1821 – Πώς τολμά η Εκκλησία να διεκδικεί μερίδιο;

12:21 25/3/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Με έκπληξη άκουσα απόψε, Πέμπτη 24 Μάρτη 2011, στην εκπομπή “Το κουτί της Πανδώρας” (ΝΕΤ), τον παρουσιαστή -καθώς αναφερόταν στη μαύρη μοίρα πολλών αγωνιστών- να λέει τη φράση: “Ο Υψηλάντης αφορίστηκε από την Εκκλησία, που τώρα διεκδικεί μερίδιο από την εποποιία του 1821″. Επαναλαμβάνει λοιπόν ο καλός δημοσιογράφος την ατάκα-κλισέ: η Εκκλησία τά ‘κανε πλακάκια με τους Τούρκους και δεν ήθελε την Επανάσταση, γιατί είχε συμφέροντα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία…
Για να μην τρελαθούμε, ας δούμε κάποια στοιχεία για το ΔΗΘΕΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ του Αλέξανδου Υψηλάντη από τον

άγιο και μάρτυρα Γρηγόριο Ε΄, που τόσο “νοιαζόταν” για...
προδοτικά “συμφέροντα”, ώστε κάθισε σαν αρνί να τον σκοτώσουν μέσα στην Εκκλησία κατά την ημέρα του Πάσχα (10 Απρίλη 1821)…
Ο άγιος Γρηγόριος Ε΄ & η Επανάσταση
Ο “αφορισμός” του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Εκτός απ’ αυτό όμως, αξίζει με την ευκαιρία (αν και δεν τό ‘χα σκοπό) να δούμε γενικότερα τη συμμετοχή του ανώτατου κλήρου (αρχιερέων = δεσποτάδων) στον Αγώνα, αφού η συμμετοχή των απλών παπάδων ευτυχώς δεν είδα να αμφισβητείται ακόμη από κάποιον ψεύτη… συγγνώμη, από κάποιον ανατρεπτικό και φωτισμένο ιστορικό ερευνητή ήθελα να πω, ας είναι όλοι τους καλά.
Για το σκοπό αυτό, ανεβάζω την αναλυτική μελέτη του Πέτρου Γεωργαντζή “Αρχιερείς κατά την Επανάσταση του ΄21 – Ο Κλήρος στον Αγώνα“, από το Αντιαιρετικό Εγκόλπιο. Γράφει:
.
***
.
Σε μια αναμέτρηση λοιπόν και αντιπαράταξη θυσιαστικά δύο θρησκειών και δυό κόσμων οι Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί και μάλιστα οι αρχιερείς όχι μόνο δεν αντέδρασαν ούτε χλεύασαν τον αγώνα, αλλ’ όπως είναι φυσικό και αυτονόητο, υπήρξαν οι φυσικοί ταγοί και ηγέτες, του αγωνιζομένου λαού. Πραγματικοί μπροστάρηδες, που, σαν άλλοι Μωυσείς ανέλαβαν να οδηγήσουν το λαό από τη σκλαβιά στην ελευθερία με κάθε προσωπική τους θυσία.
Το ράσο όλων των κληρικών, από του ασημότερου καλόγερου μέχρι του πολιουσεβάσμιου και άγιου Πατριάρχη, μεταβλήθηκε σε φλάμπουρο, που ηλέκτριζε και πύρωνε τα πνεύματα των αγωνιζομένων Ελλήνων. Η συμμετοχή των κληρικών, και μάλιστα των αρχιερέων, ήταν τόσο φυσική και τόσο αυτονόητη και απαραίτητη, ώστε όχι μόνο να συμπαρίστανται σε κάθε αγωνιστική προσπάθεια αλλά να θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ, μια και οι Έλληνες δεν επιχειρούσαν τίποτε, εάν προηγουμένως δεν έβλεπαν τους ρασοφόρους να τους ευλογούν, με τους σταυρούς και τα ιερά τους άμφια, και να τους οδηγούν στο καθήκον.
Ενδεικτικό του πόσο πολύ υπολόγιζαν όλοι οι Έλληνες (διοικούντες και λαός) τότε την παρουσία των αρχιερέων στις πολεμικές συρράξεις είναι και ένα έγγραφο της προσωρινής Ελληνικής κυβερνήσεως κατά το Μάιο του 1825, με το οποίο, μπροστά στον κίνδυνο της προελάσεως του Ιμπραήμ, έδωσε εντολή στους αρχιερείς, που βρισκόταν στο Μωριά: Κομάνων Αγαθάγγελο, Παροναξίας Ιερόθεο, Φαρσάλων Γεράσιμο, Τριπόλεως Δανιήλ και Ρέοντος και Πραστού Διονύσιο,
.
να κινηθώσι όσον τάχος για να περιέρχονται τις επαρχίες Άργους, Τριπολιτζάς, Βοστίτζης (Αιγίου), Πατρών, Λεο