέπεται σε παρτενέρ βολεμένων φακίρηδων που σε εξαφάνιζαν κατά βούληση εμφανίζοντας στη θέση σου άλλους. Τόσο βαρύ όσο το «παραπεμπτικό» του κάθε τρισάθλιου Αννα στον εξίσου τρισάθλιο Καϊάφα σχεδόν σε ΚΑΘΕ συναλλαγή σου με το ακόμη πιο τρισάθλιο κρατος-δυνάστηΉμασταν λέει «εθνικά κυ-ρί-αρ-χοι». Πολυσύλλαβο προνόμιο που κερδίζονταν κατ’ απονομή με βάση τη διαθεσιμότητα συγκεκριμένων δισύλλαβων «αγαθών»Μέ-σο, βύ-σμα, δό-ντι, λά-δι, ά-κρες, μί-ζα, χρή-μα, τσέ-πη. Κατ’