Ζήτωωωωω… σωθήκαμε!


Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Από οικονομική άποψη, οι εργάτες πρέπει να θεωρούνται σαν πραγματικές μηχανές, που προσφέρουν μια ορισμένη ποσότητα παραγωγικών δυνάμεων κι απαιτούν, σαν αντάλλαγμα, ορισμένα έξοδα συντήρησης, για να μπορούν να λειτουργούν με κανονικό και συνεχή ρυθμό». (Μολινάρι:φιλελεύθερος βέλγος οικονομολόγος του 19ου αιώνα)
Μαθαίνω στηγλώσσα της εκπαίδευσης σημαίνει αλλάζω, Η γνώση από μόνη της δεν αρκεί. Ολοι οιέλληνες γνωρίζουμε λίγο πολύ τα προβλήματά μας. Οι θεωρίες μάθησης(αλλαγής)
μαςλένε πως ενήλικες δεν......... μαθαίνουν, με λίγα λόγια δεν αλλάζουν μέσα από τη γνώσηαλλά μόνο μετά από ένα σοκ. Για μια ριζική αλλαγή απαιτείται ένα ισχυρό συλλογικόσοκ κι αυτό θα επερχόταν μόνο μέσα από την επίσημη χρεοκοπία, διότι ανεπισήμωςείμαστε ήδη χρεοκοπημένοι από την ημέρα δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους. Αυτήντη στιγμή, το μόνο που διασώθηκε είναι το διαπλεκόμενο-διεφθαρμένο πολιτικό καιοικονομικό κατεστημένο. Ο ελληνικός λαός είναι ήδη χρεοκοπημένος και δεσμευμένοςγια πολλές-πολλές γενιές. Αν πριν δυο χρόνια αλλά και πρόσφατα, όταν οιδανειστές μας ήταν ιδιώτες, υπήρχε η δυνατότητα μιας μονομερούς απόφασης στάσηςπληρωμών μετά από έναν σχεδιασμό και κατάλληλη προετοιμασία, στο μέλλον, αυτόθα είναι σχεδόν αδιανόητο, διότι το χρέος μας θα είναι πλέον απαιτητό όχι απόιδιώτες αλλά από τα κράτη μέλη της ΕΕ με συγκεκριμένες και θεσμοθετημένεςεγγυήσεις δημοσίων υποδομών και φυσικών πόρων.
Μια επίσημηχρεοκοπία θα αποτελούσε την απαρχή της λύτρωσης αλλά και της κάθαρσης τουπολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Θα ήταν μια ευκαιρία να ξαναγεννηθούμεαπό τις στάχτες μας, όπως συνέβη με πολλά άλλα κράτη, απελευθερώνονταςπολιτικές δυνάμεις που στενάζουν κάτω απ’ το ζυγό της διαπλεκόμενης πολιτικήςκαι οικονομίας ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης.Ηθέση ότι η ευημερία των πολλών είναι η απαρχή της παρακμής μιας κοινωνίας είναιευρέως διαδεδομένη, εμπεριέχει αρκετή δόση αλήθειας αλλά αποτελεί και μιαδικαιολογία για το τεράστιο χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας Στο έργο του «Αρχές Πολιτικής Οικονομίας», ο κατ’ εξοχήν οικονομολόγος του φιλελευθερισμού,Τζον Στιούαρτ Μιλ γράφει πως «αν φτάσει η κοινωνία σε ένα στάδιο ευημερίας γιαόλους, τότε η οικονομία θα φτάσει σε στασιμότητα». Για τον Μιλ το κύριο πρόβλημα ήταν πως με τηνευημερία όλων, παύουν οι άνθρωποι να έχουν προσωπικά κίνητρα. Αυτή είναι ηφιλοσοφία των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ παγκοσμίως.Σήμερα,την εποχή του οικονομικού φιλελευθερισμού ισχύει το «ένα καλά οργανωμένο κράτοςπρέπει να έχει λίγους υπερ-πλούσιους και πολλούς υπερ-φτωχούς», που θα ήθελαννα γίνουν κι εκείνοι πλούσιοι. Η θέση αυτή έχει σήμερα πολλούς οπαδούς ακόμηκαι ανάμεσα στους φτωχούς και έτσι δικαιώνονται εκείνοι που πιστεύουν πως οιπερισσότεροι φτωχοί είναι από το μυαλό τους φτωχοί, συμπαρασύροντας μαζί τουςκαι κάποιους άλλους που έχουν περισσότερο μυαλό αλλά λίγες ή καθόλου ευκαιρίεςεξόδου. Οι πιο πιστοί οπαδοί αυτής της σχολής στη χώρα μας, είναι οι καλύτερααμειβόμενοι δημόσι
Keywords
Τυχαία Θέματα