32ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Ταχυδρομικών.

15:56 22/11/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΣΤ 24- 25- 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Στις 24 Νοεμβρίου ανοίγει τις εργασίες του το 32ου Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Ταχυδρομικών.

Η χρονική συγκυρία διεξαγωγής του Συνεδρίου μας, είναι ιδιαίτερα δυσμενής, καθώς το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση του, από την γένεση του στα μέσατου 19ου αιώνα.

Η, τεραστίων διαστάσεων, σε διάρκεια και συνέπειες, παγκόσμια οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα της σήψης του....
συστήματος,

διαμορφώνει ένα ζοφερό τοπίο διεθνώς.

Η παγκόσμια οικονομία εισήλθε στην κρίση το 2008 με τη χρηματοπιστωτική της μορφή σε ΗΠΑ, σε Μ. Βρετανία και σε άλλες μητροπόλεις διεθνώς και γρήγορα μεταφέρθηκε στο δημοσιονομικό της σκέλος σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα μιλάμε για μια γενικευμένη κρίση σε όλα τα επίπεδα (ενεργειακό, κοινωνικό, πολιτικό, περιβαλλοντικό, θεσμών και αξιών), που αποτελεί την σύγχρονη και πιο επιθετική εξέλιξη του συστήματος.

Τα αδιέξοδα χρόνων που συσσωρεύτηκαν ξεσπάνε σήμερα σε όλους τους τομείς.

Μέσα σε αυτό το διαλυμένο, οργισμένο και αναβράζον παγκόσμιο σκηνικό, το πολιτικό σύστημα βρισκόμενο σε παρακμή, ακροβατεί ανάμεσα στις διαχωριστικές γραμμές, του κεφαλαίου και του κόσμου της εργασίας, που οριοθετούνται βίαια ξανά.

Και αυτό γιατί, οι επί σειρά ετών ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ευαγγελίζονταν και παρουσιάζονταν ως «δημοσιονομική εξυγίανση» και «διαρθρωτική μεταρρύθμιση», δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά πολιτικές αναδιανομής και συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια των ολίγων.

Δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά βαθμιαία εξαθλίωση των εργαζομένων, συρρίκνωση των μεσαίων στρωμάτων, όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και των «εχόντων και κατεχόντων».

Η πραγματικότητα της κρίσης είχε σαν αποτέλεσμα να καταρρεύσει η «ονειρώδης» αυταπάτη τους, ότι μπορούσαν να διαχειριστούν το πρόβλημα και εν τέλει τη ζωή και το μέλλον μας.

Η ελευθερία του συστήματος ήταν ολωσδιόλου «ανάπηρη» και αυτό επιδιώκουν, με τις πολιτικές τους, να κάνουν και σήμερα με τις ζωές μας.

Στην Ευρώπη, η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης και η μετατροπή της σε όμιλο που αγνοεί τους πολίτες και τις ανάγκες τους, δημιούργησε τριγμούς στα θεμέλια της.

Η προσπάθεια δε, μετάθεσης της κρίσης από την πλευρά των οικονομικά ισχυρών κρατών στις αδύναμες χώρες, έφερε καταστροφικά αποτελέσματα. Στην ανάγκη τους να επιβιώσουν οι οικονομικά ισχυροί, αντλούσαν συνεχώς πόρους από τους «αδύναμους κρίκους»-κράτη της Ευρώπης.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, στα μέσα του 2000, να έχουμε το πρώτο κύμα των κρατών που χρεοκοπούν και ζητούν τη χρηματοπιστωτική συνδρομή του ΔΝΤ. Ανάμεσα σε αυτά είναι η Ισλανδία, η Αρμενία, η Γεωργία.

Έκτοτε η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρώπη εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς και κτυπά πολλά κράτη-μέλη.

Μοιραία η χώρα μας μπαίνει στο στόχαστρο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, όντας ένας από τους πιο