Ἡ πρότασις Βενιζέλου ὑπὲρ Κεμᾶλ γιὰ τὸ ΝΟΜΠΕΛ εἰρήνης!

23:02 24/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Αὐτὸ τὸ ξέραμε, ἀλλὰ δὲν εἴχαμε διαβάσει τὸ πρωτότυπον κείμενον!

Εὐτυχῶς, κάποιος καλὸς ἄνθρωπος ἔκανε τὸν κόπο καὶ τὼρα τὸ ἔχουμε.

Ὁ μεγάλος Ἐλευθέριος Βενιζέλος προτείνει τὸν σφαγέα γιὰ τὸ ΝΟΜΠΕΛ εἰρήνης!

Τέτοια εἰρωνία, ἰδίως ὅταν πίσω του........
ζεματοῦσε ἀκόμη νωπὴ ἡ γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἁρμενίων, ἦταν τοὐλάχιστον ἠλίθια πράξις.

Μὴν βιαστοῦν κάποιοι νὰ θυμώσουν.

Τὸ ποιὸν τοῦ Βενιζέλου

εἶναι ἐξαιρετικῶς διφορούμενον καὶ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει αὐτὴν τὴν στιγμὴ νὰ καταγράψω τὰ σωστά του καὶ τὰ λάθη του.

Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει εἶναι ὅ,τι τὸ 1934 ἐπρότεινε τὸν Κεμᾶλ.

Ἀρκεῖ!

Φιλονόη.

Ο Βενιζέλος, ο Κεμάλ και το Νόμπελ Ειρήνης

Το κείμενο της πρότασης του Μ. Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης από τον Ε. Βενιζέλο

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934

Κύριε Πρόεδρε,

Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και
μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο
αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική
Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων.

Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του
Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν
και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν
στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων
που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική
Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ‘ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.

Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το
εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των
αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ’ αυτή την κατάσταση
αστάθειας και μισαλλοδοξίας.

Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε
τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική.

Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς
στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν
μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο
ενέργεια και ζωή.

Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ
το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και
το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε
προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην
πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών.

Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε
από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που
προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη
σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να
αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν
άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά
και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες,
έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.

Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας
είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμο