Aπό τον Πλάτωνα στον Παύλο

04:10 27/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

του Χάρη Ανδρεόπουλου *

Σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ο μεγαλύτερος των προ Χριστού φιλοσόφων υπήρξε ο Πλάτωνας, ενώ ο μεγαλύτερος των μετά Χριστόν αποστόλων υπήρξε ο Παύλος. Με τις δύο κορυφαίες αυτές προσωπικότητες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, αντιστοίχως, ασχολείται στο βιβλίο του “Πλάτων και Παύλος περί του ανθρώπου” o σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φωκίδος κ. Αθηναγόρας, επιχειρώντας μια συγκριτική θεώρηση των θέσεων του Πλάτωνος και του Αποστόλου Παύλου περί του ανθρώπου και της ειδικότερης αγωνίας του ανθρωπίνου όντος για τα....
ζητήματα που αφορούν στην

υπόσταση της ψυχής, της σχέσης της με το σώμα και τον προορισμό της.

H παρούσα μελέτη ερευνά τον άνθρωπο από ψυχολογικής απόψεως, όπως ενσωματώνεται στα γραπτά του Πλάτωνος και του Αποστόλου Παύλου. Ασφαλώς μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ψυχολογία είναι δευτερεύον και βοηθητικό θέμα στα έργα του Πλάτωνος και του Αποστόλου Παύλου, εν συγκρίσει με τα βασικώτερα θέματα της ηθικής, της πολιτικής, της παιδείας και της θεωρίας των Ιδεών του πρώτου, του μυστικισμού, της εσχατολογίας, κλπ. του δεύτερου.

Όπως κι΄ αν έχει, όμως, το πράγμα μια προσεκτική και κριτική ανάλυση των ψυχολογικών τους απόψεων είναι, πιστεύουμε, σημαντικό εγχείρημα. Παρόμοια κριτική έρευνα μας δίδει τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε την ορθολογιστική ικανότητα του ανθρώπου καθώς και τις εσωτερικές δραστηριότητες του ανθρωπίνου πνεύματος και τις συγκρούσεις του. Επί πλέον μας βοηθά να κατανοήσουμε την ισχυρή και διαρκή επιρροή που άσκησε ο Πλάτων σ’ όσους μετέπειτα ασχολήθηκαν στα συγγράμματά τους με το θέμα του ανθρώπου, τόσο εντός όσο και εκτός του φιλοσοφικού πεδίου. Πράγματι, όπως το έχει εκφράσει και με γοητευτική υπερβολή ο Βρετανός μαθηματικός και φιλόσοφος Alfred North Whitehead, η Δυτική φιλοσοφία αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σειρά υπομνηματισμών στη Πλατωνική σκέψη. Το ίδιο ισχύει και για την επιρροή του Αποστόλου Παύλου στους μεταγενεστέρους του καθώς, πράγματι, ο Απόστολος Παύλος άσκησε μεγάλη και διαρκή επιρροή στους μεγάλους Πατέρες της χριστιανικής Εκκλησίας και τους μετέπειτα θεολόγους.

Στην μελέτη καταγράφονται και επεξηγούνται οι απόψεις του Πλάτωνος και του Απ. Παύλου για το «είναι» της ψυχής και αναλύονται στις επιμέρους διαστάσεις τους, ήτοι με βάση τον δυϊστικό τρόπο που εξετάζει τον άνθρωπο ο πρώτος και τον μονιστικό με τον οποίο τον προσεγγίζει ο δεύτερος. Ο Πλάτων ως γνωστόν δίνει έμφαση στην ανωτερότητα της ψυχής. Κατ΄ αυτόν ο άνθρωπος είναι μια σύνθετη δομή, η οποία συνίσταται από δύο σαφώς διακριτές οντότητες: το σώμα, που είναι θνητό και είναι ένα εργαλείο και όργανο της ψυχής και που εν καιρώ πεθαίνει, και την ψυχή που είναι μια διαρκής οντότητα, αθάνατη, ο πραγματικός άνθρωπος, εν συντομία: «ο άνθρωπος». Αντίθετα ο Απόστολος Παύλος αντιμετωπίζει τον άνθρωπο με μονιστικό τρόπο. Από τον Παύλο ο άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτός κατά τον πλατωνικό δυϊστικό τρόπο, αλλά κατά τον εβραϊκό. Ο άνθρωπος δεν είναι